ขงจื้อ

ขงจื้อ

         เป็นคนสมัยชุนชิว ( 551 - 479 ก่อน ค.ศ.) ขงจื้อใฝ่ศึกษามาตั้งแต่เด็ก ในวัยเยาว์ ท่านถือเอาการศึกษาหาความรู้เป็นเป้าหมายหลักของชีวิต เมื่ออายุ 35 ปี เกิดกบฏหลี่ซื่อที่แคว้นหลู่ บ้านเกิดของท่าน ท่านจึงไปอยู่แคว้นฉี แต่เห็นว่าไม่มีอนาคต จึงเดินทางกลับแคว้นหลู่ หลู่ติ้งกงตั้งให้เป็นขุนนางปกครองบ้านเมืองได้ 3 เดือน แคว้นหลู่ก็พัฒนาไปมาก แต่ชนชั้นสูงที่มีอำนาจในแคว้นหลู่ไม่พอใจขงจื้อ ในที่สุด ขงจื้อก็ต้องระเห็จจากแคว้นหลู่ไปแคว้นเว่ยเมื่ออายุได้ 55 ปี อยู่แคว้นเว่ย 5 ปี ก็มีอันต้องย้ายถิ่นฐานไปอยู่แคว้นซ่งอีก อยู่แคว้นซ่งได้ไม่นานก็ถูกกลั่นแกล้งจนต้องย้ายไปอยู่แคว้นเฉิน นับเป็นเวลา 14 ปีกับบทบาทนักการเมืองซึ่งขงจื้อถูกบีบคั้นจนกระทั่งจนตรอก ไม่มีที่ซุกหัวนอน ในที่สุดก็กลับมาตายที่แคว้นหลู่



         ในขณะที่ขงจื้อยังมีชีวิตอยู่นั้น ท่านไม่ประสบความสำเร็จในการเผยแพร่ความคิด คำสั่งสอน ดังนั้น บทความ บทกวี หลายๆ บทของท่านจึงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเศร้าโศกอาดูร แต่ว่าหลังจากที่ขงจื้อตายไปแล้ว คำสั่งสอนและการกระทำของขงจื้อ กลับกลายเป็นแม่แบบทางการเมือง การศึกษาวัฒนธรรมที่ชาวจีนยึดถือปฏิบัติกันมา ปัจจุบันท่านกลายเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่มีอิทธิพลต่อประวัติศาสตร์จีนสูงสุด เฉกเช่นเดียวกับโสเครติสที่มีอิทธิพลต่อประวัติศาสตร์ยุโรป







By รัถยา  สารธรรม ( มังกรสอนศิษย์ )