กลับจากล่าสัตว์ ฉันเดินมาตามทางอันร่มครึ้ม โดยมีเจ้าเทเรซ่าสุนัขของฉันวิ่งนำหน้า
ทันใดนั้นเอง มันก็ก้าวขาถี่ๆ เริ่มเดินในท่าหมอบคลาน คล้ายกับกำลังตามล่าสัตว์
ฉันมองไปตามเส้นทางใต้ร่มไม้ เห็นลูกนกกระจอกตัวหนึ่ง ปากสีเหลืองอ่อน ที่หัวมีขนอ่อนๆ ปกคลุมอยู่ มันหล่นลงมาจากรัง ( เนื่องจากลมแรงมากต้นไม้ริมทางถูกลมพัดจนไหวเอนไปมา ) ลูกนกกระจอกยืนนิ่งอยู่กับพื้น มันพยายามกระพือปีกที่ขนยังขึ้นไม่เต็มนั้นอย่างสิ้นหวัง
เจ้าเทเรซ่าค่อยๆ เดินไปหาลูกนก ทันใดนั้นเอง ก็มีแม่นกกระจอกขนสีดำเทาตัวหนึ่งถลาลงมาจากยอดไม้ เฉียดปลายจมูกเจ้าเทเรซ่าอย่างรวดเร็วปานประหนึ่งลูกธนูที่พุ่งเข้าหาเป้า ท่าทางของมันตื่นตระหนกอย่างยิ่ง แต่มันกลับพองขนตั้งชันขึ้นมาทั้งตัว มันส่งเสียงร้องวิงวอนอย่างสิ้นหวัง มันพุ่งตัวเข้ามาหาเจ้าเทเรซ่าที่กำลังแสยะเขี้ยวสขาววาววับน่าสะพรึงกลัวถึง ๒ ครั้ง มันมาเพื่อปกป้องและช่วยเหลือ มันใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องลูกน้อยของมัน ทว่าร่างน้อยๆ ของมันกลับสั่นเทิ้มไปด้วยความหวาดกลัว เสียงของมันแหบสั่น แม้จะหวาดกลัวแทบคุมติไม่อยู่ แต่มันยินดีเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องลูกรัก
แม้เจ้านกน้อยจะมองเทเรซ่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ตัวโต แต่ความหวาดกลัวก็ไม่อาจสะกดให้มันซุกตัวนิ่งเฉยอยู่บนต้นไม้ได้ มีพลังอำนาจอย่างหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าสัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอด ผลักไสให้มันจำต้องพุ่งถลาลงมาเผชิญหน้ากับเจ้าสุนัขตัวใหญ่ที่มีเขี้ยวขาววับ
เจ้าเทเรซ่าสุนัขของฉันยืนเซ่ออยู่กับที่ แล้วค่อยๆ เดินถอยหลังกลับมาคล้ายกับเข้าใจพลังชนิดนั้น
ฉันรีบตะโกนเรียกเจ้าเทเรซ่าที่กำลังตื่นตะลึงให้มาหา แล้วพาเดินจากมาด้วยความรู้สึกเคารพยกย่อง
ใช่แล้ว ฉันรู้สึกเคารพนับถือเจ้านกกระจอกตัวจ้อย ที่แม้จะตัวเล็กนิดเดียวแต่มีจิตใจที่เข้มแข็งตัวนี้เหลือเกิน สัญชาตญาณแห่งความรักลูก ทำให้มันบ้าบิ่นได้ถึงเพียงนี้
ความรักมีอานุภาพยิ่งกว่าความตายหรือความกลัวตายหลายเท่านักด้วยพลังแห่งรักนั่นแหละ ที่ผลักดันสรรพชีวิตให้ดำรงคงอยู่และก้าวหน้ามาจนถึงบัดนี้
* หมายเหตุ : เรื่องนี้เป็นบทประพันธ์ของ ตูร์เกเนฟ ( Turgenief ) นักเขียนชื่อดังชาวรัสเซีย ( ค.ศ. 1818 - 1883 )
แง่คิด
แม้จะเป็นเรื่องที่สั้นมาก แต่ก็สามารถบรรยายความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ได้อย่างน่าประทับใจ แม่เสียสละให้ลูกได้ทุกอย่างแม้แต่สัตว์เล็กๆ เช่น นกกระจอก ก็ยังกล้าที่จะเอาชีวิตเพื่อเข้าแลกเพื่อปกป้องลูกน้อยจากภยันตราย แล้วมนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์ประเสริฐกว่า มิรักลูกยิ่งกว่านี้หลายเท่าดอกหรือ ลูกๆ จึงควรถนอมความรักของพ่อแม่ไว้ให้ดี อย่าทำตัวเหลวไหลให้พ่อแม่ต้องเสียใจ
By รัถยา สารธรรม ( มังกรสอนศิษย์ )
No comments:
Post a Comment