พระอาจารย์ฝ่าหมิงปกติทำหน้าที่เทศนาธรรมและเขียนบทความอธิบายข้อธรรมต่างๆ จนกระทั่งมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันทั่วไป อยู่มาวันหนึ่ง ท่านพูดกับฌานาจารย์ฮุ่ยไห่ซึ่งเดินทางมาร่วมปฏิบัติธรรมในวัดอย่างไม่มีปีมีขลุ่ยว่า " ท่านไม่มีอะไรเลย " ฌานาจารย์อุ่ยไห่ก็ตอบโดยที่พระอาจารย์ฝ่าหมิงคาดไม่ถึงเช่นกันว่า " ท่านก็ไม่มีอะไรเลย "
พระอาจารย์ฝ่าหมิงถามด้วยอาการตกตะลึงว่า " เหตุใดท่านจึงพูดเช่นนี้ ? " ฌานาจารย์ตอบว่า " ท่านอ่านแต่คัมภีร์ ยึดมั่นถือมั่นกับหมึกกระดาษและตัวอักษร แต่หมึกกระดาษและตัวอัษรล้วนเป็นมายาภาพ ท่านหยุดอยู่หน้าความว่างเปล่า ไม่เข้าสู่ความว่างเปล่า ท่านมิได้คว้าน้ำเหลวดอกหรือ ? "
พระอาจารย์ฝ่าหมิงแย้งด้วยความไม่พอใจว่า " ท่านปฏิบัติธรรมแบบฌานก็ไม่มีอะไร ไม่ได้อะไรมิใช่หรือ ท่านมิได้คว้าน้ำเหลวเช่นกันดอกหรือ ? "
ฌานาจารย์ฮุ่ยไห่ตอบว่า " อาตมาปฏิบัติธรรมแบบฌานไม่คว้าน้ำเหลวดอก จะพูดจะเขียนอะไรล้วนขึ้นอยู่กับอาตมา อาตมาต้องการอะไร ในใจอาตมาก็มีสิ่งนั้น อาตมาไม่คว้าน้ำเหลวแน่ "
คนจำนวนมากล้วนไขว่คว้าวัตถุภาพมายาร้อยแปด ผลสุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว ดังเช่นที่เรามุ่งมั่นแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียงเกียรติยศ ความสุขสารพัดที่มีรูปมีนามเป็นวัตถุ ถึงที่สุดแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้นอกจากผลกรรม
แต่บางคนไม่ไขว่คว้าแสวงหาสิ่งใดเลย ถือว่าทุกสิ่งคือความว่างเปล่า จึงสามารถทำจิตว่าง ในความว่างนั้นกลับมีทุกสิ่งทุกอย่างครบสมบูรณ์
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment