เม่งจื้อเดินทางไปยังรัฐงุ่ย เข้าเฝ้าพระเจ้าเนี้ยฮุยอ๊วง พระเจ้าเนี้ยฮุยอ๊วงดีพระทัย ตรัสปฏิสันถารว่า
" ท่านอาจารย์อุตส่าห์จาริกมาแต่ไกลถึงที่นี่ คงจะมาแนะนำประโยชน์ให้แก่รัฐงุ่ยเป็นแน่แท้ "
เม่งจื้อ
" ทำไมหนอ พระองค์จึงทรงคำนึงถึงแต่ประโยชน์ ข้าพเจ้าคิดว่าเราควรจะพูดถึง ยิ้น ( เมตตา ) กับ หงี ( ซื่อสัตย์ ) มากกว่า ถ้าพระเจ้าแผ่นดินตรัสว่าทำอย่างไรรัฐของฉันจะได้ประโยชน์พวกขุนนางก็จะพูดว่า ทำอย่างไรครอบครัวของฉันจะได้ประโยชน์ ประชาชนทั่วไปก็จะพูดว่า ทำอย่างไรฉันจึงจะได้ประโยชน์ เมื่อต่างคนต่างคิดแสวงหาผลประโยชน์ใส่ตน ย่อมจะเกิดการแก่งแย่งผลประโยชน์ขึ้น รัฐใดเป็นเช่นนี้ไม่ช้ารัฐนั้นจะถึงความพินาศ แต่ถ้าประชาชนพลเมืองในรัฐใด มีแต่ความเมตตาและความซื่อสัตย์สุจริตต่อกัน รัฐนั้นจะมีแต่ความสงบสุข "
พระเจ้าเนี้ยฮุยอ๊วงได้ฟัง เกิดความเลื่อมใส จึงตรัสว่า
" ท่านอาจารย์พูดถูก โปรดแนะนำข้าพเจ้าต่อไปเถิด "
เม่งจื้อถามว่า
" การฆ่าคนด้วยไม้พลองกับใช้ดาบฟัน ต่างกันหรือไม่ "
กษัตริย์รัฐงุ่ยตอบว่า
" ไม่ต่างกัน เพราะเชื่อว่าฆ่าเขาตายเหมือนกัน "
เม่งจื้อถามอีกว่า
" ฆ่าคนตายด้ยศัสตราวุธกับฆ่าด้วยเพทุบายต่างกันหรือไม่ "
พระเจ้าเนี้ยฮุยอ๊วงตรัสว่า
" ก็ไม่เห็นมันจะต่างกันตรงไหน "
เม่งจื้อจึงว่า
" พวกที่กินบ้านกินเมืองทุกวันนี้
มีอาหารเนื้อสัตว์ดีๆ กิน ที่คอกม้าก็มีม้าอ้วนพี
ในขณะที่ประชาชนภายใต้ปกครองอดอยากปากหมอง
บ้างก็ตายเพราะความอดอยาก พวกเจ้าบ้านผ่านเมืองเหล่านั้น
เลียงสัตว์ดีกว่าคนพวกเขาเป็นนักปกครองหรือเป็นฆาตรกรกันแน่ ? "
By คิดแบบ " เต๋า " ( นิทานปรัชญา ตีลังกาคิด )
No comments:
Post a Comment