วางอวนจับปลา
ห่านป่ากลับมาติดอวน
ตั๊กแตนจับจักจั่น
นกขมิ้นก็จ้องอยู่ข้างหลัง
มีอุบายในอุบาย
มีการเปลี่ยนแปลงในการไม่เปลี่ยนแปลง
จึงไม่ควรพึงพอใจในสติปัญญาความสามารถที่มีอยู่ !
นิทัศน์อุทาหรณ์
" เฮ้อ หลายวันมานี่ จับปลาไม่ได้เลยสักตัว ! "
ชาวประมงเฒ่าถอนหายใจบ่นกับตัวเอง แกไปเอาอวนที่ใหญ่กว่าเก่าออกมา เป็นอวนลูกที่ ๗ แล้ว และเป็นอวนที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่แกมีอยู่
เมื่อวันก่อนแกก็เพิ่มอวนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วเหมือนกัน แต่ก็ยังจับปลาไม่ได้จนแล้วจนรอด หรือว่าอวนใหญ่ของแกก็ยังเล็กไป ?
ชาวประมงเฒ่าลากอวนเดินไปยังริมฝั่งทะเล ท่ามกลางแสงแดดแผดจ้า จัดการลงอวนไว้เรียบร้อย แล้วไปนั่งพักอยู่บนก้อนหินมองดูพวกหลานเล่นกันอยู่บนชายหาดส่งเสียงเจี้ยวจ้าว พวกเด็กๆ ไม่รู้ว่าไปเก็บอวนเล็กขาดๆ มาจากไหน เอาไม้ไผ่มาแขวนกางออกมาเล่นกัน
เด็กๆ เล่นกันอย่างสนุกสนาน ชาวประมงเฒ่าดูจนเพลิน ทันใดนั้นก็มีนกใหญ่ตัวหนึ่งถลาลงมาจากฟ้ามันบินโฉบลงมาอย่างเต็มกำลังหัวของมันก็เลยหลุดเข้าไปติดอยู่ในอวน ดิ้นขลุกขลักส่งเสียงร้องมิได้หยุด ที่ข้างๆ ตัวมันมีนกกระจอกอยู่ตัวหนึ่งนอนแบ็บอยู่ หายใจหอบฮั่กๆ สงสัยว่ามันคงจะเหนื่อยจนหมดแรง
ที่แท้นกใหญ่ไล่จับนกกระจอกมาโดยไม่สนใจว่ามีอะไรขวางหน้าก็เลยถูกอวนขาดของพวกเด็กๆ พันเอาจนดิ้นไม่หลุด ส่วนพวกเด็กๆ ตอนแรกก็ตกใจ แต่แล้วก็รีบเข้าไปจับนกใหญ่ตัวนั้น ปล่อยพวกกระจอกไป
พวกหลานๆ ช่วยกันหิ้วนกตัวนั้นกลับบ้าน และสั่งชาวประมงเฒ่าซึ่งเป็นปู่ของตนว่า ให้รีบกลับบ้าน จะเอานกไปทำกับข้าวกินกันให้อร่อย ชาวประมงเฒ่าตอบรับพร้อมหัวเราะชอบใจดังลั่น แกคิดไปถึงนิยายเรื่อง " ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นจ้องอยู่ข้างหลัง " เจ้าของตั๊กแตนจ้องแต่จะจับจักจั่นแต่หารู้ไม่ว่า ข้างหลังมันมีนกขมิ้นจับตามองดูมันอยู่
เจ้านกใหญ่ตัวนั้่นก็ช่างเซ่อซ่านัก ฟ้าออกกว้าง ดันบินมาติดอวนขาดให้เป็นลาภปากไปได้
ถูกทีเดียว ความเป็นไปทั้งหลายในโลกนี้ล้วนแต่ผันแปรยากที่จะคาดคิดได้เช่นนี้แหละ แม้จะมีความรู้สูงและฝีมือยอดเยี่ยมอย่างไรก็ตาม ก็ใช่ว่าจะพึ่งพาอาศัยได้ทั้งหมด ที่เราจะทำได้ ก็เพียงแต่ใช้ความพยายามสุดความสามารถเท่านั้น !
ชาวประมงเฒ่าคิดไปพลางมือก็ค่อยๆ ลากอวนขึ้นมาจากน้ำยังคงว่างเปล่าไม่มีปลาติดขึ้นมาเลยสักตัวเดียวเหมือนเดิม แต่ชาวประมงเฒ่าไม่เป็นทุกข์อีกต่อไปแล้ว เพราะแกได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ไม่ได้ก็คือไม่ได้ แตอย่างไรก็ตามที่บ้านก็มีอาหารโอชะรอคอยอยู่อย่างแน่นอนมิพักต้องสงสัย !
By หงอิ้งหมิง สมัยราชวงศ์หมิง ( สายธารแห่งปัญญา )
No comments:
Post a Comment