ต้องขออภัยล่วงหน้าที่สำนวนต่อไปนี้อาจขัดแย้งในตัวอยู่บ้าง " สินค้าจำนวนมากขายไม่ออก ก็เพราะเราฉลาดมากไป "
การคิดเอาเองว่า " แบบนี้ขายออกแน่ " แต่ประสบความจริงที่ว่า " ขายไม่ออก " สุดท้ายจึงพูดว่า " ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเพราะเหตุใด ? " นี่คือเรื่องปกติ
มันผิดพลาดตรงใหนกันแน่ ผิดตรงชั่วขณะที่คิดว่า " แบบนี้ขายออกแน่ " การคิดว่า " แบบนี้ขายออกแน่ " ในทางเป็นจริง ก็คือการวินิจฉัยโดยถือตัวเองเป็นศูนย์กลาง เป็นการคิดแบบเข้าข้างตัวเอง คนส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ หารู้ไม่ว่าผิดที่ตัวเอง และไม่เคยนึกถึงปัญหา " การรู้รสนิยมของคนส่วนใหญ่นั้น เป็นเรื่องยากลำบาก " " ใจคนยากหยั่ง " ฯลฯ เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงสามารถ " ผลิตสินค้าที่ขายออก " ตลอดมา
คนทั่วไปมักพึงพอใจตนเองกับการคิดว่า " ผมเป็นฝ่ายถูกต้อง " น้อยคนนักจะสำรวจตนเองอย่างซื่อตรงว่า " ผมผิดแล้ว "
เมื่องานการไม่ราบรื่น ไม่ว่าพบปัญหาอะไร ผมจะคิด
" ตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า ? "
" ไม่ใช่ความผิดของคนอื่น แตเป็นความผิดของผมเอง "
" จะว่าผมโง่แค่ใหน ก็โง่แค่นั้น "
เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมจึงสามารถสำรวจทบทวนตนเอง ทำให้เกิดแผนปรับปรุง " เปลี่ยนเป็นแบบนี้น่าจะดีกว่า " นี่คือความเจริญก้าวหน้า
หลายปีก่อน ผมยังทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าไปแสดงปาฐกถาที่ไหน เห็นผลสะท้อนไม่ดี ก็จะคิดว่า " คนที่นี่ระดับความรู้ต่ำ " ผลักความรับผิดชอให้ผู้ฟัง แต่จนแล้วจนรอด ผมยังไม่บรรลุเป้าหมายที่ต้องการ ในที่สุดจึงพบว่า " มิใช่พวกเขามีระดับความรู้ต่ำ ผมต่างหากมีระดับความรู้ต่ำ "
หลังจากค้นพบความจริงข้อนี้แล้ว ผมรู้สึกว่า " นั่งนอนไม่เป็นสุข " ทุกวัน คิดตลอดเวลาว่า " ผมควรทำอย่างไร ? " ผมคิดเช่นนี้อยู่ 1 ปี ในที่สุด ก็ยกระดับตัวเองได้สมปราถนา
แต่เป็นแค่การก้าวขึ้นบรรไดอีกขั้น ไม่นาน ผมก็พบความไม่พึงพอใจครั้งใหม่ จึงตำหนิตัวเองว่า " ผมคล้ายพลาดอะไรไป ยังเข้าใจบางสิ่งบางอย่างไม่ชัดเจน " ผลก็คือสามารถยกระดับตัวเองมากยิ่งขึ้นอีก
พวกเราล้วนเชื่อตนเองโดยไม่เจตนาทำนอง " ผมรู้ " " ผมเข้าใจ " " ผมถูก " ฯลฯ
บางคนอาจจะคิดว่า การคิดว่าตนเองผิดนั้น เป็นเรื่องทุกข์ แต่นี่เป็นวิธีคิดที่โง่เขลา เป็นลักษณะหนึ่งของการคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนทั้งปวง คนประเภทนี้ไม่มีวันประสบความสำเร็จ
คุณ มัตสุชิตะ เทพแห่งนักบริหาร เคยพูดว่า " ผมคิดแบบนี้มาตลอด ว่า ยามทุกอย่างราบรื่น เป็นเพราะผมโชคดี ยามทุกอย่างไม่ราบรื่น เป็นเพราะผมพยายามไม่พอ " คำพูดนี้แฝงนัยลึกซึ้งยิ่งนัก
by อิบูคิ ทาคาชิ, โทขุระ โทราโอะ ( คนฉลาดแสร้งโง่ )
No comments:
Post a Comment