" โง่ " มีนัยค่อนข้างประหลาด สำนวนต่อไปนี้จะช่วยให้เราเข้าใจนัยของคำว่า " โง่ " ชัดขึ้น
* คนโง่โชคดี
* คนฉลาดกลับสิ้นไร้ไม้ตอก
* คนฉลาดที่โง่ คนโง่ที่ฉลาด
หมายความว่า " โง่ " แฝงนัย " โชคดีและประสบความสำเร็จ " นี่คือ นัยหนึ่งที่เราเรียนรู้จากสำนวนโบราณ คนส่วนใหญ่จะรู้สึกสับสนงุนงงเมื่อนำ " ความโง่ " ไปเปรียบเทียบ " กับความฉลาด " ซึ่งเป็น " จินตภาพ " ที่ขัดแย้งกัน ทว่าที่จริงแล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพื่อนคนหนึ่ง ลูกชายคนโตจบวิศวกรรมศาสตร์ วิชาเอกไฟฟ้าจากมหาวิทยาลัยเกียวโต บริษัทเกือบทุกแห่งยินดีรับเข้าทำงาน พูดได้ว่าจะเข้าทำงานบริษัทใหนก็ได้ สุดท้ายเขาเลือกบริษัท IBM สาขาญี่ปุ่น
ส่วนลูกคนที่สองสอบเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนชั้น 3 พอจบแล้วเข้าบริษัท IBM ญี่ปุ่นเหมือนกัน ในตำแหน่งพนักงานธุการ เพื่อนของผมซึ่งเป็นพ่อของพี่น้องทั้งสองนี้ พูดอย่างเป็นห่วงว่า
" ผมเป็นห่วงไอ้ลูกคนโต ไม่รู้ว่าชีวิจของมันจะเป็นอย่างไรต่อไป ลูกคนโตคล้ายผมมาก ไม่มีพลังชีวิต เทียบกันแล้ว ลูกคนที่สองกลับไม่น่าเป็นห่วง เขาสามารถปรับตัวดำรงชีวิตได้อย่างแยบคาย "
ลูกคนที่สองตอนเรียนอยู่ชั้นประถม เคยจับงูใส่กระเป๋าไปเล่นที่โรงเรียน พอขึ้นชั้นมัธยม ก็เล่นเบสบอลทุกวัน เทียบกันแล้ว ลูกชายคนโตมีอาการเครียดมากกว่า
ครั้งหนึ่งไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน เขาบอกว่า " น้ำไม่สะอาด " ไม่ยอมลงเล่น้ำทะเล เขาเรียนเก่งมาก สอบติดมหาวิทยาลัยเกียวโต แต่พ่อของเขากลับห่วงเขามากกว่า
จะดำรงชีวิตต่อไปอย่างไร เป็นคำถามที่ให้ความรู้สึกจนปัญญา หมายความว่า คนฉลาดจำนวนมากๆค่อยๆ ถอยหลังลงคลอง เพราะสาเหตุสำคัญที่สุดประการหนึ่งคือ " คนฉลาดกลับพลาดเพราะความฉลาด " มีอาการ " ความรู้เป็นพิษ " กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ " งี่เง่า " ฯลฯ
เมื่อเข้าสังคมแล้ว ก็จะพบว่า " ความรู้ในตำรานั้น เอามาใช้ในชีวิตจริงไม่ได้ "
การดำรงชีวิตบนโลกนี้ ต้องพึ่งพาคนอื่น เรื่องที่ตัวเองทำได้ มีอยู่ไม่มาก หัวไม่ดี กลับจะไร้ความรักศักดิ์ศรีที่ประหลาด ทำให้กล้าขอความรู้จากคนอื่นอย่างไม่อาย และรู้จักคบค้าสมาคมกับคนอื่นด้วยดี
ในทางตรงข้าม " คนหัวดี " มักยึดติดกับเกียรติยศศักดิ์ศรี ไม่ยอมถามผู้อื่น แถมต้อนรับขับสู้ใครไม่เป็น เส้นทางชีวิตขอพวกเขา จบลงดังภาษิตโบราณที่ว่า " คนฉลาดมักตกเป็นเครื่องมือของคนโง่ " โดยไม่รู้ัตัว
ภาษิตโบราณจำนวนไม่น้อยช่างจี้ใจดำโดยแท้
by อิบูคิ ทาคาชิ, โทขุระ โทราโอะ ( คนฉลาดแสร้งโง่ )
