ครั้งหนึ่ง มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางมาจากรัฐลู่ ( หลู่ ) เพื่อมาขอคำแนะนำจากเหลาจื้อ ชายหนุ่มผู้นี้คือขงจื้อ เหลาจื้อเห็นว่าขงจื้อเป็นคนหนุ่มที่อายุน้อยแต่มีความรู้ลึกซึ้ง จึงยินดีที่จะให้คำแนะนำ
ขงจื้อถามเหลาจื้อเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมของราชวงศ์จิว เหลาจื้อรู็สึกว่าขงจื้อเป็นคนหนุ่มที่มีความมุ่งมั่นจะช่วยมวลชน แต่จากประสบการณ์ของตนเองรู้ว่าคนที่มีลักษณะนี้จะต้องพบอุปสรรคมากมาย ดังนั้นเหลาจื้อจึงกล่าวเตือนสติขงจื้อว่า... " เจ้าเดินทางมาจากแดนไกลเพื่อมาถามข้าเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมของคนโบราณ ซึ่งผู้คนเหล่านั้นล้วนตายไปนมนาน แม้แต่กระดูกก็เน่าเปื่อยสิ้น เหลือเพียงถ้อยคำที่บันทึกไว้ คนรู้จักคิดนั้นในยามที่พบว่าสามารถทำ
อุดมการณ์ของตนให้ปรากฏเป็นความจริง ก็ควรมุ่งหน้าทำไป หากไม่สบโอกาสก็ควรค่อยๆ เดินไป ไม่ควรใจร้อน ข้าเคยได้ยินผู้คนกล่าวว่า... " พ่อค้าที่เชี่ยวชาญจะนำสินค้าเก็บซ่อนไว้ เขาคือผุ้รู้วิถีทางที่ถูกต้องและเป็นสุภาพชน แต่มองจากภายนอก ดูประหนึ่งเป็นคนโง่เขลา " เจ้าควรทำใจว่างสักหน่อย ไม่ควรเกิดความหยิ่งทะนง ควรทำใจให้ผ่องใสและเงียบสงบ จงเลิกความอยากทั้งปวง ไม่ควรมีอุดมการณ์มากเกินไปเพราะจะไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเจ้าเอง สิ่งที่ข้าสามารถจะเตือนสติเจ้าได้ ก็เพียงเท่านี้ "
ขงจื้อพักอาศัยในเมืองหลวงของราชวงศ์จิวเป็นเวลานานจนกระทั่งเรียนรู้สิ่งที่ต้องการรู้ เมื่อเรียนจบจึงมาอำลาเหลาจื้อ เหลาจื้อจึงกล่าวว่า... " ผู้มีเงินทองมากมายนั้น ยามจะจากกันจะมอบเงินทองเป็นของขวัญ ส่วนผู้ที่เป็นคนรักคนและเป็นคนดี ยามจะส่งคนจากไป จะมอบถ้อยคำเป็นของขวัญข้าไม่มีเงินทอง ฉะนั้น จึงขออุปโลกน์ตนเป็นคนรักคนไปก่อน โดยมอบถ้อยคำเป็นของขวัญว่า ผู้มีสติปัญญาแต่ทำการมากเกินไปกระทั่งไม่เกิดผลดี ล้วนเป็นเพราะชอบวิจารณ์เรื่องคนอื่น ส่วนคนฉลาดที่ฝีปากดีแต่กลับพบอันตรายแทบเอาชีวิตไม่รอด เป็นเพราะชอบเปิดเผยเรื่องแผนการลับของคนอื่น ผู้เป็นบุตรคนไม่ควรทำเช่นนี้ ผู้เป็นขุนนางไม่ควรทำเช่นนี้ "
ขงจื้อได้ยินดังนั้น รู้สึกศรัทธาเหลาจื้อเป็นอย่างยิ่ง
By ป.แผนสำเร็จ ( ปรัชญาการดำรงตนของจอมปราชญ์ : สรรนิพนธ์จอมปราชญ์ )
No comments:
Post a Comment