ครั้งหนึ่ง ท่านฮุ่ยเหวยนั่งสมาธิอยู่ในถ้ำ ผีหัวขาดตนหนึ่งหิ้วหัวของตัวเองเข้ามาวิงวอนท่านฮุ่ยเหวยว่า
" พระอาจารย์ ช่วยข้าด้วย หัวข้าขาดไป ข้าไม่มีหัว "
หากเป็นคนทั่วไป เห็นผีเข้าคงตกใจจนสิ้นสติ แต่ท่านฮุ่ยเหวยกลับนั่งนิ่ง ไม่มีทีทาหวาดกลัวแม้แต่น้อย ท่านกล่าวว่า
" ไม่มีหัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องปวดหัว "
ผีหัวขาดได้ยินเช่นนั้นก็หายวับไปทันที
อีกครั้งหนึ่ง ผีตัวขาดตหนึ่งเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้โชค
ท่านฮุ่ยเหวยพูดว่า " ไม่มีตัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่เจ็บปวดจากโรคกระเพาะ ลำไส้ ตับไตไส้พุง "
ผีไม่มีตัวได้ยินเช่นนั้นก็หายตัวไปทันที
ต่อมา เปรตไม่มีปากเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีปากก็ดีแล้ว จะได้ไม่เกิดเรื่องเกิดราว มีเหตุเพทภัยอันสืบเนื่องมาจากปากพล่อย ปากเสีย พูดมาก "
ต่อมา ผีตาบอดเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีตาก็ดีแล้ว จะได้ไม่เห็นสิ่งยั่วเย้าต่างๆ ให้ใจเกิดกิเลส "
ต่อมา ผีมือขาดเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีมือก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องไปชกต่อย ตีชิงวิ่งราวใคร "
ไม่ว่าผีอะไรปรากฏตรงหน้า ท่านฮุ่ยเหวยก็จะพูดให้ผีพวกนั้นสลายตัวหายวับไป
แง่คิด
ทุกคนต้องการความเห็นใจ
ในโลกนี้ไม่มีผี และยิ่งไม่มีผีพิการ แต่คนสิ หามนุษย์สมบูรณ์ไม่ได้เลย บางคนพิการทางกาย แต่ส่วนใหญ่พิการทางใจ เราเจอคนพิกลพิการตลอดเวลา บางทีแค่หันหลังกลับก็เจอแล้ว เราเตรียมตัวเตรียมใจต้อนรับคนพิกลพิการคนนั้นแล้วหรือยัง จริงๆ แล้ว เราควรจะรับมือกับคนพิกลพิการเหล่านั้นอย่างไรดี
ชาวตะวันตกเห็นว่า คนพิการเป็นคนที่พระเจ้าสร้างขึ้นเพื่อทดสอบความเห็นใจของคนเรา อดัม สมิธ กล่าวว่า พื้นฐานแห่งอารยธรรมคือ ความเห็นอกเห็นใจ ถ้าหากมนุษย์เราขาดซึ่งความเห็นอกเห็นใจแล้วไซร้ มนุษย์ก็จะไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน ตกลงไปในเหวนรกแห่งศึกสงคราม
คนพิการ มักจะไวต่อความรักมากกว่าคนทั่วไป พวกเขาใช้เวลาอันจำกัด ฐานะอันจำกัด เก็บสะสมเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก คำพูดอันอบอุ่น ความรักความเอาใจใส่ การให้กำลังใจ ความช่วยเหลือของญาติมิตร จะหยั่งรากฝังลึกอยู่ในหัวใจของพวกเขา ทำให้เขาเติบใหญ่ขึ้นเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้ร่มเงาและหล่อเลี้ยงสังคมเป็นการตอบแทน
เรามักจะเฝ้าหวังว่าคนอื่นจะอภัยให้กับความบกพร่องของคนอื่น เรากลับยอมไม่ได้ ยังไงๆ ก็อภัยไม่ได้เห็นอกเห็นใจกันไม่ได้
By สุภาณี ปิยพสุนทรา ( สว่าง อย่าง เซน )
" พระอาจารย์ ช่วยข้าด้วย หัวข้าขาดไป ข้าไม่มีหัว "
หากเป็นคนทั่วไป เห็นผีเข้าคงตกใจจนสิ้นสติ แต่ท่านฮุ่ยเหวยกลับนั่งนิ่ง ไม่มีทีทาหวาดกลัวแม้แต่น้อย ท่านกล่าวว่า
" ไม่มีหัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องปวดหัว "
ผีหัวขาดได้ยินเช่นนั้นก็หายวับไปทันที
อีกครั้งหนึ่ง ผีตัวขาดตหนึ่งเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้โชค
ท่านฮุ่ยเหวยพูดว่า " ไม่มีตัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่เจ็บปวดจากโรคกระเพาะ ลำไส้ ตับไตไส้พุง "
ผีไม่มีตัวได้ยินเช่นนั้นก็หายตัวไปทันที
ต่อมา เปรตไม่มีปากเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีปากก็ดีแล้ว จะได้ไม่เกิดเรื่องเกิดราว มีเหตุเพทภัยอันสืบเนื่องมาจากปากพล่อย ปากเสีย พูดมาก "
ต่อมา ผีตาบอดเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีตาก็ดีแล้ว จะได้ไม่เห็นสิ่งยั่วเย้าต่างๆ ให้ใจเกิดกิเลส "
ต่อมา ผีมือขาดเข้ามาวอนขอท่านฮุ่ยเหวยให้ช่วย ท่านฮุ่ยเหวยกล่าวว่า " ไม่มีมือก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องไปชกต่อย ตีชิงวิ่งราวใคร "
ไม่ว่าผีอะไรปรากฏตรงหน้า ท่านฮุ่ยเหวยก็จะพูดให้ผีพวกนั้นสลายตัวหายวับไป
แง่คิด
ทุกคนต้องการความเห็นใจ
ในโลกนี้ไม่มีผี และยิ่งไม่มีผีพิการ แต่คนสิ หามนุษย์สมบูรณ์ไม่ได้เลย บางคนพิการทางกาย แต่ส่วนใหญ่พิการทางใจ เราเจอคนพิกลพิการตลอดเวลา บางทีแค่หันหลังกลับก็เจอแล้ว เราเตรียมตัวเตรียมใจต้อนรับคนพิกลพิการคนนั้นแล้วหรือยัง จริงๆ แล้ว เราควรจะรับมือกับคนพิกลพิการเหล่านั้นอย่างไรดี
ชาวตะวันตกเห็นว่า คนพิการเป็นคนที่พระเจ้าสร้างขึ้นเพื่อทดสอบความเห็นใจของคนเรา อดัม สมิธ กล่าวว่า พื้นฐานแห่งอารยธรรมคือ ความเห็นอกเห็นใจ ถ้าหากมนุษย์เราขาดซึ่งความเห็นอกเห็นใจแล้วไซร้ มนุษย์ก็จะไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน ตกลงไปในเหวนรกแห่งศึกสงคราม
คนพิการ มักจะไวต่อความรักมากกว่าคนทั่วไป พวกเขาใช้เวลาอันจำกัด ฐานะอันจำกัด เก็บสะสมเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก คำพูดอันอบอุ่น ความรักความเอาใจใส่ การให้กำลังใจ ความช่วยเหลือของญาติมิตร จะหยั่งรากฝังลึกอยู่ในหัวใจของพวกเขา ทำให้เขาเติบใหญ่ขึ้นเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้ร่มเงาและหล่อเลี้ยงสังคมเป็นการตอบแทน
เรามักจะเฝ้าหวังว่าคนอื่นจะอภัยให้กับความบกพร่องของคนอื่น เรากลับยอมไม่ได้ ยังไงๆ ก็อภัยไม่ได้เห็นอกเห็นใจกันไม่ได้
By สุภาณี ปิยพสุนทรา ( สว่าง อย่าง เซน )
No comments:
Post a Comment