อริยสัจ 4 คือสัจธรรมคู่กับปฏิจจสมุปบาทที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ เกี่ยวกับ ปัญหา ต้นเหตุของปัญหา แนวทางการแก้ไขปัญหา รวมทั้งสภาวะภายหลังจากการแก้ปัญหาให้กับมนุษย์ ที่เรารู้จักกันในนามทุกข์ สมุทัย มรรค นิโรธ โดยพระองค์ทรงค้นพบว่า ปัยหาของมนุษย์คือความทุกข์ สาเหตุของความทุกข์คือ ตัณหา แนวทางในการจะนำมาแก้ปัญหาให้มนุษย์พ้นจากทุกข์ ได้แก่ การดำเนินตามสายกลางแห่งมรรค 8 สภาวะภายหลังการหลุดพ้นเข้าสู่กระแสแห่งนิพพาน เรียกว่า นิโรธ
กล่าวโดยย่อ คือ มนุษย์ทุกคนมีทุกข์ สาหตุแห่งทุกข์คือ อุปาทาน ที่ไปติดยึดอยู่กับตัณหาหรือความอยากได้ใคร่มี หากเราสามารถขจัดอุปาทาน โดยเฉพาะอุปาทานในขันต์ 5 ออกไปได้ ความทุกข์ก็จะหมดไป ทั้งนี้โดยการถือปฏิบัติภาวนาตามแนวทางมัชฌิมาปฏิปทาแห่งมรรค 8
ปัญหา หรือ ความทุกข์นั้นเกิดจากความพอใจและไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีตนได้ ซึ่งเป็นต้นหตุมาจากตัณหา 3 ประการ คือ
กามตัณหา ความทะยานอยากในกามที่สนองความต้องการของประสาทสัมผัสทั้ง 5
ภวตัณหา ความทะยานอยากในภพในภาวะของตนเองที่จะได้ เป็นได้อยู่ตลอดไป
วิภวตัณหา ความทะยานอยากในวิภพ กล่าวคื่อ ความอยากในความพรากพ้นไปแห่งตนเองจากความเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ไม่ปราถนา อยากทำลาย อยากให้ดับสูญ และความใครอยากที่ประกอบด้วย วิภวทิฏฐิ หรือ อุจเฉททิฏฐิ
By แก่นพุทธธรรม
No comments:
Post a Comment