คนโง่อวดฉลาด

คนโง่อวดฉลาด

         เอ๋อซานเป็นศิษย์ก้นกุฎิของฌานาจารย์ไป๋อินยามชรา ต่อมาท่านสร้างชื่อเสียงให้วัดมากมาย ครั้นถึงยามท่านชราบ้าง มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่ท่านพับผ้าห่มในกุฎิอยู่นั้น สาวกคนหนึ่งมาพบเข้า จึงพูดด้วยน้ำเสียงเวทนาสงสารว่า " อาจารย์อายุมากแล้ว ลูกศิษย์ลูกหาก็มีไม่น้อยทำไมต้องทำงานจุกจิกประจำวันเหล่านี้ด้วยตัวเองเล่า ? "

         ฌานาจารย์เอ๋อซานตอบว่า " คนแก่คนเฒ่าไม่ทำ แล้วจะให้ใครมาทำแทนเล่า ? "

         ฌานาจารย์เอ๋อซานไม่ค่อยสบายใจ จึงย้อนถามว่า " โยมเข้าใจว่าการทำงานประจำวันมิใช่การบำเพ็ญเพียรงั้นหรือ ? ถ้าอย่างนั้น การที่พระพุทธเจ้าสนเข็ม ต้มยาให้ลูกศิษย์ จะอธิบายอย่างไร ? "

         สาวกผู้นั้นจึงได้รู้ว่าการทำงานในชีวิตประจำวันก็เป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่ง



         พระสูงอายุจำนวนไม่น้อย บรรลุธรรมโดยมิได้ทิ้งงานประจำวันเพราะฉะนั้น ผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติธรรมแบบฌาน จึงไม่ควรแยกการปฏิบัติธรรมออกจากการทำงานประจำวัน เพราะนั่นเป็นความเข้าใจผิดมหันต์

         ถ้าละทิ้งงานจุกจิกประจำวัน วางตัวเป็นนักปฏิบัติธรรมสูงส่งที่หลงละเลิงลืมตน ก็มิเพียงเป็นการกระทำที่สวนทางกับฌานเท่านั้น ยังเป็นพฤติกรรมของคนโง่อวดฉลาดอีกด้วย




By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้