ทางน้อยแห่งชีวิต

ทางน้อยแห่งชีวิต

       ฌานาจารย์หยั่งซานปฏิบัติฌานที่อารามของฌานาจารย์เหว่ยซานหลิงอิ้วนาน ๑๕ ปี กระทั่งอายุ ๓๕ พรรษา จึงบรรลุธรรม แล้วออกจาริกแสวงบุญเผยแพร่พุทธธรรมจนได้รับฉายาว่า " ศากยมุนีน้อย "

       มีครั้งหนึ่ง ลูกศิษย์ท่านเดินผ่านหน้าท่าน

       ท่านถามว่า " เจ้ามาจากที่ใด ? " ลูกศิษย์ตอบอย่างนบนอบว่า " มาจากทิศใต้ " 

       ท่านจึงชี้ไปที่ไม้เท้าในมืออีกข้างว่า " ฌานาจารย์เหว่ยซานทางใต้ยังใช้สิ่งนี้หรือไม่ ? " ลูกศิษย์ตอบว่า " ไม่บอก "

        ท่านกวัดแกว่งไม้เท้า ถามต่อไปว่า " ยังจะพูดอย่างนั้นหรือ ? " ลูกศิษย์ส่ายศรีษะแสดงว่าไม่

        ฉับพลันนั้นท่านก็ตะโกนใส่ลูกศิษย์ข้างตัวว่า " มหากุศล ! " ลูกศิษย์พนมมือรับคำ

        ท่านกล่าวว่า " เจ้าไปฟังธรรมที่ห้องเรียน ! "

        ลูกศิษย์เดินทางไปห้องเรียน พอจะสาวเท้าเข้าห้อง ท่านก็เรียกจากทางด้านหลังว่า " มหากุศล ! มาที่ข้างหน้าอาตมา " 

       เมื่อลูกศิษย์เดินเข้ามาใกล้ ท่านใช้ไม้เท้าไปที่ศรีษะลูกศิษย์แนะนำว่า " ไป ! "



        พอได้ยินคำว่า " ไป ! " เท่านั้น ลูกศิษย์ก็สว่างวูบเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง

        ฌานาจารย์หยั่งซานเรียกลูกศิษย์หยุด หมายความว่า ฌานไม่จำแนกเหนือใต้ตะวันออกตะวันตกหรือทางนั้นทางนี้ เรียกลูกศิษย์ไปฟังธรรมในห้องเรียน หมายความว่า ทุกทหนทุกแห่งมีฌานคือฌาน หลังจากนั้น เรียกลูกศิษย์มาที่ด้านหน้าของตนเอง หมายความว่า ฌานอยู่ต่อหน้าแล้วจึงเรียกให้ไป หมายความว่า พุทธธรรมไร้มาไร้ไป พุทธธรรมครอบคลุมทั่วโลก

        สัจธรรมแห่งชีวิตก็มิได้มีอยู่แต่ในตำรา เราต้องเอาใจใส่หาความรู้ทุกหนแห่งทุกเวลา พุทธธรรมครอบคลุมทั่วทุกหนแห่ง แล้วการก้าวย่างบนทางน้อยแห่งชีวิต จะได้ประโยชน์จากพุทธธรรมหรือไม่ จะได้ประโยชน์จากแหล่งอื่นๆ หรือไม่ ?




By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้