ฌานาจารย์ ฉงเย่ ในสมัยราชวงศ์ซ่ง เคยไปเยี่ยม เยือนฌานาจารย์หยุนไก้ แต่เนื่องจากภูมิธรรมไม่พอ สนทนากันได้ไม่กี่คำ ฌานาจารย์หยุนไก้ก็พูดฉีกหน้าท่าน แล้วถามว่า " ท่านเคยสนทนาธรรมกับฌานาจารย์ต้งซานเค่อเหวินหรือไม่ ? "
ฉงเย่พยายามข่มกลั้นอารมณ์โกรธแม้สีหน้าจะแดงกล่ำ แต่ก็อดมิได้ที่จะพูดอย่างไม่เกรงใจว่า " ต้งซานเค่อเหวินมิใช่พระเถระชั้นผู้ใหญ่ วันๆ บ้าๆ บอๆ เอาแต่ลากจีวรเหม็นสาบปัสสาวะไปมา อาตมาไม่เคยคิดจะไปสนทนาธรรมกับท่านเลย "
ฌานาจารย์หยุนไก้จึงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า " ฌานอยู่ที่นั่นแหละ ท่านควรไปปฏิบัติฌานในที่ที่เหม็นสาบปัสสาวะ ! " ฉงเย่ปฏิบัติตามคำท่าน เดินทางไปขอคำแนะนำจากฌานาจารย์ต้งซานเค่อเหวิน จึงได้บรรลุธรรมอันลึกซึ้ง หลังจากนั้น ฌานาจารย์ฉงเย่กลับมาขอบพระคุณฌานาจารย์หยุนไก้ ซึ่งท่านกลับพูดอย่างหนักแน่นจริงจังว่า " ขอบคุณอาตมาทำไม ไปขอบคุณกลิ่นสาบปัสสาวะดีกว่า ! "
ฌานอยู่ที่ใด ? ฌานไม่แน่ว่าจะอยู่กับผู้ที่เคร่งขรึมสำรวมหรือมีโหงวเฮ้งดี กลิ่นสาบปัสสาวะบนจีวรอาจช่วยให้เกิดปัญญาญาณเข้าถึงภาวะฌานก็ได้ อันที่จริง ฌานมีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่ง กลิ่นสาบปัสสาวะอาจแฝงไว้ด้วยวิถีแห่งฌานเช่นกัน !
คนเรามักวินิจฉัยคนจากโฉมหน้าภายนอก นี่คือจุดอ่อนของคนทั่วไป บางครั้งเราเห็นใครแต่งตัวเนี้ยบมาก ก็นึกว่าเขาเป็นคนรวยบางครั้งเห็นใครเคร่งขรึมพูดจาสุภาพ ก็นึกว่าเขามีการศึกษา อันที่จริงบัวเกิดในโคลนตม ทองหยกอยู่ในดินหิน เราจึงต้องพยายามขจัดทัศนคติที่มองสรรพสิ่งอย่างผิวเผินทิ้งเสีย
By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment