ลดความปราถนาในวัตถุให้ต่ำเท่าที่จะต่ำได้
ปลูกไม้ปลูกไผ่
ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างให้กับความว่างเปล่า
ลืมทุกสิ่งทุกอย่างจนไม่มีอะไรจะลืมอีก
จุดธูปชงชา
อย่าได้ถามว่าใครเป็นใครมาแต่ไหน
นิทัศน์อุทาหรณ์
มีชายคนหนึ่ง ไม่รู้ว่ามาจากไหน และก็ไม่รู้ว่ามีชื่อเสียงเรียงนามว่ากระไร เขาปลูกต้นหลิวไว้ที่ข้างบ้าน ๕ ต้น คนทั้งหลายจึงพากันเรียกเขาว่า " ซินแสอู่ ( ห้า ) หลิ่ว "
ซินแสอู่หลิ่วเป็นคนเงียบขรึม ไม่ค่อยพูดจา ไม่ชอบชื่อเสียงลาภยศ
ก่อนหน้านี้ ก็เคยมีขุนนางใจซื่อมือสะอาดคนหนึ่ง เขาไม่ยอมก้มหัวให้กับอำนาจอิทธิพล ยอมลาออกละทิ้งตำแหน่งหน้าที่ กลับไปอยู่บ้านปลูกต้นไม้ต้นไผ่ ไม่ไยดีในความสุขทางวัตถุ มีชีวิตอยู่อย่างสบายอกสบายใจไร้กังวล
ซินแสอู่หลิ่วชอบดื่มเหล้า แต่เขายากจนมาก มักจะไม่มีเงินซื้อเหล้าอยู่บ่อยๆ เพื่อนสนิทรู้ใจเขา จึงเตรียมเหล้าเลี้ยงเขาอยู่เสมอๆ พอเขาไปถึงบ้านเพื่อน ก็ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะดื่มอย่างมีความสุข เมาแล้วก็กลับ ปฏิบัติตนตามความพอใจ ไม่เสแสร้ง
ในบางครั้งเขามีเหล้าอยู่เอง ก็เชิญเพื่อนฝูงมาร่วมดื่มกันอย่างมีน้ำใจ เมื่อเขาเมา ก็บอกเพื่อนๆ ว่า " ข้าพเจ้าเมาแล้ว พวกท่านก็กลับกันได้แล้ว "
สารทฉงหยางในปีหนึ่ง ซินแสอู่หลิ่วไม่มีเหล้าจะดื่ม จึงออกไปนั่งอยู่ตรงกลางต้นเบญจมาศที่ปลูกไว้หน้าบ้าน ไม่นาน มีเด็กสวมเสื้อขาวคนหนึ่งเอาเหล้ามาให้ เขาไม่ถามว่าใครเป็นคนให้เอามาให้ รับมาได้ก็ดื่ม หมดแล้วก็กลับเข้าไปในบ้าน
อุปนิสัยตรงไปตรงมาไม่มีพิธีรีตองเช่นนี้ ทุกคนต่างก็พอใจ จึงไม่มี่ใครตำหนิติเตียนเขาในเรื่องมารยาทต่างๆ
ซินแสอู่หลิ่วอาศัยอยู่ในบ้านเล็กๆ จะพังมิพังแหล่ กันลมไม่ได้กันฝนก็ไม่ได้ สวมผ้าฝ้ายสั้นๆ ที่ปะไปทุกหนทุกแห่ง ข้าวสารก็มักจะไม่มีติดก้นไห แต่ใจเขาก็ลืมความได้ความเสียอะไรไปสิ้นแล้ว จึงมีชีวิตอยู่ด้วยความผาสุกเป็นอย่างยิ่ง บางครั้งก็เขียนบทประพันธ์อะไรบ้างเพื่อความเพลิดเพลินของตัวเอง " ประวัติของซินแสอู่หลิ่ว " เรื่องนี้เขาเป็นคนเขียนขึ้นเอง
ซินแสอู่หลิ่วคนนี้เป็นใคร ?
เขาก็คือมหากวีลูกทุ่ง " เถาหยวนหมิง " ผู้โด่งดังนั่นเอง
By หงอิ้งหมิง สมัยราชวงศ์หมิง ( สายธารแห่งปัญญา )
No comments:
Post a Comment