หลวงจีน ๒ รูปอาศัยอยู่ในอารามเดียวกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งเนื่องด้วยกิจธุระบางประการ ทั้งสองไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน พอได้พบหน้ากันอีกครั้ง หลวงจีน ก. ก็ถามหลวงจีน ข.ว่า " ไม่พบหน้าตั้งหลายวัน ช่วงนี้ทำอะไรอยู่หรือ ? "
หลวงจีน ข.ตอบว่า " อาตมาเร่งสร้างเจดีย์ไร้รอยต่ออยู่น่ะ "
หลวงจีน ก. ได้ยินเช่นนั้น จึงพูดด้วยความยินดีว่า " อาตมาคิดจะสร้างเจดีย์ไร้รอยต่อเช่นกัน ขอยืมแบบดูหน่อยจะได้ไหม? "
หลวงจีน ข. ตอบว่า " น่าเสียดาย แบบเจดีย์ไร้รอยต่อของอาตมาให้คนอื่นยืมไปแล้ว "
หลวงจีนกลับพูดอย่างมั่นใจว่า " ไม่เป็นไร เอาเจดีย์ไร้รอยต่อซึ่งมองเห็นได้แต่ไร้ลักษณ์ ตามที่ท่านมีในขณะนี้ ให้อาตมาดูหน่อยจะได้หรือไม่ ? "
เจดีย์ไร้รอยต่อหมายถึงธรรมชาติแห่งพุทธะในตัวเรา มีแต่ธรรมชาติดั้งเดิมแห่งพุทธะของสรรพชีวิต จึงจะเป็นเจดีย์ไร้รอยต่อที่แท้จริงที่เรียกว่า สุญตาปกคลุม โลกแห่งธรรมสมบูรณ์ นอกจากทำให้ธรรมชาติแห่งพุทธะคืนสู่ความบริบูรณ์แบบเดิมแล้ว ยังจะมีเจดีย์ไร้รอยต่ออื่นใดอีกหรือ ? " ทว่าการที่จะเข้าถึงธรรมชาติแห่งพุทธะในตัวเราเองได้นั้น จะเลียนแบบใครไม่ได้ เพราะมีแต่เข้าถึงโดยสำนึกด้วยตัวเอง จึงจะสอดรับกับธรรมชาติแห่งพุทธะของตัวเอง นี่คือสาเหตุที่ จะยืมก็ยืมไม่ได้ จะเลียนแบบก็เลียนแบบไม่ได้
ทุกคนต้องเริ่มต้นจากสติปัญญาที่แท้จริงของตนเอง แล้วค่อยๆ พัฒนาขยายบทบาทออกไป จะลอกเลียนแบบผู้อื่น เพราะเห็นผู้อื่นมีผลงานเด่นสะดุดตาไม่ได้ การลอกเลียนแบบหรือเห็นช้างขี้ก็ขี้ตามช้าง มีแต่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกเท่านั้น
By เซน : วิถีแห่งความสุขแท้
No comments:
Post a Comment