.jpg)
เขียนกลับหัวกลับหาง
สามเณรรูปหนึ่งถามฌานาจารย์อู๋หมิง ว่า " อาจารย์ คนเลวที่ไม่มีความเป็นคนหลงเหลืออยู่แล้ว ย่อมไม่ใช่คน ในเมื่อไม่ใช่คน เราผู้ออกบวชควรช่วยเหลือคนประเภทนี้หรือไม่ ? "
ฌานาจารย์ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น แต่หยิบพู่กันขึ้นมาเขียนตัวอักษร " ฉัน " แบบกลับหัวกลับหาง แล้วถามสามเณรว่า " นี่คืออักษรอะไร ? "
สามเณรตอบว่า " คือตัว ' ฉัน ' แต่เขียนกลับหัวกลับหาง "
ฌานาจารย์ถามอีกว่า " ในเมื่อเขียนกลับกัน ยังนับว่าเป็นตัวอักษร ' ฉัน ' หรือไม่ ? " สามเณรตอบว่าไม่นับ ! "
ฌานาจารย์ถามต่อไปว่า " ในเมื่อไม่นับ ทำไมเจ้ายังบอกว่าคือตัว ' ฉัน ' ล่ะ ? "
สามเณรรีบเปลี่ยนคำตอบว่า " นับ ! "
ฌานาจารย์ถามอีกว่า " ในเมื่อนับ ทำไมเจ้าบอกกลับหัวกลับหางล่ะ ? " สามเณรนิ่งอึ้ง ไม่รู้จะตอบอย่างไร
เขียนแบบปกติเป็นตัวอัษร เขียนกลับหัวกลับหาง แต่ที่สำคัญคือในใจเรารู้ว่ามันคือตัวอักษร ' ฉัน ' ความหมายของฌานาจารย์ คือ คนดีเราต้องช่วย คนชั่วเราต้องยิ่งช่วย
" หนองบึงเลนโคลนยิ่งโสมม ยิ่งเลี้ยงบ่มบัวบานงามพิสุทธิ์ "
พุทธองค์ทรงตรัสว่า " วางดาบเพชรฆาตลง สำเร็จอรหันต์ทันที " พูดในแง่ภาวะดั้งเดิมแท้แล้ว ไม่มีความแตกต่างระหว่างดีกับเลว ขอเพียงท่านเมตตาช่วยคนเลว คนเลวก็กลายเป็นคนดีได้ ท่านว่าถูกต้องหรือไม่ ?
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment