ต้นข้าวกับต้นหญ้า
มีชายสองคน คนหนึ่งชื่อกัง อีกคนหนึ่งชื่อหวู่ ทั้งสองคนทำนาปลูกข้าว เวลานั้นข้าวในนางอกงามขึ้นมาแล้วแต่ว่ามีหญ้าขึ้นรกเต็มไปหมด ทั้งสองคนจึงลงมือถอนหญ้าทิ้งไปส่วนหนึ่งซึ่งไม่สามาถแก้ปัญหาได้ เมื่อไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในที่สุดชายที่ชื่อกังจึงใช้มีดดายทั้งต้นหญ้าและต้นข้าวแล้วจุดไฟเผาเสีย เขาคิดว่าทำเช่นนี้คงจะปราบต้นหญ้าได้ ส่วนชายที่ชื่อหวู่ถอนต้นหญ้าทิ้งหลายวันในที่สุดก็ขี้เกียจจึงปล่อยให้หญ้างอกงามต่อไป
ผลในที่สุดนาของชายชื่อกัง แม้จะดายเอามาเผาหมดแล้ว แต่ต้นหญ้าก็กลับงอกงามขึ้นมาอีก ส่วนในนาของชายชื่อหวู่นั้น ข้าวฟ่างกลายเป็นหญ้า ข้าวที่ปลูกก็เปลี่ยนพันธุ์ไปใช้เป็นอาหารไม่ได้ ทั้งสองคนได้แต่มองหญ้ากันแล้วหัวเราะอย่างขมขื่นที่พวกเขาจะต้องอดกินข้าว
บันทึกใน " หยี่หลีจื่อ "
มุมมองปรัชญา
ชายสองคนนี้นับได้ว่าเป็นแบบอย่างของคนที่กลัวความยากลำบาก หวู่นั้นเมื่อเผชิญกับความยากลำบากก็ท้อถอยปล่อยให้เป้นไปตามยถากรรม ส่วนกังนั้นเอาไฟเผาทั้งหญ้าและต้นข้าว ดูการกระทำแล้วคล้ายว่า " เอาจริงเอาจัง " แต่แล้วต้นหญ้าแทนที่จะตายก็กลับงอกงามขึ้นมาอีกความยากลำบากหาได้หมดไปไม่ ด้วยเหตุนี้คนทั้งสองจึงเก็บเกี่ยวไม่ได้เลยแม้แต่กำมือเดียว
By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment