.jpg)
ใกล้ศาลมองข้ามเจ้า
ฌานาจารย์เต้าฮุ่ยไปพบฌานาจารย์เสี่ยฟงอี้ชุนครั้งแรกถามว่า " เจ้าเป็นคนที่ไหน ? "
เต้าฮุ่ยตอบว่า " อาตมาเป็นคนอำเภออุนโจว "
ฌานาจารย์เสี่ยฟงจึงถามต่อไปว่า " ถ้าอย่างนั้น เจ้าก็เป็นคนบ้านเดียวกับอี้สิ่วเจี๋ย ( รู้แจ้งในคืนเดียว ) ? "
เต้าฮุ่ยงง จึงถามไปว่า อี้สิ้วเจี๋ยเป็นใคร ? "
ฌานาจารย์เสี่ยฟงตอบว่า " ในหมู่บ้านของเจ้ามีฌานาจารย์รูปหนึ่งชื่อ หย่งเจียเสฺวียนเจี๋ย ขณะที่ท่านพบพระเว่ยหลางมหาครูบา ( พระสังฆปรินายกองค์ที่ 6 ของจีน ) สนทนากันเพียงไม่กี่คำ ท่านก็ขออำลาพระเว่ยหลางมหาครูบาพยายามรั้งท่านพักแรมหนึ่งคืน และภายในคืนเดียวนี้เอง ท่านก็รู้แจ้งเห็นจริง คนทั่วไปจึงเรียกท่านว่า อี้สิ่วเจี๋ย ( รู้แจ้งในคืนเดียว ) เจ้าไม่รู้จักแม้กระทั่งผู้อาวุโสบ้านเดียวกัน อาตมาควรจะทุบเจ้าด้วยไม้พลองสักตั้ง แต่วันนี้อาตมาไม่เอาโทษเจ้า "
ฌานาจารย์เต้าฮุ่ยอำลาอาจารย์ใกล้ตัว ตะลอนเดินทางไกลนับพันลี้ไปเสาะหาฌานาจารย์เสี่ยฟงอี้ชุน นี่เป็นเรื่องไม่ใคร่ถูกต้อง
" ใกล้ศาลมองข้ามเจ้า " เป็นภาษิตบทหนึ่ง มีความหมายเช่นเดียวกับคำว่า " พระต่างแดนท่องคาถาได้ " หมายถึงพวกที่ดีอยู่แล้วแต่ไม่รู้จักดี หรือใกล้เคียงกับสุภาษิตของไทยเราที่ว่า " ใกล้เกลือกินด่าง " บางคนยอมอำลาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงและอยู่ใกล้ตัว เพียงเพื่อสนองตัณหาตัวเองไปแสวงหาบางสิ่งบางอย่างในต่างแดน ( ยกเว้นต้องการเรียนรู้วิทยากรที่สูงขึ้นไปอีก ในประเทศเราไม่มี ) ช่างน่าเสียดายแท้ !
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment