นกเค้าแมวกับนกเขา

นกเค้าแมวกับนกเขา

         เมื่อนกเค้าแมวบินมาเจอนกเขา ทั้งสองจึงร่อนลงบนกิ่งไม้แล้วคุยกัน

         " ดูท่าทางแกรีบร้อนมาก เตรียมจะไปไหน ? " นกเขาถามนกเค้าแมว

         " หมู่บ้านตะวันตกที่อยู่เดิมของแกก็ดีอยู่มิใช่หรือ ทำไมจึงคิดจะย้ายไปอยู่หมู่บ้านตะวันออกล่ะ ? " นกเขาถามอีก

         " เพราะข้าอยู่ที่หมู่บ้านตะวันตกต่อไปไม่ได้ คนที่นั่นพากันเกลียดเสียงร้องของข้าที่ร้องในเวลากลางคืน ! "

         นกเขาจึงเตือนนกเค้าแมวว่า " เสียงร้องของแกไม่น่าฟัง ยิ่งในตอนกลางคืนเวลาแกร้องเสียงของแกจะรบกวนคนที่พักผ่อนนอนหลับเป็นอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้คนจึงพากันไม่ชอบแก แต่ถ้าแกเปลี่ยนเสียงร้องเสียใหม่หรือไม่ก็ไม่ร้องในเวลากลางคืนแล้ว แกก็ยังคงอยู่ในหมู่บ้านตะวันตกต่อไปได้ไม่ใช่หรือ ? ถ้าแกไม่แก้จากตัวของแกเองแล้ว ถึงแกจะย้ายไปอยู่หมู่บ้านตะวันออก คนในหมู่บ้านนั้นก็จะไม่ชอบแกเช่นเดียวกัน ! "

บันทึกใน " ซ่อหยวน "

มุมมองปรัชญา

          นิทานเรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า สภาพแวดล้อมต่อคนคนหนึ่งมีส่วนขึ้นกับตัวบุคคลผู้นั้นอยู่ไม่น้อย คุณธรรมความปละพฤติของคนผู้นั้นเป็นอย่างไร เมื่อสะท้อนเข้าไปในสมองของคนอื่นก็จะเป็นอย่างนั้น ถ้าหากคุณธรรมความประพฤติของตนไม่ดี ทำให้มวลชนที่อยู่รอบๆ ไม่พอใจ ก็ควรที่จะสำรวจตรวจสอบตนเอง การเอาแต่สภาพแวดล้อมถ่ายเดียว และไม่พอใจคนอื่นนั้น หาใช่ว่าจะถูกต้องเสมอไปไม่




By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน