ในอดีตกาล มีชายใจร้อนคนหนึ่งไปที่ตลาด พอเขาก้าวไปในร้านขายอาหาร ยังไม่ทันสั่งว่าจะกินอะไร เขาก็ตะโกนว่า " ทำไมไม่เอาบะหมี่มาอีก ! " พอเขานั่งลง เจ้าของร้านขายอาหารที่เป็นคนใจร้อนเหมือนกันก็เอาบะหมี่ที่กำลังร้อนๆ ชามหนึ่งมาเทลงบนโต๊ะที่เขานั่ง พูดว่า " แกรีบกินเสียข้าจะเอาชามไปล้าง ! "
ชายผู้นั้นไม่พอใจมาก พอกลับไปถึงบ้านก็เล่าให้เมียของเขาฟังและว่า " มันทำให้ข้าโมโหจนจะตาย... " เขาพูดยังไม่ทันขาดคำ เมียของเขาก็คว้าห่อผ้าบอกกับเขาว่า " เมื่อแกตายฉันจะไปแต่งงานใหม่ " แล้วภรรยาของเขาก็ไปแต่งงานใหม่
เวลาผ่านไปหนึ่งคืนเท่านั้น รุ่งเช้าสามีคนใหม่ของนางก็เสนอหย่า หล่อนแปลกใจมาก ถามเขาว่าทำไมจึงจะหย่า สามีคนใหม่พูดด้วยความไม่พอใจว่า " เพราะจนป่านนี้ แกก็ยังไม่คลอดลูกชายออกมาสักคน "
บันทึกใน " เหย่ซู่กงกวน "
มุมมองปรัชญา
โรคใจร้อนนั้นเป็นเรื่องของนิสัยเฉพาะตัวบุคคล แต่ถ้าใจร้อนจนถึงขั้นขัดกับกฎในการดำรงชีวิตแล้วก็จะเกิดผลเสียหาย เพราะว่าการพัฒนาของสิ่งทั้งหลายย่อมมีกระบวนการแปละเวลาที่แน่นอน เราจะต้องอาศัยกฎแห่งการพัฒนาในตัวของสรรพสิ่งนั้นๆ เกิดการแปรเปลี่ยน ด้วยเหตุนี้การสุ่มเสี่ยงใจร้อนหวังผลสำเร็จอย่างทันใจจึงเป็นเรื่องที่ไม่สมควร
By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment