ในระหว่าง ศีล สมาธิ ปัญญา นั้น ศีล ถือเป็นไตรสิกขาข้อแรกที่พุทธศาสนาแนะนำให้ประพฤติปฏิบัติ ทั้งในระดับบุคคลและในระดับสังคม การดำเนินชีวิตภายใต้กรอบแห่งศีล 5 ถือเป็นศีลขั้นมูลฐาน ที่ทุกคนสามารถปฏิบัติได้ เพื่อใช้เป็นบันไดที่จะนำไปสู่การสร้างคุณค่าทางจิตวิญญาณในระดับสูงต่อไป พุทธศาสนาโดยเฉพาะนิกายเถรวาทถือว่า หากปราศจากการรักษาศีล การทำสมาธิในระดับสัมมาสติและสัมมาสมาธิจะไม่สามารถบรรลุได้เลย เพราะศีลและสมาธิมทางที่นำไปสู่ปัญญา เมื่อไม่สามารถมีสัมมาสมาธิก็ย่อมไม่บรรลุปัญญา อันหมายถึงความรู้แจ้งในสภาวธรรมสูงสุดได้อย่างสมบูรณ์
ในส่วนรวม ศีลเป็นเครื่องช่วยให้สมาธิในชุมชนอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน ศีลจึงเป็นเครื่องมือในการพัฒนาสังคมให้สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ การที่สังคมปัจจุบันประสบปัญหาต่างๆ มากมาย ก็เนื่องจากสมาชิกในสังคมขาดศีล หรือหย่อนในกฏศีลธรรมไม่ว่าโดยทางตรงก็ทางอ้อม ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องของศีล ส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวกับค่านิยมของคนที่ยึดว่าอะไรคือสิ่งที่ถือว่าถูกผิด หรืออะไรที่เรียกว่า บุญหรือบาป ซึ่งตามหลักพุทธศาสนาได้กล่าวไว้แล้วในบทก่อน ส่วนในบทนี้ จะเป็นการอธิบายมรรคทั้งสามที่เกี่ยวกับศีล ได้แก่ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ และ สัมมาอาชีวะ ดังมีรายละเอียดต่อไปนี้
By แก่นพุทธธรรม
No comments:
Post a Comment