เหยียบน้ำลายที่ปาก
มีผู้ดีคนหนึ่ง เวลาไปไหนก็มักจะมีพวกประจบสอพลอตามไปเป็นพรวน คนที่ติดตามนี้ต่างถนัดในเรื่องประจบยกยอเป็นอย่างยิ่ง พวกเขามองสีหน้าก็รู้ได้ทันทีว่านายของเขาต้องการอะไร แม้กระทั่งน้ำลายที่ผู้ดีคนนี้ถ่มออกมา พวกเขาก็จะแย่งกันเข้าไปใช้เท้าเหยียบขยี้ไม่ให้เห็นรอย ในคนจำนวนนี้มีคนหนึ่งรูปร่างเตี้ยและไม่ว่องไว จึงไม่สามารถเบียดคนอื่นเข้าไปเหยียบน้ำลายที่ผู้ดีคนนั้นถ่มออกมาได้ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอันมาก
ครั้งหนึ่งพอดีผู้ดีคนนั้นกระแอม แล้วห่อริมฝีปากเตรียมจะถ่มน้ำลายออกมา ชายผู้นั้นก็รีบยกเท้าขึ้นแล้วปาดไปที่ปากผู้ดีทันที ผู้ดีคนนั้นตกใจ ผงะถอยและโกรธมากตวาดว่า " มึงคิดขบถหรือ ? ทำไมถึงเอาตีนมาถีบปากกู ? "
ชายผู้นั้นตกใจรีบแสดงท่าทีเคารพนอบน้อมตอบว่า " บ่าวเจตนาดีจริงๆ หาใช่ว่าจะกลับขบถไม่ "
" เมื่อไม่ขบถมึงเอาตีนถีบปากกูทำไม "
" เพราะคนเวลาใต้เท้าถ่มน้ำลายนั้นบ่าวไม่ไวพอจึงไปเหยียบไม่ทันคนอื่น ฉะนั้นจึงหาวิธีแย่งคนอื่นทำเสียก่อนเพื่อแสดงความจงรักภักดีของบ่าว "
บันทึกใน " จ้าพี่หยีจิง "
มุมมองปรัชญา
นิทานเรื่องนี้เยาะเย้ยเสียดสีคนที่ประจบสอพลอได้ดีทีเดียว ขณะเดียวกันก็แสดงว่าคนประเภทนี้มักจะต้องลงเอยด้วยผลที่ไม่ดีเสมอ
อีกด้านหนึ่งก็ให้คติว่า การใจเร็วด่วนได้ ทำสิ่งที่ยังไม่ถึงเวลาและโอกาสนั้น มีแต่จะเกิดผลเสีย
By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment