กษัตริย์เอี้ยนเรียนอมรวิชา
ชายคนหนึ่งมีหนังสือมากราบทูลกษัตริย์แห่งรัฐเอี้ยนว่า เขาจะสอนอมรวิทยาหรือวิชาที่ทำให้อายุยืนนานไม่มีวันตายให้แก่พระองค์
กษัตริย์รัฐเอี้ยนทรงพอพระหฤทัยมาก รับสั่งให้รีบจัดส่งไปเรียนวิชานี้ เมื่อคนที่จัดส่งเดินทางไปถึงก็ปรากฎชายผู้นั้นตายเสียแล้ว พวกเขาจึงเดินทางกลับมาด้วยความผิดหวัง พอกษัตริย์รัฐเอี้ยนทราบเรื่องก็ทรงพระพิโรธมากตรัสบริภาษว่าเป็นเพราะพวกเขาเดินทางชักช้าเกินไปจึงเสียการและสั่งให้เอาคนเหล่านั้นไปประหารชีวิตเสีย
เรื่องนี้จะเห็นได้ว่ากษัตริย์ของรัฐเอี้ยนหาได้ทรงเข้าพระทัยไม่ว่า พระองค์ถูกหลอก ตรงกันข้ามกลับสั่งลงโทษคนเหล่านั้นหาว่าเดินทางชักช้าเกินไป
บันทึกใน " หานเฟยจื่อ "
มุมมองปรัชญา
การที่ชายผู้จะสอนวิชาไม่ตายให้แก่กษัตริย์รัฐเอี้ยนตายไปเสียก่อนที่จะสอน ย่อมแสดงให้เห็นว่า วิชาที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องโกหกหลอกลวง แต่กษัตริย์รัฐเอี้ยนหาได้ทรงเข้าพระทัยว่าพระองค์ถูกหลอกไม่ กลับลงโทษคนที่พระองค์จัดส่งไปให้เรียน คนบางคนถูกคนอื่นหลอกลวงอันเนื่องมาจากความโง่ของตน กลับหาเหตุเอากับคนอื่น โทษคนอื่น คนชนิดนี้ก็เหมือนกับกษัตริย์รัฐเอี้ยนในเรื่องนี้นั่นเอง
By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment