กินบ้านบูรพาอยู่บ้านประจิม

กินบ้านบูรพาอยู่บ้านประจิม

        มีสาวชาวเมืองฉีคนหนึ่ง เมื่อถึงวัยจะมีเรือนก็มีชายสองคนมาสู่ขอ ชายคนที่อยู่บ้านตะวันออกเป็นคนรูปร่างเตี้ยและขี้เหร่ แต่ว่าเป็นคนที่มีทรัพย์ส่วนชายคนที่อยู่บ้านตะวันตกนั้นมีรูปร่างหน้าตาดี แต่เป็นคนที่ยากจน พ่อแม่ของผู้หญิงคิดแล้วคิดอีกก็ตัดสินใจไม่ได้ว่า ควรจะยกลูกสาวของตนให้ชายคนไหน จึงเรียกลูกสาวมาบอกให้หล่อนตัดสินใจเอาเอง

        เมื่อพ่อแม่เห็นลูกสาวมีความละอายนั่งก้มหน้าท่าทางขวยเขิน จึงพูดขึ้นว่า " ถ้าหากเจ้าพูดออกมาตรงๆ ไม่ได้เพราะอายก็ใช้วิธีเลิกแขนเสื้อแทนคำตอบ คือถ้าเจ้าชอบชายบ้านตะวันออกก็เลิกแขนเสื้อข้างขวา ถ้าชอบชายบ้านตะวันตกก็เลิกแขนเสื้อข้างซ้าย "

        หญิงสาวนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เสร็จแล้วก็เลิกเสื้อขึ้นทั้งแขนขวาและแขนซ้าย

        บิดามารดาของหล่อนเห็นเช่นนั้นก็แปลกใจถามว่า " นี่หมายความว่าอย่างไรกัน ? "

         " ฉัน... " หล่อนกล่าวอย่างเอียงอาย " ฉันก็อยากจะกินข้าวที่บ้านตะวันออก อยู่บ้านตะวันตก ! "

บันทึกใน " อี้เหวินเล่ยจู้ "

มุมมองปรัชญา

        สำนวนจีน " กินบ้านตะวันออก อยู่บ้านตะวันตก " มาจากนิทานเรื่องนี้หมายถึงความละโมบเห็นแกตัว เรามักจะพดกันว่าคนเราจะต้องไม่มีจิตใจลำเอียง นั่นก็เพราะการลำเอียงเป็นการสะท้อนความเห็นแก่ตัวหรือปกป้องเพราะเห็นแก่หน้าเห็นแก่ประโยชน์ เป็นต้น

        แต่การเอาด้วยทั้งสองฝ่ายโดยไม่แยกถูกแยกผิดนั้น ก็จะเป็นลัทธิออมชอมที่ประนีประนอมความขัดแย้งซึ่งขาดหลักการ

        สำหรับหญิงสาวผู้นี้ หล่อนต้องการความร่ำรวยของชายบ้านตะวันออก ต้องการรูปร่างงดงามของชายบ้านตะวันตก คือต้องการทั้งสองฝ่ายที่เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง นับว่าเป็น " ความฉลาดเกินตัว " ทีเดียว




By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน