Tuesday, January 08, 2013

อ่านบทประพันธ์ดีเยี่ยมในใจตน ฟังดนตรีเสนาะโสตจริงแท้




ใจคนมีบทประพันธ์ชั้นยอดอยู่บทหนึ่ง
แต่ถูกปิดกั้นด้วยบทเขียนที่ขาดวิ่นไม่สมบูรณ์ไปทั้งหมด
ใจคนมีบทเพลงอันไพเราะจับใจอยู่เพลงหนึ่ง
แต่ถูกกลบฝังด้วยเพลงอันเย้ายวนระบำหยาดเยิ้มไปสิ้น
แสวงหาธรรมชาติวิสัยเดิมของตน จึงจะเกิดประโยชน์อย่างแท้จริง

นิทัศน์อุทาหรณ์


สุภาษิตของหนอนขาเดียว

            ที่แท้นั้น ภายในจิตใจของแต่ละคน ล้วนแต่มีพู่กันวิเศษอยู่ด้ามหนึ่ง สามารถที่จะเขียนบทกวีและบทประพันธ์อันอมตะออกมาได้แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า ผู้คนทั้งหลายล้วนแต่วุ่นอยู่กับการค้นคว้าหนังสือโบราณขาดๆ วิ่นๆ ไม่สมบูรณ์ทั้งกลางวันและกลางคืน ลืมไปว่า ตัวเองก็มีพู่กันวิเศษอยู่ด้ามหนึ่ง จึงทำให้พู่กันเล่มนั้นไม่ขนหลุดก็ขึ้นรา ไม่สามารถที่จะเขียนบทประพันธ์ชั้นยอดที่สืบทอดกันไปชั่วกัลปวสานได้

            ในใจของคนเรา ยังมีดนตรีอันไพเราะเพราะพริ้งแว่ววนอยู่เพลงหนึ่ง แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า ผู้คนทั้งหลายล้วนแต่เบียดเสียดจ้องมองบนเวที อย่างเอาเป็นเอาตายกลางสีแสงดูระบำรำฟ้อน ฟังดนตรีซซึ่งแม้จะเย้ายวนแต่ก็ต่ำค่า ส่วนดนตรีอันไพเราะในใจตน กลับไม่ได้ยินเอาเสียเลย

            คนเราในบางครั้งก็โง่เสียจริงๆ เหมืองทองคำภูเขาเงินอยู่ใต้ฝ่าเท้าของตนเองแท้ๆ แต่กลับทอดทิ้งบ้านเกิดเมืองนอน ข้ามน้ำข้ามเขาไปหาร่อนทองที่อื่น ตนเองก็มีของดีอยู่แต่่ทะนุถนอมไม่เป็น ใช้ก็ไม่เป็น แต่กลับไปนั่งอิจฉาริษยาคนอื่นไม่เข้าเรื่อง


            ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสัตว์ชนิดหนึ่งเรียกว่า " หนอนขาเดียว " มันพูดกับสัตว์ที่มีหลายขาว่า " ถ้าหากข้ามีหลายขาเหมือนกับเจ้า ก็สามารถที่จะไปไหนมาไหนได้ตามใจชอบ "

            สัตว์หลายขากลับไปแสดงความชื่นชมต่องูว่า " แม้ขาข้าจะมีมากก็จริง แต่เร็วสู้เจ้าซึ่งไม่มีขาไม่ได้ "

            งูกลับไม่พอใจในตนเองกลับพูดลมว่า " ข้ากับเจ้าก็ไม่มีขาเหมือนกัน แต่ชั่วพริบตาเดียว เจ้าก็วิ่งจากทะเลเหนือไปถึงทะเลใต้ หาร่องรอยไม่พบเก่งกาจสามารถดังหนึ่งเทวดาจริงๆ ! "

            แต่หารู้ไม่ว่า เจ้าลมกลับรู้สึกอิจฉาในตัวหนอนขาเดียว ถอนหายใจระพึงว่า " ถ้าเจ้าหนอนขาเดียวใช้ขามันมาเตะ ข้าจะทำอะไรกับมันได้ ? "

            หนอนขาเดียวอิจฉาสัตว์หลายขา สัตว์หลายขาก็ไปอิจฉางู งูก็ไปอิจฉาลม แต่ลมกลับมาอิจฉาหนอนขาเดียว ! 

            ผู้ที่ีใฝ่ใจในการศึกษาทั้งหลาย โปรดสนใจให้ดี อย่าได้ถกสิ่งซึ่งอยู่ภายนอกมอมเมาจิตใจ และเหนี่ยวรั้งความเฉลียวฉลาดของท่านให้หลงทางไปเป็นอันขาด จงทำความรู้จักกับตนเองเสียใหม่ จงรีบไปค้นหาบทประพันธ์อันยอดเยี่ยม ดนตรีอันไพเราะที่ฟ้าประทานให้ท่าไว้ กลับมาโดยเร็วขยายความรู้ความสามารถที่ซ่อนลึกอยู่ในใจของท่าน บุกเบิกอนาคตอันสวยสดงดงาม ให้รุ่งโรจน์โชติช่วงตลอดไป






By หงอิ้งหมิง สมัยราชวงศ์หมิง ( สายธารแห่งปัญญา )

No comments:

Post a Comment