ศิษย์อารามฌานแห่งหนึ่งเดินทางกลางฝน แต่ฝนตกหนักไม่หยุดจึงเข้าหลบฝนใต้ชายคาบ้านหลังหนึ่ง พอดีมีฌานาจารย์รูปหนึ่งถือร่มเดินผ่านมา เขารีบตะโกนขอร้องท่านว่า " ฌานาจารย์ ! ฌานาจารย์ ! โปรดเมตตาสรรพสัตว์ด้วยเถิด ! ฉันขอร่วมทางสักระยะหนึ่งจะได้ไหม ? "
ฌานาจารย์ตอบว่า " อาตมาอยู่กลางฝน โยมอยู่ใต้ชายคาบ้านใต้ชายคาบ้านไม่มีฝน อาตมาไม่จำเป็นต้องเมตตาโยม "
เขารีบก้าวออกจากใต้ชายคาบ้าน แล้วพูดว่า " ตอนนี้ฉันอยู่กลางฝน ณานาจารย์ต้องเมตตาฉันแล้ว ! "
ณานาจารย์ตอบว่า " อาตมาอยู่กลางฝน โยมก็อยู่กลางฝนอาตมาไม่เปียกฝน เพราะอาตมามีร่ม โยมเปียกฝน เพราะโยมไม่มีร่มโยมต้องการให้ใครเมตตาโยม ก็ไม่จำเป็นต้องเลือกอาตมาหรอก เชิญโยมหาร่มเอง "
ถ้าตัวเองมีร่มก็ไม่เปียกฝนแล้ว ความหมายของฌานาจารย์คือการปฏิบัติธรรมแบบฌานต้องพึ่งตัวเอง
คนจำนวนมากมีความคิดหวังพึ่ง จากเล็กจนโต มีผู้ใหญ่คอยถนอมเลี้ยงกล่อมเกลี้ยงไม่คลาดสายตา พอสูญเสียที่พึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างก็พังทลายลง เพราะฉะนั้น ของร้องผู้อื่นมิช่วยสู้ตัวเอง มีแต่พึ่งลำแข้งตัวเองเท่านั้น จึงจะประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment