ทูตแห่งสันติภาพ( ตอนที่ ๑ )
นานมาแล้ว...
บัคจื้อ เป็นปรัชญาเมธีผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งไม่แพ้เหลาจื้อและขงจื้อ เขาเกิดหลังขงจื้อถึงแก่กรรมไม่นาน ถิ่นกำเนิดของบัคจื้อคือรัฐลู่ เช่นเดียวกับขงจื้อ
บัคจื้อศึกษาลัทธิขงจื้อจนทะลุปรุโปร่ง แต่เขาก็ไม่เห็นด้วยกับคำสอนของขงจื้อหลายอย่าง จึงประกาศตั้งตนเป็นเจ้าลัทธิสั่งสอนประชาชน
นอกจากเป็นปรัชญาเมธี บัคจื้อยังเป็นวิศวกรที่เก่งด้วย วิธีการประกาศคำสอนของเขาจึงเป็นระบบหรือเป็นรูป " สถาบัน " มีองคาพยพประกอบด้วยสาวก และระเบียบวินัยที่พึงปฏิบัติร่วมกันอย่างเคร่งครัด
บัคจื้อทำหน้าที่เป็น " มหาคุรุ " คอยควบคุมความประพฤติของสาวกทุกคน เช่นเดียวกับวิศวกรใหญ่ คอยควบคุมการก่อสร้างฉะนั้น
บัคจื้อบูชาสันติภาพ และรักความยุติธรรมยิ่งนัก ในขณะที่ผู้ครองนครน้อยใหญ่ กำลังตั้งหน้าตั้งตาขยายอิทธพลด้วยการก่อสงครามกัน
บัคจื้อได้เดินทางไปเป็นทูตสันติภาพ ชี้อแจงให้เห็นโทษของการรบพุ่ง เบียดเบียนกัน เป็นผลสำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง แล้วแต่โอกาส
คราวหนึ่ง บัคจื้อทราบข่าวว่า กงซูปัว วิศวกรนามกระเดื่องประดิษฐ์บันไดพิเศษสำหรับปีนกำแพง เพื่อเป็นอุปกรณ์ช่วยรบให้แก่พระเจ้าฌ้อ เตรียมการรุกรานรัฐซ้องซึ่งเป็นรัฐเล็กกว่า จึงรีบเดินทางรัฐลู่ไปพบกงซูปัว
กงซูปัวถามว่า
" ท่านมาหาข้าพเจ้าด้ยจุดปะสงค์ใด "
บัคจื้อตอบว่า
" อยากจะมาขอร้องให้ท่านช่วยไปสังหารคู่อริของข้าพเจ้าคนหนึ่ง "
กงซูปัวแสดงสีหน้าไม่พอใจ บัคจื้อพูดต่อไปว่า
" ข้าพเจ้ามิได้ขอร้องท่านเปล่าๆ นา จะกำนัลท่านด้วยทอง ๑๐ ลิ่ม "
" ท่านเห็นข้าพเจ้าเป็นมือปืนรับจ้างรึ จะให้ไปฆ่าคนง่ายๆ เรื่องไม่ชอบธรรมอย่างนี้ ข้าพเจ้าไม่ทำเด็ดขาด "
บัคจื้อย้อนว่า
" การรุกรานเมืองเล็กๆ ที่ไม่มีพิษมีภัย
เช่นนครซ้องก็เป็นเรื่องไม่ชอบธรรมมิใช่หรือ ?
ถ้าท่านรู้ข้อเท็จจริงนี้
แล้วไม่ชี้แจงให้พระเจ้าฌ้อทราบ
แสดงว่าท่านไม่ซื่อสัตว์
พระเจ้าฌ้อไม่ปฏิบัติตาม
แสดงว่าท่านไม่มีความสามารถ
ในการแนะนำคน "
By คิดแบบ " เต๋า " นิทานปรัญา ( ตีลังกาคิด )
No comments:
Post a Comment