ค้นพบ

ค้นพบ

          มีคนพูดว่า โลกนี้ไม่ได้ขาดคุณงามความดี แต่ขาดการค้นพบต่างหาก

          การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติคืออะไร

          โคลัมบัสค้นพบทวีปใหม่ นิวตันค้นพบแรงโน้มถ่วง นักโบราณคดีค้นพบวัถุโบราณล้ำค่า เช่น โครงกระดูกมนุษย์ปักกิ่ง ไดโนเสาร์ สุสานฉินซีฮ่องเต้ เป็นต้น

          พระอาจารย์เซนเดินทางข้ามน้ำข้ามภูเขาแสวงหาสัจธรรม เขากลับมาบังเอิญได้กลิ่นดอกเหมยบาน จึงได้ค้นพบว่าฤดูใบไม้ผลิได้มาเยือนนานแล้ว การรู้แจ้งไม่ได้อยู่ไกลตัวเลย ผู้ปฏิบัติเซนเฝ้าฝึกฝนบำเพ็ญเพียรนานนับสิบปีวันหนึ่งเมื่อได้บรรลุแจ้ง ถึงกับร้องอุทานออกมาว่า ข้ารู้แจ้งแล้ว ข้ารู้แจ้งแล้ว คนอื่นถามว่าท่านรู้แจ้งอะไร เขาตอบว่า ข้าค้นพบว่าที่แท้แม่ชีทำมาจากผู้หญิง

           นักฟิสิกส์ค้นพบอะตอม นิวตรอน โมเลกุล นักชีววิทยาค้นพบการกลายพันธุ์ของดอกไม้ หวังว่าในอนาคตนักวิทยาศาสตร์จะค้นพบตัวยาที่ทำให้คนผิวดำกินเข้าไปแล้วสามารถเปลี่ยนสีผิวเป็นสีเหลือง สีขาว ถ้าเช่นนี้ได้ โลกนี้ก็จะไม่มีปัญหาการเหยียดผิวอีกต่อไป

รังกาเหว่าบนกิ่งไม้

รังกาเหว่าบนกิ่งไม้

         เล่ากันว่า มีนกชนิดหนึ่งประเภทนกกาเหล่าแต่มีปากสีขาว และว่ากันว่าเป็นนกที่ฉลาดมาก คือยังไม่ทันจะย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิมันก็คาดว่า ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงปีนี้จะต้องมีลมพายุบ่อยๆ เพื่อเตรียมป้องกันไว้ก่อน มันจึงย้ายจากรังที่ทำอยู่บนยอดไม้ลงมาทำรังบนกิ่งไม้ที่อยู่ต่ำๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงแม้ลมพายุจะไม่สามารถพัดเอารังของมันหล่นลงมา แต่เนื่องจากมันทำรังห่างพื้นดินไม่มาก คนที่เดินผ่านมาก็มักจะยื่นมือมาล้วงเอาลูกนกไป ส่วนพวกเด็กๆ ยิ่งร้ายกว่านั้น จะเอาไม้มากระทุ้งรังให้ใข้ของมันหล่นแล้วเอาไปกิน

          ด้วยเหตุนี้มันเป็นนกที่ระวังภัยที่อยู่ไกล แต่ลืมป้องกันความวิบัติที่อยู่ใกล้

บันทึกใน " ไหวหนานจื่อ "

Opinions (ความเห็น)

Opinions (ความเห็น)

Opinions 

Winners are opened mind,

They do not cling rigidly to one opinion,

They will often seek a harmonious compromise;

To achieve their main goal

Losers are closed mined,

They cling blindly to one opinion,

Creating opposition all around them;

Losing possible benefits just for the sake of arguing

Liberators are free mind,

They observe the opinions as the smoke in the wind, come and go;

Changing from time to time according to new information;

So, they try to base their conclusions on fact rather than opinions;

Their minds are focused by the invaluable light of truth

คนแก่ที่น่ารัก

คนแก่ที่น่ารัก

         ในคัมภีร์พุทธศาสนามีบันทึกเรื่อง " เมืองคนแก่ " เรื่องเล่าว่า มีประเทศหนึ่งมองว่าคนแก่ไม่มีประโยชน์ จึงเอาคนแก่ในเมืองไปทิ้งไว้ในป่าเขา เมื่อคนแก่กลุ่มนี้มีจำนวนมากขึ้น พวกเขาจึงก่อตั้งตัวเองเป็นประเทศเล็กๆ

         อยู่มาวันหนึ่ง ประเทศที่ไม่ชอบคนแก่นี้ได้รับสารฉบับหนึ่งซึ่งฑูตจากประเทศหนึ่งส่งมา แต่ไม่มีใครในประเทศอ่านหนังสือในสารนั้นออกสักคนเดียว พระราชาจึงประกาศว่า ถ้าใครสามารถอ่านจดหมายฉบับนี้ได้จะมีรางวัลให้อย่างงาม มีขุนนางผู้ใหญ่ท่านหนึ่งขอพระบรมราชานุญาติให้เขานำจดหมายนั้นไปขอให้ผู้รู้อ่าน ในวันรุ่งขึ้นจึงสามารถอธิบายความในจดหมายนั้นได้ พร้อมทั้งตอบคำถามที่ในจดหมายได้ตั้งคำถามขึ้นว่า จะชั่งน้ำหนักช้างได้อย่างไร จะแยกแยะแม่ม้าได้อย่างไร จะรู้ได้อย่างไรว่างูตัวไหนตัวเมียตัวไหนตัวผู้ เป็นต้น พระราชามีความยินดีมาก ทรงตรัสถามว่าทั้งหมดนี้รู้ได้อย่างไร ขุนนางผู้ใหญ่ท่านนั้นตอบว่า เป็นเพราะสติปัญญาของคนแก่นั่นเอง พระราชาจึงทรงยอมรับว่าการที่ตนเองไม่เคารพคนแก่นั้นเป็นข้อผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง ดังนั้นคนแก่ไม่เพียงน่ารัก แต่ยังมีประโยชน์อีกด้วย

สลักแคมเรือเพื่องมดาบ

สลักแคมเรือเพื่องมดาบ

         มีชาวเมืองฉู่คนหนึ่งนั่งเรือข้ามฟาก เนื่องจากเผลอตัวไม่ระมัดระวังดาบที่คาดเอวจึงหล่นลงน้ำไปในขณะที่เรือแล่นอยู่กลางแม่น้ำ

          ชายคนนั้นรีบสลักเครื่องหมายไว้ที่แคมเรือตรงที่ดาบหล่นทันที

          คนที่นั่งมาในเรือลำเดียวกันเห็นเช่นนั้นก็ประหลาดใจ จึงถามเขาว่า " ท่านสลักเครื่องหมายไว้ทำไม ? "

          ชายผู้นั้นตอบว่า " เรื่องนี้สำคัญมาก เพราะดาบของข้าพเจ้าหล่นไปตรงที่ทำเครื่องหมายไว้นี้ "

          อีกสักครู่ต่อมา พอเรือเข้าเทียบฝั่ง ชายผู้นั้นก็กระโดดลงไปในน้ำตรงที่เขาสลักเครื่องหมายไว้เพื่องมดาบของตนจ้าระหวั่น

          ไม่ว่าใครต่างก็รู้ดีว่า เรือนั้นเคลื่อนที่ แต่ดาบที่หล่นลงน้ำนั้นหาได้เคลื่อนที่ตามเรือมาไม่ ฉะนั้นการทำเครื่องหมายไว้ที่แคมเรือเพื่องมดาบจึงเป็นการกระทำที่โง่เขลายิ่งนัก

บันทึกใน " หลี่สื้อชุนชิว "

บรรพที่ ๑ ขัตติยธรรมและโครงสร้างการปกครอง ( บทที่ ๒ โครงสร้างการปกครอง )

บรรพที่ ๑ ขัตติยธรรมและโครงสร้างการปกครอง

บทที่ ๒  โครงสร้างการปกครอง

แก่นไม้ไม่ตรง ลายไม้บิดเบี้ยว

          ต้นยุคเจินกวน ถางไท่จงฮ่องเต้เคนตรัสแก่เซียวหวี่ ( ขุนนางผู้ใหญ่สมัยนั้น เคยเป็นพระอาจารย์ของรัชทายาท ต่อมาได้เป็นเสนาบดียุติธรรม ) ว่า

          " ข้าฯ ชอบเล่นเกาทัณฑ์ตั้งแต่เด็ก คิดว่าตัวเองรู้ศาสตร์และศิลป์ด้านเกาทัณฑ์หมดแล้ว เมื่อเร็วๆ นี้ ข้าฯ ได้คันเกาทัณฑ์ที่ดีมากว่า ๑๐ คัน จึงเอาไปอวดนายช่าง แต่นายช่างบอกว่า ' คันเกาทัณฑ์ทั้งหมดนี้ ไม่ได้ทำด้วยวัสดุที่ดี ' ข้าฯ ถามถึงเหตุผล นายช่างก็บอกว่า ' แก่นไม้ไม่ตรง ลายไม้บิดเบี้ยว คันเกาทัณฑ์จึงจะแข็งแกร่ง แต่เวลายิง ลูกเกาทัณฑ์จะวิ่งไม่ตรงเป้าทั้งหมดนี้ ไม่ใช่คันเกาทัณฑ์ที่ดี ' ข้าฯ จึงได้รู้ข้อเท็จจริงอย่างถ่องแท้ ข้าฯ รวบรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่นด้วยเกาทัณฑ์ ใช้คันเกาทัณฑ์มานับไม่ถ้วน กลับไม่รู้เหตุผลข้อนี้ เวลานี้ ข้าฯ เพิ่งครองแผ่นดินได้ไม่นาน ยังเข้าใจกุศโลบายปกครองไม่เท่าวิชาเกาทัณฑ์ แม้คันเกาทัณฑ์ ข้าฯ ยังดูพลาด แล้วกุศโลบายปกครองเล่า ? "

           หลังจากนั้น ถางไท่จงฮ่องเต้จึงมีราชโองการถึงเหล่าเสนาอำมาตย์ให้ขุนนางในเมืองหลวงตั้งแต่ระดับห้าขึ้นไป หมุนเวียนกันเข้าเวรในจวนว่าการเสนาบดี ( จงซู่เสิ่ง ตั้งอยู่ในเขตพระราชวังต้องห้าม คล้ายทำเนียบรัฐบาลในสมัยนี้ ) และทุกครั้งที่พระองค์มีรับสั่งให้ขุนนางเหล่านั้นเข้าเฝ้า จะทรงเชื้อเชิญให้นั่งในที่อันทรงเกียรติ พระองค์ไม่เพียงสนทนาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเป็นการส่วนตัว ยังสอบถามสภาพท้องที่ต่างๆ อย่างละเอียด เพื่อรับทราบความทุกข์ยากเดือดร้อนและความต้องการของราษฎร ตลอดจนผลของการอบรมกล่อมเกลาราษฎรด้วย

IDEAS ( แนวคิด )

IDEAS ( แนวคิด )

IDEAS 

Winners have ideas that are priceless,

Creative, motivating, caring and pursuit of success

Losers have ideas that are worthless,

Hateful, insulting, and drive to conflict or useless competition

Liberators have ideas that are selfless,

Truthful, real, accurate, and pursuit of pure happiness

เปลี่ยนคน

เปลี่ยนคน 

          มีคนบางคนเวลาทำงานไปแล้วเกิดติดขัด ไม่ราบรื่น มักจะพูดว่า " เปลี่ยนให้คนอื่นทำดู " การ " เปลี่ยนให้คนอื่นทำดู " ฟังดูเหมือนจะกลายเป็นหลักการปรับปรุงแก้ไขของโลกไปแล้ว

           ประธานาธิปดี เปลี่ยนให้คนอื่นทำดู ผู้นำการปกครองทำไม่ถูกใจชาวบ้าน เปลี่ยนให้คนอื่นทำ หัวหน้าหน่วยงานทำงานไม่สมตำแหน่ง เปลี่ยนให้คนอื่นทำดู แม้แต่นายอำเภอ ผู้ใหญ่บ้าน ไม่ว่าใครที่ไม่เป็นที่พอใจชาวบ้านล้วนต้องเปลี่ยนให้คนอื่นทำดู หรือแม้แต่ประธานหรือผู้จัดการบริษัท ถ้ามีข้อบกพร่องเล็กน้อย พนักงานก็เรียกร้องให้เปลี่ยนคนอื่นทำดู เพราะว่าเปลี่ยนได้ คนสมัยนี้จึงมีกรเปลี่ยนสามี เปลี่ยนภรรยา เปลี่ยนเจ้าหน้าที่ เปลี่ยนเถ้าแก่ ไปจนถึงเปลี่ยนบ้าน เปลี่ยนรถยนต์ เปลี่ยนสัญชาติ เปลี่ยนอวัยวะ เป็นต้น ดูราวกับว่าทุกสิ่งในโลกนี้จำเป็นต้องเปลี่ยนทั้งหมด

           ในวงการพนัน เวลาเล่นเสียติดต่อกันหลายตา ก็เปลี่ยนให้เพื่อนหรือญาติพี่น้องลงมาเล่นแทน แบบนี้เรียกว่า เปลี่ยนมือ ในสนามกีฬา ผู้ชมที่ไร้มารยาทตีกลองเป่าปากส่งเสียงอึกทึก ขว้างปาข้าวของ หรือร้องตะโกนให้เปลี่ยนตัวผู้เล่นเบอร์นั้น ส่งบอลให้เบอร์นี้ เปลี่ยนตัวผู้ตัดสิน ในที่สุดมีคนอดรนทนไม่ได้ ร้องสวนขึ้นมาว่า " เปลี่ยนตัวผู้ชม "

สามคนพูดถึงเสือ

สามคนพูดถึงเสือ

          เมื่อรัฐเว่ยทำสงครามแพ้รัฐจ้าว กษัตริย์รัฐเว่ยจึงต้องส่งพระราชบุตรและผังกงซึ่งเป็นขุนนางผู้ใหญ่ไปเป็นตัวประกันที่นครหานตานของรัฐจ้าว

          ก่อนจะออกเดินทางไป ผังกงได้ทูบถามกษัตริย์รัฐเว่ยว่า " ถ้ามีคนวิ่งเข้ามากราบทูลพระองค์ว่า มีเสือตัวหนึ่งออกมาที่ถนน พระองค์จะทรงเชื่อหรือไม่ ? "

          กษัตริย์รัฐเว่ยทรงคิดนิดหนึ่ง แล้วสั่นพระเศียรตรัสว่า " ข้าพเจ้าไม่เชื่อ "

          ถ้ามีคนหนึ่งเข้ามากราบทูลว่า เขาเห็นเสือที่ถนน พระองค์จะทรงเชื่อหรือไม่ ?

         กษัตริย์รัฐเว่ยทรงคิดนิดหนึ่ง แล้วสั่นพระเศียรตรัสว่า " ข้าพเจ้าไม่เชื่อ "

          ผังกงจึงทูลถามอีก " ถ้าทันใดนั้น มีคนที่สามวิ่งเข้ามากราบทูลว่า ที่ถนนมีเสือตัวหนึ่งพระองค์จะทรงเชื่อหรือไม่ ? "

          กษัตริย์ทรงพยักพระพักต์ตรัสว่า " ข้าพเจ้าเชื่อ เพราะเมื่อมีสามคนยืนยัน ย่อมจะเป็นจริง "

          ผังกงจึงทูลว่า " ไม่ว่าใครย่อมรู้ดีว่า ในถนนใหญ่ไม่มีเสือ แต่เมื่อมีสามคนมากราบทูลว่ามี พระองค์ก็ทรงเชื่อว่าเป็นความจริง บัดนี้ข้าพระองค์จะไปเมืองหานตาน เมื่อเปรียบเทียบระยะทางกับถนนในเมืองหลวงแล้ว ย่อมไกลจากรัฐเว่ยอย่างเทียบไม่ได้ และผู้ที่จะกล่าวร้ายข้าพระองค์ย่อมจะมิใช่มีเพียงสามคนเท่านั้น เมื่อพระองค์ได้ฟังคำของคนเหล่านั้นแล้วขอได้โปรดชั่งพระทัยของพระองค์ในการวินิจฉัยความถูกความผิดด้วย

บันทึกใน " หานเฟยจื่อ "

VALUE STRUCTURE ( คุณค่าสำคัญ )

VALUE STRUCTURE ( คุณค่าสำคัญ )

VALUE STRUCTURE

Winners tend to seek sustainable development,

They construct a foundation for long term results;

On their strong base, good results are accumulated,

Losers tend to focus on short term benefits,

They establish their work on a fragile foundation;

Always winning some and losing some, 

Never accumulating anything

Liberators realize the truth that,

Nothing in the world is truly sustainable,

Everything has life cycle, some are short, some are long;

The length of life cycle depends on nature plus management ;

So, they establish ' essential values ' as the longest term foundation,

And establish ' time limited values ' for as long as the situation demand,

And establish the ' just for fun values ' to fit the appropriate time,

They also cut off the life cycle of valueless activities,

Their lives and works are meaningful

อนาคตย่อมสวยงามกว่าอดีต

อนาคตย่อมสวยงามกว่าอดีต

          คนเรานั้นมักจะชอบหวนรำลึกถึงเรื่องในอดีต มีคำว่า " บทสนทนาของนางสนมผมขาวล้วนเป็นเรื่องในอดีต " การที่เราไม่เคยลืมเรื่องในอดีต เพราะมักจะคิดว่าอดีตนั้นสวยงามกว่าปัจจุบัน อันว่า " วารีไม่คอยท่า เวลาไม่คอยคน " อดีตที่ผ่านไปก็ผ่านพ้น " ถึงแม้ว่าแสงแดดยามเช้าจะงดงามจับใจเพียงใด ไม่ช้าก็ได้เวลาตะวันรอน " ด้วยเหตุนี้ เราจึงไม่ควรที่จะฝังใจแต่เรื่องในอดีต ตาของเราต้องมองไปข้างหน้าที่กว้างไกล มองไปในอนาคต ถึงจะมีซึ่งความหวัง

          นิทานเรื่องหนึ่งมีอยู่ว่า มีลุกสุนัขตัวหนึ่งกำลังวุ่นวนอยู่กับการกัดหางตัวเอง โดยหมุนตัวเวียนไปมาหลายรอบ เมื่อสุนัขตัวใหญ่เห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปถามลูกสุนัขว่า " ทำไมต้องทำแบบนั้น " ลูกสุนัขได้ยินก็ตอบว่า " ท่านไม่เคยได้ยินหรือว่าความสุขนั้นหาได้เมื่อเหลียวหลัง การที่ฉันหมุนตัวรอบตัวเองก็เพราะว่าฉันกำลังแสวงหาความสุขไงล่ะ แล้วท่านไม่คิดจะแสวงหาความสุขบ้างหรือ " สุนัขตัวใหญ่ก็ตอบกลับไปว่า " ฉันรู้แต่เพียงว่าฉันต้องเดินมุ่งหน้าไป แล้วความสุขจะตามหลังฉันมาเอง "

          มนุษย์เราต้องอยู่อย่างมีความหวัง อย่ามีชีวิตจมอยู่แต่เรื่องในอดีต เพราะอนาคตนั้นสวยงามกว่า มีหนทางข้างหน้าจึงจะมีความหวังอันไร้ขีดจำกัด

นกกระยางโทนกับหอยมุก

นกกระยางโทนกับหอยมุก

          หอยมุกตัวหนึ่งค่อยๆ กระดึบขึ้นมาที่ชายหาด แล้วเปิดฝาทั้งสองข้างของมันออกผึ่งแดดอย่างพออกพอใจ ทันใดนั้นมีนกกระยางโทนที่บินเลียบมาตามฝั่งคลองตัวหนึ่ง พอมันเห็นเนื้ออันขาวของหอยมุกเข้า มันก็ร่อนลงมาด้วยความอยากกินและดีใจ พอลงมาถึงพื้นก็เอาปากจิกหอยมุกทันที หอยมุกตกใจกลัวรีบหุบฝาของมัน ปากของนกกระยางโทนจึงถูกหนีบไว้แน่นเหมือนถูกคีมจับ

          นกระยางโทนพยายามจะควักเนื้อหอยมุกออกมา ส่วนหอยมุกก็ออกแรงหนีบปากนกกระยางโทนไว้จนสุดกำลัง ทำให้ต่างฝ่ายต่างทำอะไรกันไม่ได้นกกระยางโทนจึงพูดขู่ด้วยความโกรธว่า

          " วันนี้ฝนไม่ตก พรุ่งนี้ฝนก็ไม่ตก แกจะต้องถูกแดดเผาตายอยู่บนหาด ! "

           หอยมุกก็ไม่ยอมแพ้พูดว่า " ปากของแกวันนี้ถูกข้าหนีบไว้ พรุ่งนี้กยังจะถูกข้าหนีบไว้ แกจะต้องอดตายอยู่ที่นี่ ! "

           นกกระยางโทนกับหอยมุกต่างไม่ยอมแพ้ ต่อสู้กันหมดเรี่ยวหมดแรงขณะนั้นมีคนหาปลาคนหนึ่งถือแหเดินตามริมฝั่ง เมื่อเห็นนกกระยางโทนกับหอยมุกต่อสู้กันอยู่ ก็ตรงเข้าจับนกและหอยใส่ลงในข้องของตน

บันทึกใน " จ้านกว๋อเช่อ "

INSPIRATION ( แรงเหนี่ยวนำ )

INSPIRATION ( แรงเหนี่ยวนำ ) 

INSPIRATION

Winners love profound philosophy to inspire their minds,

That is why their works are rich in width and depth;

Talking with them is like talking with a philosopher of management

Losers use girls, games and alcohol to inspire them,

They spend a lot on their inspiration,

They spend more and more on their inspiration;

Seemingly they work for inspirers not for themselves

Liberators love the pure ultimacy to inspire them,

They live and work for salvation;

The world, asset and people are not their inspirers,

Those are as patients needing medication from them

ข้ามแม่น้ำต้องคำนับสะพาน

ข้ามแม่น้ำต้องคำนับสะพาน

          ในภาษิตจีนมีอยู่ว่า " ข้ามพ้นแม่น้ำต้องรื้อสะพาน " ซึ่งความหมายว่า ในยามที่ต้องการให้ช่วยก็จะไปไหว้วานเขา แต่เมื่อเขาช่วยจนสำเร็จก็ลืมซึ่งบุญคุณ นี่คือภาษิตของความไม่สำนึกรู้คุณคน แต่ถ้าเราสามารถที่จะสร้างนิสัยที่ว่า " ข้ามแม่น้ำแล้วหันกลับคำนับสะพาน " นั่นแสดงถึงการที่เรามีความสำนึกรู้พระคุณ และตอบแทนผู้ที่มีบุญคุณต่อเรา

          ในเวลาที่เราเดินอยู่ใต้แดดร้อน แล้วหลบเข้าไปในร่มไม้เพื่อพักผ่อน เราก็ควรรำลึกในคุณของคนที่ปลูกต้นไม้ เพื่อเราได้พักพิงหลบร้อนในวันนี้ และเมื่อได้เห็นประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่งดงามรอบตัวเรา เราก็ต้องสำนึกถึงความลำบากของคนในอดีตที่สร้างไว้ให้เรา

           เรามีบรรพบุรุษหว่านเพาะเมล็ดพันธุ์จึงได้ผลเก็บเกี่ยวในวันนี้ หากว่าไม่มีใครที่บุกเบิกทางไว้ เราก็ย่อมเสี่ยงต่ออันตรายในทางอันรกร้าง ถ้าหากไม่มีเกษตรกรทำไร้ไถนาแล้วเราจะเอาข้าวที่ไหนกินประทังชีวิต ในชีวิตมนุษย์ทุกๆ คน ก็ล้วนแล้วแต่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมเพราะฉะนั้นเราจึงควรมีจิตใจสำนึกคุณและตอบแทนให้กับสังคม

รักษาคนตายให้เป็น

รักษาคนตายให้เป็น

          ในรัฐหวู่ มีชายผู้หนึ่งชื่อกงซุนเชา เขาคุยอวดว่าเขาสามารถจะรักษาคนตายให้กลับฟื้นคืนชีพได้

          คนที่ได้ฟังเกิดสงสัยจึงถามเขาว่า " ท่านรักษาด้วยวิธีไหน ? "

          เขาตอบว่า " เวลานี้ข้าพเจ้าใช้ยารักษาคนที่ตายไปครึ่งตัวให้หายได้อยู่แล้ว ถ้าข้าพเจ้าเพิ่มยาขึ้นอีกเท่าหนึ่ง ก็สามารถรักษาคนที่ตายให้คืนชีพได้มิใช่หรือ "

บันทึกใน " หลี่สื้อชุนชิว "

SATISFACTION ( ความพอใจ )

SATISFACTION ( ความพอใจ )

SATISFACTION

Winners are proud of their achievement,

And live with it ;

Devoting themselves to continuous improvements,

And dislike working at something that provides no satisfaction

Losers are not proud of what they have done,

Envious of what others have achieved;

Ignoring that they could have done if they wisely tried enough

Liberators appreciate freedom;

They are not victims of success or failure,

They absorb the power of success,

Growing in wisdom because of it then letting it go.

They also learn the lessons of failure,

Drawing on the experience, not to repeat the mistake and let it go;

Their minds are always free enough to be happy

ที่มาของการตอบสนอง

ที่มาของการตอบสนอง

         นิทานเรื่องหนึ่งมีอยู่ว่า มีเด็กน้อยคนหนึ่งปีนขึ้นไปบนภูเขาสูงแล้วร้องตะโกนลงมากลางหุบเขาว่า " ฉันเกลียดเธอ " เพราะต้องการระบายความทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในใจ แต่ผลปรากฏว่ามีเสียงสะท้อนมาจากภูเขาต่างๆ รอบข้างว่า " ฉันเกลียดเธอ " ทำให้เด็กน้อยตกใจร้องไห้วิ่งกลับบ้านไปบอกแม่ แม่ของเด็กน้อยนั้นก็ลูบหัวปลอบใจ แล้วก็จูงมือเด็กน้อยกลับไปที่ภูเขาลูกเดิม แม่ของเด็กน้อยก็บอกลูกว่า ให้ลูกพูดคำว่า " ฉันรักเธอ " เด็กน้อยทำตามที่แม่บอก แล้วกยิ้มออกมาได้ทั้งที่น้ำตายังไม่ทันแห้ง เพราะเด็กน้อยได้ยินเสียงสะท้อนกลับมาจากภูเขารอบข้างว่า " ฉันรักเธอ " 

         เสียงสะท้อนจากหุบเขาก็คือการตอบสนองนั่นเอง เวลาที่เราตีระฆังก็ดัง เวลาที่เราตีกลองกลองก็มีเสียง หรือการที่ลูกเต่าพยายามออกจากเปลือกไข่หรือตัวเพลี้ยที่ชอบกัดกินข้าวโพดจนกลายเป็นกาฝากที่เป็นภัย นี่ก็เป็นการตอบสนองเช่นกัน แก๊สพิษที่รั่วไหลทำให้คนตายได้ก็เป็นการตอบสนองที่มีต้นเหตุ

         การตอบสนองนี้เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติของสรรพสิ่งในโลกและจักรวาลซึ่งทำปฏิกิริยากัน เป็นเหตุให้เราเห็นสิ่งต่างๆ ที่แตกต่างออกไป เช่นพระจันทร์บางครั้งก็เต็มดวงบางครั้งก็ครึ่งเสี้ยว เป็นไปตามฤดูกาล และการที่เราเห็นดอกไม้บานแล้วโรยรา เราจะสัมผัสถึงงความไม่เที่ยงที่เป็นอนิจจังของโลก สัมผัสนี้ก็เป็นปฏิกิริยาตอบสนองของการเห็น แม้กระทั่งสายสัมพันธ์ของลูกและแม่ที่ห่วงหาอาทรนั้นก็เป็นปฏิกิริยาตอบสนองเช่นกัน

คนที่ชอบโต้แย้ง

คนที่ชอบโต้แย้ง

          ที่อิ๋งซิวปัญญาชนคนหนึ่งซึ่งมักจะมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับคนอื่นเป็นประจำ โดยเฉพาะเขาเป็นคนชอบโต้แย้งชนิดไม่ยอมแพ้ใคร ทั้งๆ ที่เป็นการเถียงข้างๆ คูๆ ชนิดไม่มีเหตุผล

          วันหนึ่งเขาไปหาอ้ายจื่อและถามว่า " ทำไมที่ใต้เกวียนและคออูฐจึงมักแขวนกระดิ่ง ? "

          อ้ายจื่อตอบว่า " เกวียนและอูฐนั้นเทอะทะและมักจะเดินทางในเวลากลางคืน เนื่องจากเกรงว่าเวลาอยู่ในทางแคบ หลีกกันไม่ทันจะชนกันขึ้นจึงติดกระดิ่ง เมื่อฝ่ายตรงข้ามได้ยินเสียงก็จะได้เตรียมหลีกทาง "

          ชายชาวอิ๋งซิวกล่าวว่า " การที่บนสถูปแขวนกระดิ่งไว้ก็เพื่อกันไม่ให้่เกิดชนกันขึ้นในเวลาเดินทางตอนกลางคืนอย่างนั้นหรือ ? "

          อ้ายจื่อตอบว่า " ท่านช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย ! เนื่องจากนกกาทั้งหลายชอบทำรังในที่สูงแล้ว ก็ถ่ายมูลลงมาเปรอะเปื้อนด้วยเหตุนี้บนสถูปจึงแขวนกระดิ่งไว้ เวลาลมพัดเสียงดังของกระดิ่งก็จะไล่นกกาไป ทำให้มันไม่กล้าทำรังบนนั้น ทำไมจึงเอามาเปรียบกับเกวียนและอูฐเล่า ? "

         ชาวอิ๋งซิวพูดต่อไปว่า " การผูกกระดิ่งไว้ที่หางเหยี่ยวนั้น ก็เพราะกลัวว่านกกาจะไปทำรังที่หางของมันใช่ไหม ? "

         อ้ายจื่อฟังแล้วหัวเราะพูดว่า " ประหลาดมาก ท่านช่างเป็นคนที่ไม่เข้าใจเหตุผลอะไรเลย ! เหยี่ยวเวลาบินไปจับนกหรือเข้าไปในป่านั้นถ้าหากเชือกที่ล่ามไว้ไปพันกับต้นไม้ พอมันกระพือปีกกระดิ่งก็จะดัง ทำให้เจ้าของไปตามหามันได้ง่ายขึ้น เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะพูดว่า กันไม่ให้นกกามาทำรังไดอย่างไร  "

         ชาวอิ๋งซิวถามต่อไปว่า " ในการซักศพที่ข้าพเจ้าได้เห็นนั้นข้างหน้ามีคนเดินสั่นกระดิ่ง ปากก็ร้องเพลง เมื่อก่อนนี้ข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาจึงต้องทำเช่นนั้น บัดนี้ข้าพเจ้าเข้าใจแล้วว่าเขากลัวกิ่งไม้จะพันขาเขาไว้ แต่ที่ยังไม่แน่ใจก็คือเชือกที่ล่ามขาเขาไว้นั้นทำด้วยหนังหรือทำด้วยปอ "

          อ้ายจื่อฟังแล้วรู้สึกรำคาญเต็มทนจึงตอบว่า " นั่นเป็นการเบิกทางให้แก่คนตายที่ต้องทำเช่นนี้ก็เพราะก่อนตายเจ้าหมอนั่นชอบโต้เถียงอย่างไม่ได้เรื่องได้ราวกับคนอื่นด้วยเหตุนี้ จึงต้องสั่นกระดิ่งเพื่อให้เจ้าคนที่ตายนั้นฟังแล้วสบายอกสบายใจ "

บันทึกใน " อ้ายจื่อจ๋าซ่อ "

PRINCIPLES-PRACTICES ( หลักการ กับ ปฏิบัติ )

PRINCIPLES-PRACTICES ( หลักการ กับ ปฏิบัติ )

PRINCIPLES-PRACTICES

Winners apply sound principles for success,

Any principles that don't work will be revised;

They live principled lives

Losers have poor grasp of principle,

Living in a fantasy world,

That mostly can not lead to any success

Liberators set principle for the sake of the soul,

They practice blending together these principle,

Until reaching the achievable goal is attained

สวรรค์อยู่ที่ไหน

สวรรค์อยู่ที่ไหน

          มักจะมีคนถามอยู่เสมอว่า " สวรรค์อยู่ที่ไหน " ถ้าหากว่าคุณพอใจและเป็นสุขบนโลกใบนี้ คุณก็สามารถตอบได้ว่า " สวรรค์มีอยู่ในแดนดิน " แต่ถ้าคุณคิดว่าในโลกนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่มีจิตใจเลวทราม มีแต่เรื่องนินทาว่าร้าย แต่คุณรู้สึกว่ามีเพียงครอบครัวตัวเองที่อบอุ่นน่ารัก คุณก็สามารถตอบได้ว่า " สวรรค์อยู่ในบ้าน " แต่ถ้าหากว่าคุณรู้สึกในบ้านมีแต่เรื่องวุ่นวาย ไม่มีความเข้าใจซึ่งกันและกัน มีเพียงความสงบยามที่คุณได้อยู่คนเดียว คุณก็สามารถตอบได้ว่า " สวรรค์อยู่ที่ใจ " แต่วันใดในจิตใจก็อาจจะเต็มไปด้วยความโมหะและโทสะ ความอาฆาตพยาบาทไม่เป็นสุขในโลกในสังคม หรือไม่พอใจต่อเรื่องราวต่างๆ ตอนนี้สวรรค์อยู่ที่ไหน ? สวรรค์อาจจะอยู่ข้างๆ นรก ?

          มีนิทานขำขันอยู่เรื่องหนึ่งว่า เดิมทีนั้นสวรรค์อยู่ข้างๆ นรก ซึ่งต่างก็มีรั้วกั้นแบบไม่แข็งแรง วันหนึ่งเกิดพายุพัดเข้าใส่ รั้วจึงพัง เจ้าแห่งสวรรค์และพยายมต่างก็ตกลงกันว่าจะส่งวิศวกรและทนายความ อีกทั้งนายธนาคาร มาเป็นสมาชิกสภาการบูรณะซ่อมแซม แต่เจ้าสวรรค์ก็ไม่ได้ส่งใครมาเลยแม้แต่คเดียว ในที่สุดพญายมทนไม่ไหวได้ส่งสารเจรจาครั้งสุดท้ายไปถึงเจ้าสวรรค์ว่าเจ้าสวรรค์ต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อผลร้ายที่จะตามมาภายหลัง เพราะการไม่มีรั้วกั้นของสวรรค์และนรก แต่เจ้าสวรรค์ก็พูดอย่างจนปัญญาว่า " ฮ้าย... ช่างน่ารันทดใจเสียจริง ในสวรรค์ของข้าไม่มีบุคลากรเอาเสียเลย ? "

เรียนวิชาฆ่ามังกร

เรียนวิชาฆ่ามังกร

          มีชายคนหนึ่งชื่อจูเพิงม่าน เขาเป็นคนชอบศึกษาหาความรู้ และด้วยความปรารถนาที่จะเป็นคนมิวิชาความรู้ชนิดที่คนอื่นไม่มี คือวิชาฆ่ามังกร เขาจึงขายทรัพย์สินทั้งหมดที่มีอยู่ แล้วนำทองพันตำลึงติดตัวเดินทางรอนแรมไปขอสมัครเป็นลูกศิษย์ของหลีอี้เพื่อเรียนวิชาฆ่ามังกร

          เขาเรียนอยู่เป็นเวลานานสามปี สำเร็จแล้วก็เดินทางกลับ เมื่อมีคนถามเขาว่าไปเรียนวิชาอะไรมา เขาก็ตอบอย่างภาคภูมิใจว่าเรียนวิชาฆ่ามังกร พร้อมกันนั้นก็เล่าถึงวิชาฆ่ามังกรว่าจะต้องจับมังกรอย่างไร ลงมือฆ่าอย่างไร และยังทำไม้ทำมือประกอบไปกับการเล่าด้วย

          คนที่ฟังเขาพูดต่างก็พากันหัวเราะ ถามเขาว่า " มังกรที่จะให้แกฆ่านั้นอยู่ที่ไหน ? "

          จูเพิงม่านเจอคำถามเช่นนั้นก็รู้ตัวว่า ความเป็นจริงในโลกนี้ไม่มีมังกร ฉะนั้นความสามารถของเขาอุตส่าห์ลงทุนไปเรียนมจึงเสียเปล่าไม่เกิดประโยชน์เลยแม้แต่น้อย

บันทึกใน " จวงจื่อ "

สังคมอุดมการณ์

สังคมอุดมการณ์

          หลายยุคหลายสมัยที่ผ่านมา มนุษยชาติเราล้วนมีความใฝ่ฝันถึงสังคมที่ดีงาม นักสู้ผู้กล้ามากมายที่อุทิศชีวิตทั้งชีวิต เพื่อสร้างสรรค์สังคมอุดมการณ์ เราต่างรังเกียจการกดขี่ขูดรีด รังเกียจการข่มเหงเบียดเบียนบีฑา แบ่งแยกชนชั้นวรรณะ ผู้คนส่วนน้อยเสพสุข ไร้สาระบนความทุกข์ยากของคนส่วนใหญ่ แม้แต่พระเจ้าก็ยังทนดูไม่ได้ สามพันปีที่แล้ว พระเจ้าสั่งให้โมเสสพาคนอิสราเอลฝ่าข้ามทะเลแดงหนีออกมาจากกดขี่ปกครองของอียิปต์ มุ่งหน้าไปสู่แผ่นดินคานาอันที่พระเจ้าทรงสัญญาว่า จะเป็นแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วย น้ำนมและน้ำผึ้ง ที่ไหลนองไปทั่วแผ่นดิน แม้จะต้องเสี่ยงตายเพราะกองทัพอียิปต์ไล่ล่ามาอย่างกระชั้นชิด ถึงจะมีเพียงแค่สองมือเปล่า แต่ทุกคนก็จิตหนึ่งใจเดียวที่จะไปให้ถึงแผ่นดินคานาอัน

          ในหมู่คนที่นับถือศาสนาคริสต์ เชื่อกันว่าพระเจ้าเป็นผู้สร้างโลกทรงเป็นเจ้าของทุกสรรพสิ่ง บนโลกใบนี้ เราเป็นแต่เพียงผู้อารักขา พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้มี " ตะลันต์ " ( Talent ) ที่แตกต่างกันเพื่อให้ขับเคลื่อนสังคมให้ดำรงอยู่ได้ มีหมอ มีวิศวกร แล้วต้องมีกรรมกร ชาวนา มนุษย์ต่างกันที่การทำหน้าที่ มิใช่ชาติตระกูล ชนชั้น วรรณะ พระเจ้ามุ่งหมายให้มนุษย์ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน คนที่รู้มากกว่า แข็งแรงกว่าช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่า โลกนี้จึงจะสงบสันติสุข เราทุกคนต่างดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยกำลังการผลิตของคนทั้งสังคม ลองพิจารณาจากข้าวหนึ่งจานตรงหน้าเรา ต้องมีชาวนาปลูกข้าว มีกรรมกรสร้างถนน มีผู้คนมากมายในระบบตลาด เสื้อผ้าที่เราสวมใส่ ต้องมีคนปลูกฝ้าย มีคนทอผ้า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ นานา ผ่านมือผู้คนทั้งสังคม ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเป็นการร่วมมือกัน อย่างสร้างสรรค์ของพระเจ้า และมวลมนุษยชาติ มนุษย์ทำหน้าที่หว่านเมล็ดข้าวลงนา แต่พระเจ้าทำให้พืชพันธ์ทั้งหลายเจริญเติบโต ทรงสร้างแร่ธาตุต่างๆ เช่น เหล็ก ทองแดง ดีบุก ให้เราขุดค้นขึ้นมาใช้ ฉะนั้นผลผลิตทั้งหลาย จึงมิใช่สิทธิของผู้หนึ่งผู้ใด ที่จะครอบครอง การถือสิทธิ์ครอบครองอย่างไม่ชอบธรรมแบบนี้ จึงเป็นการฉ้อโกงพระเจ้า เราจะเห็นได้ว่า ไม่ว่าผู้ยิ่งใหญ่คนไหนในประวัติศาสตร์ ไม่เคยมีใครที่ผลักดันสังคมได้ขนาดนี้ และไม่เคยมีวงศ์ตระกูลไหนเลย ที่สามารถครอบครองสมบัติของแผ่นดินนี้ได้อย่างถาวร ชั่วลูก ชั่วหลาน ชั่วนิรันดร

          นักปฏิวัติผู้ยิ่งใหญ่ของเรา พระสมณโคดม ท่านก็ทรงเล็งเห็นถึงความจริงข้อนี้ ท่านถือกำเนิดในสังคมอินเดียแต่โบราณ ที่มีการยึดมั่นกับความเชื่อ เรื่องการแบ่งชั้น วรรณะ ตามหลักศาสนาประจำชาติอย่างหนักแน่นมั่นคง เมื่อทรงตรัสรู้ธรรม และ รู้ถึงความเป็นไปของโ,กอย่างแจ่มแจ้ง จึงทรงปฏิเสธโครงสร้างของสังคมแบบนั้น และสร้างชุมชนของพระองค์ขึ้นมาใหม่ โดยมีหลักการดังนี้