นกกระยางโทนกับหอยมุก

นกกระยางโทนกับหอยมุก

          หอยมุกตัวหนึ่งค่อยๆ กระดึบขึ้นมาที่ชายหาด แล้วเปิดฝาทั้งสองข้างของมันออกผึ่งแดดอย่างพออกพอใจ ทันใดนั้นมีนกกระยางโทนที่บินเลียบมาตามฝั่งคลองตัวหนึ่ง พอมันเห็นเนื้ออันขาวของหอยมุกเข้า มันก็ร่อนลงมาด้วยความอยากกินและดีใจ พอลงมาถึงพื้นก็เอาปากจิกหอยมุกทันที หอยมุกตกใจกลัวรีบหุบฝาของมัน ปากของนกกระยางโทนจึงถูกหนีบไว้แน่นเหมือนถูกคีมจับ

          นกระยางโทนพยายามจะควักเนื้อหอยมุกออกมา ส่วนหอยมุกก็ออกแรงหนีบปากนกกระยางโทนไว้จนสุดกำลัง ทำให้ต่างฝ่ายต่างทำอะไรกันไม่ได้นกกระยางโทนจึงพูดขู่ด้วยความโกรธว่า

          " วันนี้ฝนไม่ตก พรุ่งนี้ฝนก็ไม่ตก แกจะต้องถูกแดดเผาตายอยู่บนหาด ! "

           หอยมุกก็ไม่ยอมแพ้พูดว่า " ปากของแกวันนี้ถูกข้าหนีบไว้ พรุ่งนี้กยังจะถูกข้าหนีบไว้ แกจะต้องอดตายอยู่ที่นี่ ! "

           นกกระยางโทนกับหอยมุกต่างไม่ยอมแพ้ ต่อสู้กันหมดเรี่ยวหมดแรงขณะนั้นมีคนหาปลาคนหนึ่งถือแหเดินตามริมฝั่ง เมื่อเห็นนกกระยางโทนกับหอยมุกต่อสู้กันอยู่ ก็ตรงเข้าจับนกและหอยใส่ลงในข้องของตน

บันทึกใน " จ้านกว๋อเช่อ "

มุมมองปรัชญา

           คำว่า " การต่อสู้ระหว่างนกระยางโทนกับหอยมุก " ในนิทานเรื่องนี้ ได้นำมาใช้ในสำนวนภาษาจีนที่ติดปากคนทั่วไป ความหมายก็คือ เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู การต่อสู้กันเองภายในควรจะหลีกทางให้แก่การต่อสู้กับศัตรู มีแต่ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ร่วมต่อสู้กับศัตรูภายนอกจึงจะสามารถพิทักษ์ตนเองเอาชนะศัตรูได้ ซึ่งก็คือผลประโยชน์เฉพาะส่วน ควรจะขึ้นต่อผลประโยชน์ส่วนรวม ! มิฉะนั้นก็จะเหมือนกับ " การต่อสู้ระหว่างนกกระยางโทนกับหอยมุก " ในนิทานเรื่องนี้ท่ทำให้ " คนหาปลาได้ประโยชน์ " นิทานเรื่องนี้มีทำนองคล้ายเรื่องตาอินกับตานาและตาอยู่ของไทยเรา




By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน