นอกหน้าต่างมีป่าพุทราป่าหนึ่ง ลูกนกกระจอกกำลังฝึกบินอยู่ที่นั่น วันหนึ่งแมวเร้นกายหมอบอยู่ในป่า ครั้นสบจังหวะ มันก็กระโดดออกมาตะครุบจับแม่นกกระจอกเอาไว้ ลูกนก ๔ - ๕ ตัวส่งเสียงร้องดังลั่น พวกมันพยายามจะใช้เสียงขับไล่เจ้าแมวเกเร เจ้าแมวโกรธ จะตะครุบจับนกทั้งหมดให้ได้ แต่ผลสุดท้ายกลับสู้ลูกนกกระจอกไม่ไหว ต้องวิ่งหัวซุกหัวซุนกลับเข้าบ้าน แม่นกตายไป ลูกนกพากันร้องไห้เสียงระงม
แมวตระครุบทีเดียว ก็พรากแม่ของลูกนก ๔ - ๕ ตัวนั้นไป แม้คนจะช่วยไม่ทัน แต่ใครทราบข่าว ก็อดสลดใจมิได้ ทว่า เจ้าแมวเกเรตัวนั้นกลับเลียปากอย่างมันเขี้ยว มันจ้องมองลูกนกกระจอกตาเป็นมัน คิดอย่างเดียวว่าจะต้องจับนกกระจอกกินเสียให้สิ้นเผ่าพันธุ์ อา ช่างน่าเศร้านัก ทำไมันดานของมันถึงได้ป่าเถื่อนเช่นนี้ ?
สัตว์กับสัตว์เข่นฆ่าทำร้ายกันเอง มนุษย์เห็นแล้วยังรังเกียจ แล้วคนที่มีอำนาจเล่า หากกางเขี้ยวเล็บเข่นฆ่าทำลายล้างเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง เพียงเพื่อเลี้ยงตัวเองให้อ้วนพีนั้น ท่านคิดว่ามันน่ารังเกียจน่าชิงชังสักเพียงใด ?
หมายเหตุ
เรื่องนี้แต่งโดย เซียฝูเฉิง นักเขียนจีนปลายราชวงศ์ชิง เขียนขึ้นเพื่อต่อต้านสงคราม ต่อต้านการเข่นฆ่าทำลายล้างชีวิตกันอย่างป่าเถื่อน
แง่คิด
การแย่งชิงผลประโยชน์ของสรรพชีวิต สุดท้ายมักจะจบลงด้วยการต่อสู้ ผู้ต่อสู้ที่เข้มแข็งกว่าจะได้ครอบครองผลประโยชน์นั้นๆ การต่อสู้ของสัตว์เป็นไปเพื่อแย่งชิงอาหาร สัตว์ที่แข็งแรงกว่าจะไล่ล่าสัตว์ที่อ่อนแอกว่ามาเป็นอาหาร เราประณามพฤติกรรมนี้ว่า " ป่าเถื่อน " แต่มนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์ประเสริฐที่เจริญแล้ว อีกทั้งชีวิตความเป็นอยู่ก็ไม่ได้อัตคัดขัดสนถึงขั้นที่ต้องไล่ล่าพวกเดียวกันมาเป็นอาหาร แต่ก็ยังทำลายล้างกันด้วยวิธีการอันสลับซับซ้อน ทั้งนี้และทั้งนั้นก็เพราะมีความโลภและความเห็นแก่ตัวเป็นต้นเหตุ
เราพึงตระหนักไว้ว่า สรรพชีวิตที่เกิดมาล้วนมีพ่อแม่ พ่อแม่รักลูก ลูกก็รักพ่อแม่ ถ้าหากมีใครพรากลูกไปจากพ่อแม่ พ่อแม่ย่อมโศกเศร้าเสียใจเจียนจะขาดใจ ในทำนองเดียวกัน หากพ่อแม่มีอันเป็นไป ลูกก็ย่อมโศกเศร้าเสียใจและอ้างว้างเดียวดาย ครอบครัวที่เคยอบอุ่นก็จะหมดความสุข ลูกๆ ต้องบ้านแตก น่าอนาถมากเพราะฉะนั้น เราจึงไม่ควรเบียดเบียนหรือทำลายชีวิตผู้อื่น
การแย่งชิงผลประโยชน์ของสรรพชีวิต
เกิดขึ้นเพราะความโลภ
และความเห็นแก่ตัวเป็นต้นเหตุ
By มังกรสอนศิษย์
No comments:
Post a Comment