ออกมาไม่ได้

ออกมาไม่ได้

         สมัยราชวงศ์ถาง มีบัณฑิตเรืองนามผู้หนึ่งชื่อ หลี่เอ๋า ครั้งหนึ่งเขาไปเยี่ยมฌานาจารย์หนานเฉฺวียน ขอคำแนะนำว่า " ชายคนหนึ่งเลี้ยงลูกห่านในขวดแก้ว ต่อมาลูกห่านค่อยๆ เจริญเติบโตจนออกจากขวดแก้วไม่ได้ คนเลี้ยงห่านอยากจะช่วยชีวิตห่าน แต่ไม่คิดทุบขวดแก้วทิ้ง ขอเรียนถามอาจารย์ว่า จะมีวิธีใดรักษาห่านและขวดแก้วไว้ได้ทั้งสองอย่าง ? "

         ฌานาจารย์ได้ยินเช่นนั้น ก็เรียกอย่างฉับพลันว่า " หลี่เอา " หลี่เอ๋ารับคำทันทีว่า  " ขอรับ " ฌานาจารย์จึงยิ้มเล็กน้อย พูดว่า " ออกมาแล้ว ! "

         หลี่เอ๋าเข้าใจความหมายของฌานาจารย์หนานเฉฺวียนในที่สุด



         อันที่จริง พวกเราทุกคนไม่ต่างจากลูกห่านในขวดแก้ว ถูกตัวเองขังไว้ ไม่มีอิสระ ไม่สามารถออกมาได้ ดังเช่น เราวนเวียนอยู่ในเรื่องความรัก ความรักย่อมกักขังเราไว้ เราต้องการทรัพย์สินเงินทอง ทรัพย์สินเงินทองย่อมกักขังเราไว้ เราต้องการชื่อเสียงเกียรติยศ ชื่อเสียงเกียรติยศย่อมกักขังเราไว้ เหล่านี้ทำให้เราหลงทาง หาทางออกไม่ได้

         ถ้าเราต้องการปลดเปลื้องเครื่องจองจำเหล่านี้ ก็มีแต่ต้องพึ่งตัวเราเอง เพราะเราเป็นคนขังตัวเราเอง คนอื่นช่วยเราไม่ได้ขอเพียงเราไม่โลภ ไม่ยึดมั่นถือมั่น และไม่ไขว่คว้ามากไป ก็ไม่มีอะไรจองจำเราได้




By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้