.jpg)
ความมหัศจรรย์ของการเสียเปรียบ
ถึงแม้ว่าจะมีคำพูดที่ว่า " การเสียเปรียบแท้จริงคือการได้เปรียบ " แต่คนส่วนใหญ่ก็มักจะชอบการได้เปรียบ และไม่ชอบการเสียเปรียบ เพราะฉะนั้นจึงไม่มีใครยอมเสียเปรียบ มีแต่คนที่คอยจะเอาเปรียบผู้อื่น จึงไม่น่าสงสัยเลยว่า คนประเภทนี้มักจะไม่ได้รับการต้อนรับจากผู้อื่น ด้วยเหตุนี้ ปรัชญาของการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นนั้นคือการรู้จักเสียเปรียบ เพราะการรู้จักเสียเปรียบนี้เป็นวิธีการสร้างความสมานฉันท์อันแท้จริง
ในอดีตเรามักจะได้ยินเรื่องของขบวนการลวงโลก หรือพวกสิบแปดมงกุฎ แต่ถ้าเรามองให้ลึกซึ้งกว่านี้ เราก็จะเห็นว่าแท้จริงแล้วเกิดจากความโลภของผู้ถูกหลอกเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะเราติดในความโลภจึงเป็นจุดอ่อนที่จะทำให้ขบวนการเหล่านี้หลอกให้เราตายใจ โดยให้ความหวังว่าจะได้รวยทางลัด แต่สุดท้ายก็ถูกหลอกจนหมดตัวเสียเอง แต่ถ้าเรามาดูผู้ที่รู้จักเสียสละ เขาเหล่านั้นต่างหากคือผู้ชนะอย่างแท้จริง ยกตัวอย่างในประวัติศาสตร์จีน มีคนคนหนึ่งชื่อว่า " ต้าอวี๋ " ได้เสียสละประโยชน์ส่วนตัวเพื่อจะไปแก้ไขปัญหาน้ำท่วมให้กับประชาชน ผ่านความยากลำบากต่างๆ นานา แม้ว่าได้เดินผ่านหน้าบ้านตนถึงสามครั้งก็ไม่เคยคิดจะไปเสวยสุขอยู่ที่บ้าน และในที่สุดประชาชนต่างศรัทธาและยกให้ท่านเป็นกษัตริย์ผู้ทรงคุณธรรม อีกเรื่องในประวัติศาสตร์จีนคือเรื่อง " สหายแท้คู่โลกกว่านเแา " มีขุนนางจีนคนหนึ่งชื่อว่าเปาซูหยา เปาซูหยามีสหายรักคนหนึ่งชื่อว่ากว่านจัง คนทั้งหลายมักจะมองว่ากว่านจังมักจะเอาเปรียบเปาซูหยาอยู่เสมอ แต่เปาซูหยาไม่เคยคิดร้ายต่อกว่านจัง และมักจะแก้ต่างให้กว่านจังอยู่เสมอ มิหนำซ้ำยังเสนอชื่อกว่านจังให้เป็นมหาอำมาตย์ จากเหตุการณ์นี้ถ้ามองแบบธรรมดาอาจจะคิดว่าเปาซูหยาโง่และเสียเปรียบ แต่แท้จริงแล้วเปาซูหยาไม่เพียงแต่จะได้มิตรภาพ ยังส่งเสริมให้ชาติได้มีบุคคลากรที่ดี ซึ่งต่อมากว่านจังคือบุคคลสำคัญคนหนึ่งของจีนในเรื่องของการพัฒนาประเทศชาติ
ในคำสุภาษิตของจีนฮกเกี้ยนมีอยู่ว่า " พระพุทธเจ้าทรงเมตตาสงสารคนโง่ " และมีนิทานของจีนอยู่เรื่องหนึ่งว่า มีผีที่จะรอไปเกิดในโลกมนุษย์ มีให้เลือกอยู่สองทาง หนึ่งคือเลือกที่จะเป็นผู้ให้ สองคือเลือกที่จะเป็นผู้รับ ผีตนแรกเลือกที่จะเป็นผู้รับเพราะคิดว่าตนเองฉลาด เพราะจะได้มาเสวยสุขนั่งกินนอนกินในโลกมนุษย์ ผีตนที่สองเลือกไม่ทันผีตนแรก แต่ก็ไม่คิดอะไรจึงเลือกที่จะเป็นผู้ให้สุดท้ายยมบาลก็ตัดสินให้ผีตนแรกเกิดเป็นขอทานเพื่อจะเป็นผู้รับไปตลอดชีวิตคนที่สองเกิดเป็นเศรษฐีเพราะจะได้เป็นผู้ให้
จากนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเสียสละ ไม่คิดร้ายใคร และยอมเสียเปรียบ เรียกได้ว่าเป็นผู้ที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง ซึ่งตรงข้ามกับการเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น คอยแต่จะรับจากผู้อื่นอยู่เสมอ อย่างนี้แล้วเรียกได้ว่าเป็นผู้ยากจนอย่างแท้จริง เพราะฉะนั้นการเอารัดเอาเปรียบมิใช่การได้เปรียบ การเสียเปรียบหาใช่การเสียไป ซึ่งแท้จริงนั้นการเสียเปรียบคือการได้เปรียบอย่างแท้จริง
ดังคำภาษิตของจีนที่ว่า " ตาแก่เสียม้าไปหาใช่เรื่องอัปมงคล " เพราะถ้าเรามีจิตใจที่ดี สนองตามเหตุปัจจัยอันดีงาม และให้การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นสำคัญ ถึงแม้ว่าอาจจะดูเป็นการเสียเปรียบ แต่สุดท้ายนั้นผลแห่งกรรมดีก็ไม่ได้ทำให้เราเสียเปรียบ เพราะการเสียเปรียบหาใช่การเสียไป เพราะสิ่งใดในโลกถ้าเป็นของของเราแล้ว จะเป็นของเราอยู่วันยังค่ำ ฉะนั้นคนจีนมักจะพูดว่า " การเสียเปรียบคือลาภอันประเสริฐ " นี่ก็ชี้ให้เห็นถึงภูมิปัญญาของคนจีนในอดีตนั่นเอง
By เซนส่องทาง
No comments:
Post a Comment