นกเจียวเหลียวกับต้นเส้อกาน
เล่ากันว่าทางใต้มีนกชนิดหนึ่งชื่อนกเจียวเหลียว ( ประเภทนกกระจิบ ) รังของมันทำด้วยขนนก ถักร้อยด้วยเส้นผม แต่ทำไว้บนดอกอ้อ พอเกิดพายุพัดต้นอ้อก็หัก รังนกที่อยู่บนดอกอ้อจึงร่วงลงมา ไข่ที่อยู่ในรังก็แตก ลูกนกที่อยู่ในรังก็ตกลงมาตาย การเป็นเช่นนี้ จะกล่าวว่ารังนกทำไม่ดีไม่แน่นหนาหาได้ไม่ สาเหตุก็เนื่องจากไปทำไว้บนดอกอ้อที่อ่อนเแปราะจึงประสบสภาพเช่นนั้น
ส่วนทางตะวันตก มีต้นหญ้าชนิดหนึ่งชื่อหญ้าเส้อกาน ซึ่งมีต้นสูงแค่ 4 นิ้ว แต่มันงอกงามอยู่บนยอดเขาที่มีหุบเขาลึกถึง 70 วา จึงดูมันสูงมากเวลามองขึ้นไปก็คอตั้งบ่า ความจริงหญ้าชนิดนี้ต้นไม่สูงเลย แต่ที่ดูสูงก็เพราะไปขึ้นอยู่ที่ยอดเขา
บันทึกใน " สุนจื่อ "
มุมมองปรัชญา
นิทานเรื่องนี้มีความหมายลึดซึ้ง สามารถอธิบายปัญหาหลายอย่างได้
คนบางคนไม่อาศัยมวลชน อสดงออกซึ่งลัทธิวีรเอกชน คนประเภทนี้แม้ในระยะหนึ่งจะเด่นดังอยู่มาก แต่ในที่สุดก็จะต้องชนกำแพง เพราะการอาศัยเอกชนนั้น ย่อมอ่อนและเปราะเหมือนต้นอ้อ ซึ่งอาจถูกพายุโหมพัดจนหักได้ทุกเวลา
ส่วนคนบางคนดูแล้วคล้ายกับว่ามีความสามารถไม่มาก แต่เขาอาศัยมวลชน คนประเภทนี้ทำอะไรมักจะได้รับผลที่น่าพอใจ นั่นก็เพราะเขามีรากฐานที่ค่อนข้างมั่นคง เฉกเช่นต้นหญ้าที่งอกงามอยู่บนเขาสูง
By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment