หนิวเซียเผชิญโจร

หนิวเซียเผชิญโจร

          ในอดีตมีปัญญาชนคนหนึ่งชื่อหนิวเซีย วันหนึ่งขณะที่เขาขับรถม้าเข้าไปในเขตป่าเขา ก็ได้ยินเสียงเป่าปากและทันใดนั้นโจรกลุ่มหนึ่งก็กรูกันออกมาจากข้างทาง ทุกคนชูดาบที่ขาวคม ตรงเข้าแย่งชิงเอาม้าและทรัพย์สินเงินทองทั้งหมดของเขาไป แม้แต่เสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่มันก็ถอดเอาไปด้วย

          โจรเดินไปได้ไม่กี่ก้าวมันเหลียวมามอง ก็เห็นหนิวเซียนั่งอยู่ที่ข้างทางไม่เพียงแต่สีหน้าจะไม่ปรากฎรอยหวาดกลัวเท่านั้น ดูท่าทางก็ไม่เห็นเดือดร้อนและคล้ายกับจะพอใจเอาเสียด้วย พวกโจรเห้นเช่นนั้นก็แปลกใจจึงถามมว่า 

          " เฮ้ย พวกข้าแย่งชิงทรัพย์สินของแก เงื้อดาบอยู่ตรงหน้าแก แต่ดูท่าทางไม่เห็นแกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ? "

          หนิวเซียตอบอย่างสุภาพว่า " รถม้ามีไว้สำหรับคนใช้เป็นพาหนะ เสื้อผ้ามีไว้สำหรับปกปิดร่างกาย เมื่อพวกท่านมาเอาไปจึงไม่เห็นจะเกี่ยวพันอะไรกับตัวข้า คนที่ประเสริฐนั้นย่อมจะไม่นำเอาของนอกกายเหล่านั้นมาทำลายจิตใจของตน "

          พวกโจรฟังแล้วต่างก็มองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะกล่าวว่า " พวกเราถึงแม้จะไม่เคยเรียนหนังสือหนังหา แต่ก็เคยได้ยินเขาพูดกันว่าคนไม่ติดอยู่กับทรัพย์สินนั้นเป็นผู้ประเสริฐ และคนที่ประเสริฐเช่นแกนี้ เมื่อพบกับเจ้าหน้าที่ก็จะต้องกล่าวโทษพวกเราผู้ที่ไม่ใช่คนประเสริฐแน่ๆ ฉะนั้นทางที่ดีควรฆ่าแกเสียก่อน " พูดจบก็เอาดาบฟันหนิวเซียตาย

บันทึกใน " ไหวหนานจื่อ "

มุมมองปรัชญา

          หนิวเซียคนนี้คงเป็นหนอนหนังสือเต็มตัวและไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือ เหตุผลที่เขาพูดสูงส่งหรูหรา ท่าทางก็สุภาพเรียบร้อย แต่เขาไม่ได้พิจารณาดูสภาพการณ์ในเวลานั้นเป็นอย่างไร ไม่คำนึงว่าเขาพูดกับใคร การสาธยายเมตตาธรรมและความคิดสันติกับพวกโจรนั้น ไม่เพียงแต่จะเป็นการสีซอให้ควายฟัง หากยังทำให้ตนต้องตายไปด้วย

          ต่อหน้าศัตรูที่โหดร้ายเลวทราม ถ้าหากไม่กล้าต่อสู้และไม่สันทัดในการต่อสู้เอาแต่พูดถึงความเมตตาปราณี คามสูงส่งดีงามแล้วก็อาจจะกลายเป็นความโง่ที่น่าหัวเราะได้






By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน