เอาทองไถ่ศพ

เอาทองไถ่ศพ

         ครั้งหนึ่ง ในขณะที่น้ำไหลท่วมสองฝั่งแม่น้ำเหว่ย มีเศรษฐีคนหนึ่งตกน้ำตายขณะที่ลงเรือข้ามฟากและมีชายผู้หนึ่งเก็บเอาศพไปไว้ที่บ้านของตน

         เมื่อญาติของเศรษฐีทราบเรื่องก็ส่งคนมาขอไถ่ศพ แต่คนที่เก็บศพเรียกร้องค่าไถ่เป็นทองคำจำนวนมาก ญาติของเศรษฐีจึงไปหาเติ้งซีเล่าเรื่องให้ฟัง เติ้งซีตอบว่า " ไม่ต้องตกใจ เขาจะไม่นำศพไปขายให้แก่คนอื่นแน่ๆ "

         เวลาผ่านไปไม่กี่วัน ศพที่เก็บไว้ก็ขึ้นอืดส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วทั้งบ้านชายที่เก็บศพไว้ในบ้านเริ่มกระวนกระวายใจ เขาจึงไปหาเติ้งซีปรารภถึงเรื่องนี้ เติ้งซีตอบว่า แกจงนอนใจเถอะ นอกจากบ้านเศรษฐีคนนี้แล้ว จะไม่มีใครมาขอซื้อศพคนตายนี้แน่ๆ

บันทึกใน " หลี่สื้อชุนชิว "

มุมมองปรัชญา

         เติ้งซี ( 545-501 ปี ก่อน ค.ศ. ) เป็นนักนิติศาสตร์และตัวแทนฝ่ายวิวาทะคนหนึ่งในระยะต้นของสมัยชุนชิวเขามีความคิดเห็นในการปกครองด้วยนิติธรรม แต่ตัวเขาเองกลับถูกจื่อซ่านอัครมหาเสนาบดีของรัฐเจิ้งลงโทษประหารชีวิตเพราะทำลายหลักการปกครองด้วยนิติธรรม

         พิจารณาตามสภาพดังกล่าวมานี้ดูคล้ายจะเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกัน แต่ความเป็นจริงก็คือกฎหมายเป็นบรรทัดฐานในการกำหนดผิดและถูก แต่เติ้งซีเอาถูกเป็นผิดเอาผิดเป็นถูก หรือเป็นเช่นนี้ก็ได้เป็นเช่นนั้นก็ได้ อันเป็นการปฏิเสธบรรทัดฐานทางภววิสัยของสิ่งที่ถูกกับสิ่งที่ผิด ซึ่งไม่เป็นผลดีแก่การปกครองด้วยหลักนิติธรรม เรื่องข้างต้นนี้เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความคิดที่ " ถูกทั้งสองฝ่าย " ของเขา

         ในความคิดเห็นของเขา ไม่ว่าจะเป็นโจทย์หรือจำเลย เขาล้วนแต่สามารถจะว่าความให้ชนะจนได้ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายถูกหรือผิด อาจจะเป็นเพราะพฤติการณ์เช่นนี้ของเขาก็ได้ ที่ทำให้เขาต้องคอขาดสิ้นอายุขัยก่อนเวลาอันสมควร





By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน