ไม่ใช่หินวิเศษ
เณรน้อยรูปหนึ่งชื่อ ต้าเหนียน ไม่ตั้งใจศึกษาธรรมะ กลับหลงใหลการแกะสลักพระพุทธรูปอย่างยิ่ง จึงตัดสินใจไปพบฌานาจารย์อู๋เต๋อ ขอสมัครเป็นศิษย์ เพื่อเรียนรู้วิชาแกะสลัก
ทุกครั้งที่สอน อู๋เต๋อมักเอาหินวิเศษก้อนหนึ่ง ให้ต้าเหนียนกำไว้ในมือแน่นๆ จากนั้นก็คุยนอกเรื่องนอกราวชักแม่น้ำทั้งห้า ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับวีธีการแกะสลักพระพุทธรูปแม้แต่น้อย
หลังจากนั้นสามเดือน ฌานาจารย์เอาหินมาก้อนหนึ่ง บอกให้ต้าเหนียนกำไว้ในมือ ต้าเหนียนรับไว้ ก็รู้สึกทันทีถึงความแตกต่าง จึงพูดว่า " อาจารย์ ก้อนหินที่อาจารย์ให้วันนี้ ไม่ใช่หินวิเศษ เป็นก้อนหินธรรมดา "
อู๋เต๋อยิ้มเล็กน้อยพูดว่า " ถูกต้อง การแกะสลักพระพุทธรูปต้องอาศัยความเป็นหนึ่งเดียวระหว่างจิตกับมือ บทแรกนี้ถือว่าเจ้าสอบผ่าน "
ชั่วเวลาสามเดือน ฌานาจารย์ไม่ได้ถ่ายทอดวิธีแกะสลักให้ต้าเหนียนเลย ไม่ได้บอกต้าเหนียนด้วยซ้ำว่าเหตุใดจึงต้องกำหินวิเศษไว้ แต่พื้นฐานอันจำเป็นของต้าเหนียน ถูกสร้างขึ้นแล้ว นี่ก็คือสิ่งี่ชาวจีนเรียกว่า " การถ่ายทอดจากจิตสู่จิต "
คนสมัยนี้เรียนรู้เทคนิคอะไรมักใจร้อนต้องการความสำเร็จโดยเร็ว หารู้ไม่ว่าการเรียนวิชาความรู้ให้ชัดเจนจบอย่างแท้จริง จะต้องผ่านการเคี่ยวกรำฝึกฝนยาวนานทำนองฝนทั่งให้เป็นเข็ม จะทำสิ่งใดก็ตาม จะต้องมีความอดทน จึงจะประสบความสำเร็จเด่นล้ำเหนือผู้อื่นในวันข้างหน้า
By เซ็น : วิถีทางแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment