ตุ๊กตาดินกับกิ่งท้อ

ตุ๊กตาดินกับกิ่งท้อ

       ครั้งหนึ่งตุ๊กตาดินกับหุ่นไม้เดินทางมาพบกันที่ชายฝั่ง หลังจากคุยกันได้ไม่นานก็เกิดทะเลาะโต้เถียงกันขึ้น หุ่นไม้เอานิ้วชี้ที่จมูกของตุ๊กตาดินกล่าวว่า

       " เอ็งจะแน่สักแค่ไหนวะ เดิมเอ็งก็เป็นเพียงก้อนดินที่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำ พอถึงหน้าฝนน้ำบ่าลงมา เอ็งก็จะถูกน้ำชะจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง ! "

       ตุ๊กตาดินตอบว่า " จริงๆ ข้าเป็นดินฝั่งตะวันตก พอน้ำบ่ามาข้ากจะกลายเป็นดิน แต่เป็นดินที่กลับคืนไปสู่ฝั่งตะวันตกตามเดิม แล้วเอ็งล่ะ ? "

       ตุ๊กตาดินตบไหล่หุ่นไม้ " เอ็งแกะจากไม้ท้อของรัฐทิศตะวันออก พอน้ำเหนือบ่ามาก็จะพัดเอาเอ็งไป เอ็งก็จะต้องลอยละล่องไปตามน้ำ โดยไม่รู้ว่าจะลอยไปไหน "

บันทึกใน " จ้านกว๋อเช่อ "

มุมมองปรัชญา

       ตุ๊กตาดินถึงแม้จะไม่คงทน พอถูกน้ำชะละลายมันก็ยังไปเป็นดินตามเดิม หุ่นไม้นั้นถึงแม้จะเป็นสิ่งที่มีค่า แต่พอน้ำบ่ามาก็จะลอยละล่องไปตามน้ำโดยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน

       นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเสียดสีคนที่ดูภายนอกท่าทางดี แต่หามีความสามารถอะไรไม่ เป็นแบบท่าดีทีเหลว เช่นเดียวกับหุ่นไม้ที่ไม่สามารถจะผ่านการทดสอบ ส่วนตุ๊กตาดินนั้นถึงอย่างไรก็ยังคงกลับเป็นดินตามเดิม ไม่ลอยละล่องไปอย่างไม่มีจุดหมายเหมือนหุ่นไม้





By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน