มีสิทธิ์ครอบครองและมีสิทธิ์ใช้

มีสิทธิ์ครอบครองและมีสิทธิ์ใช้

       " มีที่นาหมื่นไร่ แต่วันหนึ่งกินข้าวได้เท่าใด มีห้องหับนับพัน แต่พื้นที่ใช้หลับนอนเพียงไม่กี่ศอก " ท่านเคยคิดถึงบ้างหรือเปล่า ในชีวิตนี้... ท่านมีสิทธิ์ครอบครองจริงๆ เท่าใด และมีสิทธิ์ได้ใช้จริงๆ เท่าใด

       ด้านกาลเวลา แม้ว่าท่านมีสิทธิ์ที่จะมีอายุได้ถึงร้อยปี แต่ท่านเคยมีเวลาว่างสบายๆ เป็นของตัวเองสักเท่าใด ดังที่กษัตริย์สเปน พระเจ้า Abderram ที่ ๓ ซึ่งครองราชย์เป็นเวลา ๕๐ ปี เมื่อทรงสละราชสมบัติ ทรงตรัสด้วยความสะเทือนใจสุดประมาณว่า " ชีวิตข้าพเจ้า วันเวลาที่สุขสบาย ที่เป็นของข้าพเจ้าจริงๆ มีเพียง ๑๔ วันเท่านั้น " แม้ว่าท่านจะมีบ้านช่องใหญ่โตหรูหราห้องหับนับพัน แต่ท่านเคยหลับอย่างเป็นสุขโดยไม่ฝันเลยบ้างไหม ? ท่านมีครอบครัว แต่คนในครอบครัวเป็นของท่านหรือเปล่า ท่านมีธุรกิจมากมาย ธุรกิจเหล่านั้นพึ่งได้บ้างไหม ?

        ในโลกนี้... สิ่งที่ท่านมีสิทธิ์ครอบครอง ไม่แน่ว่าท่านจะมีสิทธิ์ได้ใช้ สิ่งที่ท่านไม่มีสิทธิ์ครอบครอง ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะไม่มีสิทธิ์ได้ใช้มัน

        ข้าพเจ้าไม่มีตึกใหญ่โตสักหลัง แต่หลังคากันสาดหน้าตึกของท่าน ข้าพเจ้าสามารถใช้ยืนหลบฝนชั่วคราวได้ ไม้ดอกในสวนดอกไม้ของท่าน ข้าพเจ้าขอมองจากริมรั่วเข้าไปชื่นชมมันสักนิดน่าจะได้นะ


        แม้ว่าท่านจะมีสิทธิ์ครอบครองหมู่บ้านสักแห่ง อำเภอสักแห่ง แต่ข้าพเจ้าสามารถมีความสุข ภายใต้สายลมย็นชื่นชมพระจันทร์พราวระยิบบนท้องฟ้า ข้าพเจ้าสามารถท่องไปทั่วโลก ใส่ใจโลกใบนี้ ถือมวลมนุษยชาติเป็นญาติพี่น้อง ข้าพเจ้ามีสิทธิ์ได้ใช้ความว่างเปล่าของจักรวาล มันทั้งใหญ่กว่า กว้างกว่า มากกว่า เมื่อเทียบกับหมู่บ้าน อำเภอหรือเมืองที่ท่านมีครอบครอง

       ท่านคือมหาเศรษฐี มีทรัพย์สมบัตินับแสนล้าน ท่านสร้างโรงภาพยนต์ห้องสมุด สวนสาธารณะ ข้าพเจ้าเป็นชาวบ้านคนหนึ่ง เป็นคนทำงานกินเงินเดือน แต่ก็สามารถดูหนัง อ่านหนังสือ ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะได้ ข้าพเจ้าไม่ต้องยึดครองและไม่ต้องครอบครอง แต่ข้าพเจ้ามีสิทธิ์ได้ใช้อย่างไม่มีจำกัด

        ท่านมีสิทธิ์ครอบครองอยู่มากมาย ข้าพเจ้าไม่อิจฉาท่าน ไม่ทำร้ายท่าน ในทางตรงกันข้าม ข้าพเจ้าชื่นชมท่าน ช่วยเหลือท่าน อวยพรท่าน ให้ท่านได้รับความจริงใจ ความปรารถนาดี คำอวยพรจากข้าพเจ้าด้วยเช่นกัน

       ถนนทางด่วนไม่ใช่ของข้าพเจ้าแต่ข้าพเจ้าสามารถขับรถบนทางด่วนได้ เครื่องบินที่อยู่บนท้องฟ้า ก็ไม่ใช่ของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าสามารถจ่ายสตางค์แล้วขึ้นไปนั่งโฉบเฉี่ยวบนท้องฟ้าได้เช่นกัน

       คิดๆ ดูแล้ว ความจริงข้าพเจ้ามีเพียงตัวคนเดียว มาบนโลกนี้อย่างเดี่ยวโดด แต่แล้วทันใดนั้นข้าพเจ้าก็มีพ่อแม่ มีพี่น้อง มีครูอาจารย์ มีมิตรสหาย ประเทศชาติสังคม ไปจนกระทั่งความว่างเปล่าของจักรวาล ผืนแผ่นดิน ภูเขา แม่น้ำ ข้าพเจ้าไม่เพียงมีสิ่งต่างๆ มากมายเหล่านี้ ยังสิทธิ์ได้รับความสะดวกที่พวกเขาเปิดโอกาสให้ ข้าพเจ้าได้รับบุญวาสนามากมายที่สังคมหยิบยื่นให้ดังนั้น ข้าพเจ้าจะไม่รู้สึกขอบคุณ อำนวยอวยพรคนที่มีสิทธิ์ครอบครองเหล่านั้นได้อย่างไร




By ตื่นอย่างเซน