นิทานเรื่องชอบรับประทานอาหารเหลือ

นิทานเรื่องชอบรับประทานอาหารเหลือ

         นิทานเรื่อง ชอบรับประทานอาหารเหลือ เล่าว่า มีครอบครัวฐานะปานกลางครอบครัวหนึ่ง มีพ่อแม่และบุตรธิดาสามคน สามีทำงาน บุตรธิดาเรียนหนังสือ เวลาสามีกลับบ้าน มักจะพูดกับภรรยาว่า " คุณโชคดีจริงๆ ทั้งวันอยู่บ้านไม่ต้องทำอะไร ผมอยู่ข้างนอกทำงานหาเลี้ยงครอบครัว มีเรื่องหนักใจทุกวัน " ภรรยาอดกลั้น นิ่งเงียบไม่โต้ตอบคำพูดของสามีที่พูดเช่นนี้เสมอ เพราะนี่คือคุณสมบัติที่ดีของแม่ศรีเรือน บุตรธิดาเรียนหนังสือในโรงเรียน พอกลับเข้าบ้านก็บ่น ร้องหาจะกินข้าว จะพักผ่อน อ้างว่าตนเองอยู่โรงเรียนเรียนหนังสือเหน็ดเหนื่อย หนักหนาสาหัส บางทีก็โทษแม่ว่า แม่อยู่แต่บ้านไม่ได้ทำอะไรไม่รู้ดอกว่าอยู่โรงเรียนลำบากแค่ไหน

         วันหนึ่งเป็นวันหยุด ภรรยาจึงกล่าวกับสามีและลูกๆ ว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ ขอลาหยุดหนึ่งวัน งานบ้านรบกวนให้ทุกคนช่วยทำแทน เนื่องจากสามีเป็นนักบริหารวิทยาศาสตร์ จึงจัดการออกคำสั่งตัวเองรับผิดชอบเรื่อปรุงอาหารสามมื้อ ลูกสาวอายุ ๑๗ รับผิดชอบเด็ดผัก ล้างผัก เตรียมตะเกียบจานชาม ลูกชายคนรองรับผิดชอบรดน้ำต้นไม้ ตัดหญ้า เก็บเศษไม้ ใบหญ้า ลูกสาวคนเล็กอายุ ๑๓ เนื่องจากยังเล็ก จึงรับผิดชอบปัดกวาดเช็ดถู ดูแลความสะอาด



         ตลอดทั้งวันมา คุณสามีและลูกๆ สามคนเริ่มบ่นเจ็บหลัง ปวดเอว แต่ละคนร้องโอดโอยว่าไม่ไหวแล้ว งานบ้านหนักเกินไปแล้ว แล้วทุกคนจึงคิดขึ้นมาได้ว่า งานของพวกเขาสี่คน ตามปกติแม่ทำคนเดียวทั้งหมด จึงสำนึกได้ว่าที่ผ่านมาชอบว่าแม่อยู่บ้านสบาย ไม่มีอะไรทำ ความจริงงานแม่ยุ่งมาก แม่ยิ่งใหญ่จริงๆ ทุกคนในบ้านเข้าใจแล้วว่าการเป็นแม่บ้านไม่ใช่ง่ายๆ

          กาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ใกล้วันครบรอบอายุ ๖๐ ปีของคุณแม่ บรรดาลูกๆ จึงเตรียมจัดกิจกรรมฉลองวันเกิดให้คุณแม่ที่แสนดี ทุกคนนั่งปรึกษากันว่าจะเลือกของขวัญอะไรให้แม่ดี คิดกันว่าหลายสิบปีมานี้ทุกคนล้วนได้ข้าวของเสื้อผ้าใหม่ๆ เสมอ มีแต่แม่ที่มักจะบอกว่าไม่เอา ไม่ต้อง คิดว่าจะจัดอาหารอร่อยๆ สักมื้อเลี้ยงแม่ แต่ก็มีคนบอกว่าแม่ไม่ชอบอาหารเหล่านั้น คิดทบทวนไปมา น้องเล็กออกความเห็นว่า " แม่ชอบรับประทานอาหารเหลือในวันเกิดของแม่ เราก็เอาอาหารที่กินเหลือมาเลี้ยงวันเกิดแม่แล้วกัน "

         เมื่อถึงวันครบรอบวันคล้ายวันเกิด คุณสามีและลูกกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มกับคุณแม่ว่า " ปกติคุณแม่ชอบบอกว่าชอบอาหารที่เหลือ ดังนั้น เราจึงเอาอาหารที่เหลือเป็นของขวัญอวยพรวันเกิดคุณ " แม่บ้านกล่าวด้วยน้ำตาคลอว่า " หลายสิบปีมานี้ ฉันชอบรับประทานแต่อาหารเหลือ "

          นิทานเรื่องชอบรับประทานอาหารเหลือนี้มีความนัยแฝงอยู่มากมายแม่ที่ใจดีมีเมตตา ความยิ่งใหญ่ของเพศแม่การเป็นแม่บ้าน มีชีวิตเป็นเช่นนี้แล

          ความรักที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้ คือการเห็นใจผู้อื่น เข้าใจความทุกข์ยากของผู้อื่น คุณธรรมอันงดงามนี้หาพบได้ยากในสังคมปัจจุบัน ในครอบครัวหนึ่ง สามี ภรรยา ลูกๆ ควรเห็นใจเข้าใจคนในครอบครัวกันให้มากๆ




By ตื่นอย่างเซน