จองเวรไม่สิ้นสุด

จองเวรไม่สิ้นสุด

         ครั้งหนึ่งในสมัยเด็ก ขณะที่ฌานาจารย์ทงฮุ่ยกำลังตักน้ำในบ่อ ชาวประมงคนหนึ่งเดินเฉียดผ่านไป ปลาตัวหนึ่งดิ้นดีดตัวออกาจากข้องใส่ปลาของชาวประมงคนนั้น หล่นผลุงลงในถังน้ำของท่าน ท่านโกรธมากทุบปลาตัวนั้นตายทันที

          สามสิบปีให้หลัง แม่ทัพคนหนึ่งชื่อ จางจฺวิ้น นำไพร่พลมาถึงด่านกวนจง ขณะผ่านหน้าอารามที่ฌานาจารย์ทงฮุ่ยพำนักอาศัย นิสัยพลันเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน พกเกาทัณฑ์บุกเข้าไปในหอพระธรรม จ้องหน้าฌานาจารย์ด้วยแววตาโกรธแค้น ฌานาจารย์ทงฮุ่ยกลับหัวเราะพูดว่า " ท่านมาแล้ว อาตมาคอยท่านมานานแล้ว "

          จางจฺวิ้นงุนงง ไม่รู้ทำอะไรต่อไปอีก จึงพูดว่า " ข้าถึงจไม่เคยพบท่านมาก่อน แต่พอเห็นท่านเท่านั้น ก็รู้สึกเคียดแค้นชิงชังจนอยากจะฆ่าท่านให้ถึงตาย โดยที่ข้าก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด "



          ฌานาจารย์ทงฮุ่ยจึงเล่าเรื่องเมื่อ ๓๐ ปีก่อนให้จางจฺวิ้นฟังว่า มีปลาตัวหนึ่งดีดดิ้นออกจากข้องปลาของชาวประมงคนหนึ่งหล่นผลุงลงในถังน้ำของท่าน เนื่องจากตอนนั้นท่านยังเด็กไม่รู้ความ จึงทุบปลาตัวนั้นตาย ปลาตัวนั้นก็คือ จางจฺวิ้น ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าท่านในขณะนี้
         
          จางจฺวิ้นฟังจบแล้ว หลั่งเหงื่อโทรมกาย รู้สึกสะเทือนใจกับเรื่องเวรๆ กรรมๆ นี้มาก

          กรรมสนองกรรมดุจเงาตามตัว เราทุกคนต้องระมัดระวังอย่าได้ก่อเวรก่อกรรม เพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัว เพื่อมิให้ตัวเองต้องตกอยู่ในห้วงทุกข์แห่งการจองเวรไม่สิ้นสุดในภพนี้และภพต่อๆ ไป




By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้