พละกำลัง

พละกำลัง

        มนุษย์มีพลังมนุษย์ วัตถุมีพลังของวัตถุ ธรรมชาติมีพลังของธรรมชาติ พลังคือพลังงานธรรมชาติประเภทหนึ่ง ในใจคุณมีพลังงานอะไร ก็จะบังเกิดพลังชนิดนั้น แต่คนบางคนไม่มีพลังงานภายในจิตใจจึงต้องอาศัยวัตถุภายนอกเป็นแงผลักดัน ฉะนั้น คนต่างกัน ย่อมมีวิธีการผลักดันพลังงานต่างกัน

        ในคัมภีร์พุทธศาสนาชี้ว่า เด็กทารกใช้การเปล่งเสียงร้องให้เป็นพลัง สตรีใช้จริตมารยาเป็นพลัง นักรบใช้ดาบใช้กระบี่เป็นพลัง พระโพธิสัตว์ใช้ความเมตตากรุณาเป็นพลัง

         คนสมัยนี้ บางคนใช้พลังคุณธรรมสยบคน บางคนใช้พลังอดกลั้นต่อกรกับคน บางคนใช้พลังอำนาจกดขี่คน บางคนใช้พลังทรัพย์สั่งคน คนเราไม่มีพลังไม่ได้ เฉกเช่นสิ่งปลูกสร้างที่ไม่อาจขาดพลังรองรับ ถ้าไม่มีแรงก็ไม่อาจแบกรับวัตถุหนักไว้ได้ ดังนั้นวิชากลศาสตร์จึงกลายเป็นสาขาหนึ่งในสถานศึกษา

         ในธรรมชาติ... น้ำมีพลังงานของน้ำ ไฟมีพลังของไฟ ลมมีพลังของลมแสงอาทิตย์ก็มีพลังความร้อนของมัน นอกเหนือจากธรรมชาติแล้ว พลังของมนุษย์ยิ่งใหญ่ที่สุด มนุษย์มีพลังทรัพย์ พลังอำนาจ พลังอาวุธ พลังความรุนแรงไปจนกระทั่งพลังแฝง พลังจิตนาการ พลังชีวิต แตไม่ว่าพลังอะไรก็ไม่ยิ่งใหญ่ไพศาล สุดประมาณเท่ากับพลังจิตใจ



         พลังจิตใจ เมื่อบังเกิดขึ้นแล้ว จะสามารถแผ่พลังแห่งความเมตตากรุณาพลังแห่งความละอาย พลังปณิธาน พลังสมาธิ พลังสติปัญญาออกมา ดังนั้นในคัมภีร์ต่างๆ จึงอธิบายถึง " อินทรีย์ ๕ " " พละ ๕ " ความหมายคือ อาศัยจิตใจเราเบื้องต้นแสดงออกมาเป็นพลัง ๕ ประการคือ พลังศรัทธา พลังวิริยะ พลังสติ พลังสมาธิ และพลังปัญญา

         แต่ว่า มีบางคนที่ไม่เข้าใจ เฝ้าแสวงหาแต่พลังจากภายนอกจิตใจ ไม่รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของพลังจิตใจ เหมือนนิทานลุงโง่ย้ายภูเขา นกแก้วดับไฟ กล่าวได้ว่าทั้งหมดนี้คือ พลังปณิธานของพระโพธิสัตว์

          เราควรสร้างพลังให้เกิดขึ้นแก่ตัวเองก่อน แล้วจึงค่อยไปช่วยเหลือผู้อื่นคนบางคนมีพรสวรรค์ต่างจากผู้อื่น แต่เขามีความพยายามไต่เต้าขึ้นไป บางคนขยันเล่าเรียน ใฝ่ก้าวหน้า เมื่อได้ประสบกับอุปสรรคขวากหนาม ยิ่งทำให้คนบางคนเกิดพลังบ้าคลั่ง เวลานักวิทยาศาสตร์ทำการทดลอง ก็พยายามแสวงหาความเพียรที่เหนือคน กล้าที่จะต่อสู้ฝ่าฟันไปข้างหน้า ในโลกนี้ไม่มีเรื่องยาก ถ้าเรามี " พลัง " 
        
         ในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ มีหลักการ " ยืมแรงส่ง " " ใช้แรงจากช่องว่าง " พลังใช้ไม่มีวันหมด เพียงแต่ว่า พลังนั้นเหมือนสายน้ำที่ต้องไหลเอื่อยไปเรื่อยๆ เราควรรักษากำลังไว้เฉกเช่นกำปั้นถ้าไม่ต่อยออกไปก็ยังมีกำลังอยู่น้ำตาต้องไม่ไหลออกมาจึงจะเปลี่ยนความคับแค้นใจให้เป็นพลังได้

         ชีวิตคนอย่าไปพึ่งปริญญา ต้องพึ่งพลังเรียนรู้ ชีวิตอย่าพึ่งกำลังอาวุธต้องพึ่งกำลังปัญญา ชีวิตอย่าพึ่งกำลังอำนาจ ต้องพึ่งพลังความสามารถ ฉะนั้นเราต้องแสวงหาพลังอีกหรือ ? มันมิใช่อยู่ในตัวเรานั่นเองหรือ ?




By ตื่นอย่างเซน