เบื้องหน้าความเป็นความตาย
ฌานาจารย์จินปี้ฟงหลังจากลุถึงฌานแล้ว ก็ละวางทุกสิ่งได้ยกเว้นบาตรหยกที่ท่านใช้บิณฑบาต ท่านรักชนิดไม่ห่างกาย
ครั้งถึงวาระท่านสิ้นอายุขัย พวกยมทูตก็มาคอยจับวิญญาณท่าน ท่านจึงนั่งสมาธิดับขันธ์ในฌานสมาบัติไป
พวกยมทูตคอยแล้วคอยเล่า ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะท่านไม่ออกจากฌาน จึงไปขอคำแนะนำจากเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าที่ก็บอกยมทูตว่า " จิ้ปี้ฟงรักและหวงบาตรหยกของท่านมาก ถ้าหาทางเอาบาตรมาได้ ท่านจะพะวักพะวน สมาธิไม่นิ่ง ต้องออกจากฌานสมาบัติ "
พวกยมทูตพบบาตรหยกก็เอามาโยนเล่น จิ้นปี้ฟงร้อนใจ รีบออกจากฌานหวังชิงบาตรคืน พวกยมทูตเต้นแร้งเต้นกาพูดว่า " ดีมาก เชิญท่านไปพบมัจจุราชด้วยกัน ! " ฌานาจารย์ได้ยินดังนั้น ก็กระจ่างวูบ รู้ว่าความรักโลภชั่วขณะเกือบทำลายมรรคผลที่ท่านบำเพ็ญเพียรมานาน จึงรีบทุบบาตรแตก นั่งสมาธิดับขันธ์ในฌานสมาบัติใหม่ หลังจากเขียนกวีทิ้งไว้บทหนึ่งมีความว่า " ถ้ามัดสุญตาได้ ค่อยมาจับจิ้นปี้ฟง "
ฌานาจารย์กล้าท้าทาย " กรรมพล " กล้าล้อเล่นกับมัจจุราชเพราะท่านเข้าสู่ฌานสมาบัติได้ จึงหลุดพ้นการเกิดดับ
แม้ว่าตำนานเรื่องนี้ค่อนข้างจะติดกลิ่นอายภูตผีมัจจุราชอยู่บ้าง แต่มีจุดหมายต้องการอธิบายให้เรารู้ว่า ถึงบรรลุธรรมแล้ว ยังหนีไม่พ้นกรรมพล จึงต้องหมั่นบำเพ็ญเพียรรักษามรรคผลไว้เสมอ
By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment