เรียกร้องเอาจากตัวเอง
ฌานาจารย์หลินจี้ไปเยี่ยมฌานาจารย์หัวเหยียนที่ซางหยาง กลับเห็นฌานาจารย์หัวเหยียนยืนสัปหงกมือยันไม้เท้าอยู่ ฌานาจารย์หลินจี้จึงเขย่าตัวท่านเบาๆ ปลุกให้ตื่น แล้วถามว่า " หลวงจีนในอารามล้วนตั้งใจศึกษาธรรมะหมั่นบำเพ็ญเพียร ไฉนท่านยืนสัปหงกอยู่ที่นี่ ? "
ฌานาจารย์หัวเหยียนตอบว่า " ผู้ที่บำเพ็ญเพียรได้ผลอย่างแท้จริงล้วนมีทีท่าและพฤติกรรมผิดแผกจากพระทั่วไป ท่านไม่ควรเอาอาตมาไปเปรียบกับคนส่วนใหญ่ ! "
หลินจี้รีบถามว่า " ถ้าเช่นนั้น ขณะที่ท่านแนะนำสั่งสอนผู้ปฏิบัติฌานแต่ละคน วีธีสอนจึงแตกต่างกันใช่หรือไม่ ? " ถามจบ ก็ตะโกนสั่งว่า " พระอุปัฏฐากคือผู้ใด ? รีบรินน้ำชาให้อาจารย์หัวเหยียน ผู้บำเพ็ญเพียรได้ผลท่านนี้ จงเร็ว "
ฌานาจารย์หัวเหยียนไม่ถือสาหลินจี้ที่เรียกใช้พระอุปัฏฐากของตนตามใจชอบ กลับยิ้มเล็กน้อยกำชับพระอุปัฏฐากว่า " ช่วยจัดที่นั่งในห้องเรียนให้ศิษย์ผู้เดินทางไกลมาผู้นี้ด้วย ศิษย์ผู้นี้สามารถตะโกนสั่งพระฌานทุกรูปบนแผ่นดิน "
หลินจี้ได้ฟังดังนั้น ก็ไม่พอใจ สะบัดชายจีวรจากไป ก่อนก้าวออกจากประตูอาราม ท่านกลับมาพูดว่า " ท่านอยุ่ในฐานะสัปหงกได้ ! พระฌานทุกรูปบนแผ่นดินนี้ ไม่มีผู้ใดต้อนรับผู้ปฏิบัติฌานได้ดีเยี่ยมเช่นท่าน "
ฌานาจารย์หัวเหยียนจึงพูดด้วยความปีติยินดีว่า " ท่านไปเถิด ! ท่านเรียกพระอุปัฏฐากรินน้ำชาให้อาตมา อาตมาถึงไม่ดื่มไงล่ะ ! "
ฌานาจารย์หลินจี้สั่งพระอุปัฏฐากรินน้ำชาให้ฌานาจารย์หัวเหยียน ฌานาจารย์หัวเหยียนกลับไม่รับน้ำใจ นี่มิใช่ดูถูกฌานาจารย์หลินจี้ เพราะสิ่งที่ตัวเองมีอยู่แล้ว ไม่ต้องรับจากผู้อื่น
ฌาน มิใช่สิ่งที่จะเรียกร้องเอาจากผู้อื่นได้ มีแต่ต้องเรียกร้องเอาจากตนเอง ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม ถ้ากล้าละทิ้งความคิดหวังพึ่ง แล้วอาศัยความมุมานะพยายามอย่างแท้จริงบนลำแข้งตัวเอง ย่อมจะบุกเบิกหนทางแห่งความสำเร็จแก่ตนเองได้ในอนาคต
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment