มีสมบัติมากก็เป็นทุกข์ว่าจะสูญเสีย
มั่งมีจึงมิสู้ยากจนซึ่งไร้ความกังวล
มีฐานะสูงก็กลัวว่าจะตกต่ำ
อยู่สูงจึงมิสู้อยู่ต่ำซึ่งอยู่เย็นเป็นสุข
นิทัศน์อุทาหรณ์
สื้อฉงเป็นมหาเศรษฐีในสมัยราชวงศ์จิ้น โด่งดังในความหยิ่งยโสและฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย เราจะไม่พูดถึงเรื่องความยโสโอหังสุรุ่ยสุร่ายของเขา แต่ใคร่จะพูดถึงจุดจบของเขา
สื้อฉงหลงรักนางร้องคนหนึ่งที่เขาเลี้ยงไว้ในบ้าน นางร้องคนนี้มีชื่อว่าลู่จูลู่จูใช่แต่จะสวยอย่างเดียวหล่อนยังเป่าขลุ่ยได้ไพเราะจับใจ
ในเวลานั้น มีขุนนางผู้ใหญ่คนหนึ่งชื่อซุนซิ่ว อิจฉาสื้อฉงที่มีคนงามมีชื่อไว้ในครอบครอง จึงส่งคนไปเจรจากับสื้อฉง คิดอยากจะให้สื้อฉงมอบลู่จูคนสวยให้กับเขา แต่สื้อฉงไม่ยอม ด้วยเหตุนี้ สื้อฉงถึงถูกซุนซิ่วมีอำนาจอันใหญ่หลวง ใส่ร้ายจับกุมคุมขัง ลู่จูหนีไปกระโดดน้ำตาย
สื้อฉงแม้ว่าจะมีทรัพย์สินเงินทองเป็นหมื่นเป็นแสน ก็ไม่สามารถหลีกหนีความตายได้ ก่อนจะตายเขาถอนหายใจว่า " เจ้าคนเลวคนนี้ อิจฉาเราที่มีทรัพย์สมบัติ จึงทำร้ายเราจนเป็นแบบนี้ "
ผู้คุมในคุกจึงว่า " ถ้าหากท่านรู้ว่าทรัพย์สมบัติจะก่อเหตุร้ายดังนี้เหตุไฉนจึงไม่ยอมกระจายทรัพย์สมบัติออกไปเพื่อขจัดทุกข์ภัยเล่าสื้อฉงจนปัญญาที่จะตอบ
พร้อมๆ กับที่สื้อฉงถูกซุนซิ่วประหารชีวิต คนในครอบครัวของเขาก็ได้รับเคราะห์กรรมกันทั่วหน้า อันเนื่องจากเขามีทรัพย์สมบัติมากเกินไปนั่นเอง
ในสมัยราชวงศ์ถัง มีเศรษฐีอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ไม่มีใครร่ำรวยและโอ่อ่าไปกว่าครอบครัวของหยางกุ้ยเฟย ที่เป็นดังนี้ เพราะพระเจ้าถังหมิงจงฮ่องเต้โปรดปรานสนมหยางกุ้ยเฟยเป็นอันมาก ครอบครัวของสนมหยางกุ้ยเฟยจึงรุ่งเรืองเฟื่องฟูตลอดมา
ว่ากันว่า บ้านตระกูลหยางถ้าหากพบว่าบ้านของใครใหญ่โตกว่าบ้านของตน ก็จะไม่ยอมแพ้ รื้อบ้านเก่าสร้างใหม่ ให้ดีกว่าใหญ่กว่าคนอื่นทั้งหมดจึงจะพอใจ จนต่อมาภายหลัง บ้านพักอาศัยที่อาศัยสามารถจะมาเปรียบเทียบได้กับบ้านตระกูลหยาง ก็มีแต่พระราชวังของฮ่องเต้เท่านั้น
ในแต่ละปี พระเจ้าถังหมิงจงฮ่องเต้กับหยางกุ้ยเฟย จะต้องเดินทางไปพักร้อนที่หวาชิงฉือ ครอบครัวตระกูลหยางจะต้องได้รับเชิญให้เดินทางไปด้วยกัน ริ้วขบวนโอ่อ่าสง่างามยิ่งนัก
ขบวนรถของครอบครัวตระกูลหยาง ซึ่งติดตามขบวนฮ่องเต้กับพระสนมไปนั้น มีสีสันหลากหลายมิได้ด้อยไปกว่าขบวนของฮ่องเต้เลยทำให้ผู้คนทั้งหลายอิจฉาริษยาเป็นอย่างยิ่ง สาวๆ ของบ้านตระกูลหยางแต่ละคนล้วนแต่หยาดเยิ้มไปทั้งสิ้น เพชรนิลจินดาเต็มไปทั้งตัวว่ากันว่าระหว่างทาง พวกเพชรนิลจินดาที่ตกหล่นเพราะความเผอเรอของพวกสาวๆ ก็นับกันไม่ถ้วน
แต่ครอบครัวตระกูลหยางสูงศักดิ์ กลับอาศัยความสูงศักดิ์ใช้อำนาจบาตรใหญ่อย่างไม่เกรงขาม ในที่สุดก็หนีไม่พ้นความตายอย่างน่าทุเรศในภายหลัง
จึงเห็นได้ว่า ทุกๆ คนอยากจะเป็นมหาเศรษฐี แต่หาได้คิดไม่ว่าทรัพย์สมบัติก็สามารถจะสร้างความทุกข์อันใหญ่หลวงให้แก่เศรษฐีได้
ทุกๆ คนก็อยากจะเป็นผู้สูงศักดิ์ในราชสำนัก แต่ผู้สูงศักดิ์กลับมิได้มีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข เหมือนดังสามัญชนคนธรรมดา
By หงอิ้งหมิง สมัยราชวงศ์หมิง ( สายธารแห่งปัญญา )
No comments:
Post a Comment