ไม่ต้องเกรงใจ

ไม่ต้องเกรงใจ

         มีอยู่วันหนึ่ง ฌานาจารย์ฝอกวงได้พบเมี่ยวซุ่น จึงถามว่า " เจ้ามาปฏิบัติฌานที่นี่นาน ๑๒ ปีแล้ว เหตุใดไม่มาสนทนาธรรมกับอาตมาเลย ? "

         เมี่ยวซุ่นตอบว่า " อาจารย์ท่านไม่ว่าง ศิษย์ไม่กล้ารบกวน "

         พริบตาผ่านไปอีก ๓ ปี มีอยู่วันหนึ่ง ฌานาจารย์ฝอกวงพบเมี่ยวซุ่นอีกครั้ง จึงถามว่า " เจ้ามาอยู่ที่นี่นานมากแล้ว มีปัญหาอะไรหรือทำไมไม่สนทนาธรรมกับอาตมา ? "

        เมี่ยวซุ่นตอบอย่างนอบน้อมเช่นเดิมว่า " อาจารย์ท่านไม่ว่าง ฉันไม่กล้ารบกวนเวลาของอาจารย์ "

        ฌานาจารย์ฝอกวงรู้ว่าเมี่ยวซุ่นเสงี่ยมเจียมตัวมากไป ถ้ายังเป็นอย่างนี้ จะปฏิบัติฌานอย่างไรก็ไม่มีทางบรรลุ จึงเป็นฝ่ายบอกเมี่ยวซุ่นว่า " ปฏิบัติธรรมแบบฌาน ต้องหมั่นสนทนาค้นคว้าเสมอ ทำไมเจ้าไม่มาสนทนาธรรมกับอาตมาล่ะ ? " เมี่ยวซุ่นพนมมือไหว้แล้วตอบว่า " อาจารย์ท่านไม่ว่างเลย ศิษย์มิกล้ารบกวนเวลาสนทนาธรรมกับท่าน " ฌานาจารย์ฝอกวงได้ยิ้นเช่นนั้น จึงตวาดเสียงดังว่า " ไม่ว่าง ไม่ว่าง ไม่ว่างเพื่อใครล่ะ ? "อาตมาก็ไม่ว่างเพื่อเจ้าได้น่ะ ! "



        ในระหว่างปฏิบัติธรรมบำเพ็ญเพียร จะต้องมีความกล้าหาญกล้าแบกรับ กล้าถาม จะปฏิบัติตัวดั่งเช่นเมี่ยวซุ่นผัดวันประกันพรุ่ง ปล่อยวันเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้

        ในโลกนี้ มีบ้างบางวคนคำนึงถึงตัวเองมากไป ไม่คำนึงถึงผู้อื่น แม้เรื่องเล็กๆ ยังรบกวนผู้อื่นซ้ำสาม มีบ้างบางคนกลับคำนึงถึงผู้อื่นมากไป ไม่คำนึงถึงตัวเอง จนต้องเสียโอกาสมากมาย การปฏิบัติธรรมแบบฌานที่แท้จริงคือ ต้องกล้าเผชิญหน้า สิ่งที่ควรถาม ต้องกล้าถามอย่างไม่เกรงใจ ควรตอบ ก็จะตอบอย่างแจ่มชัด ไม่ควรขังตัวเองอยู่ในความคลุมเครือ จนทำให้ตัวเองเสียหายเสียเวลาโดยใช่เหตุ




By เซน :  วิถีแห่งความสุขที่แท้