หลวงจีนผู้เมตตา

หลวงจีนผู้เมตตา

         ครั้งหนึ่ง ขณะที่ฌานาจารย์จื้อซุ่นนั่งสมาธิภาวนาอยู่ในป่า มีไก่ป่าบาดเจ็บตัวหนึ่งวิ่งมาหาท่าน ท่านรู้สึกเวทนาสงสาร จึงช่วยไก่ป่าตัวนั้นไว้ ครู่หนึ่ง ก็มีนายพรานวิ่งตามมาทวงไก่ป่าจากท่าน ท่านใช้ความอดทนอธิบายเรื่องเวรกรรมให้นายพรานฟังอยู่นาน แต่นายพรานไม่สนใจใยดียืนยันจะเอาไก่ป่าตัวนั้นให้จงได้

         ฌานาจารย์ตัดสินใจใช้มีดตัดหูสองข้างของตัวเอง โยนให้นายพราน แล้วถามว่า " หูสองข้างนี้พอซื้อไก่ป่าของท่านหรือไม่ ? "

         นายพรานตกตะลึง หลังจากนั้น จึงสำนึกบาป รู้ว่าอาชีพนายพรานเป็นอาชีพที่โหดร้าย



         ฌานาจารย์จื้อซุ่นยอมทำร้ายร่างกายตัวเอง เพื่อช่วยไก้ป่าตัวหนึ่งจิตใจ " ยินดีรับทุกข์ โปรดสัตว์ ไม่แสวงสุขส่วนตัว " เช่นนี้ ก็คือการแสดงออกซึ่งเมตตาจิตแบบฌานที่แท้

          ผู้เขียนหวังอย่างยิ่งว่า สังคมของเราจะตีค่าเมตตาจิตสูงขึ้นตามวัตถุที่เจริญขึ้น มนุษย์จะไม่เข่นฆ่าสัตว์ป่านำมาเป็นอาหาร เพื่อมิให้สัตว์ป่ามีค่าจำนวนมากต้องสูญพันธ์




By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้