จื่อห่านไม่รับหยก

จื่อห่านไม่รับหยก

         ที่รัฐซ่งมีชายคนหนึ่งหาทางไต่เต้าด้วยวิธีประจบประแจงเอาอกเอาใจ

         ครั้งหนึ่งชายผู้นี้ได้หยกที่ยังไม่ได้แกะสลักมาชิ้นหนึ่ง เขาคิดว่าโอกาสประจบประแจงเอาใจคนใหญ่คนโตมาถึงแล้ว เขาจึงรีบนำเอาหยกชิ้นนั้นไปมอบให้จื่อห่านซึ่งเป็นขุนนางผู้ใหญ่ที่เพิ่งย้ายมาใหม่ๆ แต่จื่อห่านไม่ยอมรับ ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำหน้ายิ้มแย้มและกล่าวสดุดีว่า " หยกอันมีค่าชิ้นนี้ ย่อมเหมาะแก่ท่านซึ่งเป็นผู้มีเกียรติคุณอันสูงส่ง จะนำไปใช่เท่านั้นหาเหมาะสมกับคนจำพวกละโมบทรัพย์สินกินสินบนไม่ ขอใต้เท้าจงรับไว้เถิด "

         " พูดไปก็ไม่เกิดประโยชน์ " จื่อห่านตอบเขาด้วยท่าทีจริงจัง " ท่านเห็นว่าหยกชิ้นนี้เป็นของล้ำค่าส่วนข้าพเจ้านั้นกลับเห็นว่าการไม่รับหยกชิ้นนี้ของท่านเป็นเรื่องที่ล้ำค่า "

บันทึกใน " หานเฟยจื่อ "

มุมมองปรัชญา

          วิธีจัดการเรื่องดังกล่าวนี้ของจื่อห่านดีมาก ในเรื่องเดียวกัน คนที่ต่างกันย่อมมีความเห็นนานาประการที่ต่างกัน กระทั่งตรงกันข้ามได้ ที่เป็นเช่นนี้ขึ้นกับเงื่อนไขทางอัตวิสัยอันได้แก่การอบรมฝึกฝน ความรู้โดยเฉพาะคือจุดยืนทางชนชั้นและโลกทรศน์ของคนๆ นั้น ชายที่ชอบประจบประแจงผู้นี้เห็นว่าหยกเป็นของมีค่าแต่จื่อห่านกลับเห็นว่าการเคร่งครัดต่อตัวเองไม่รับสินบนจึงจะเป็นสิ่งที่มีค่า




By ปรัชญาชีวิตใน สุภาษิตจีน