กล้าหรือไม่กล้า
ฌานาจารย์เต้าซิ่น ( พระตูนุนมหาครูบา พระสังฆปรินายกที่ ๔ ของจีน ) เดินทางไกลไปเยี่ยมคารวะฌานาจารย์ฝ่าหยง
ขณะที่พวกเขาทั้งสองเดินด้วยกันบนภูเขา เห็นนกบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างอิสรเสรี ก็ไม่มีปฏิกริยาใด ครั้นพบเสือและสุนัขจิ้งจอกเดินป้วนเปี้ยนไปมา เต้าซิ่นเริ่มรู้สึกหวาดกลัว สาวเท้าไม่ออก ฝ่าหยงเห็นเช่นนั้น ก็กล่าวว่า " อ้อ ! ที่แท้ท่านยังมีสิ่งนี้อยู่ ? "
ความหมายของท่านคือ เต้าซิ่นยังมีวิภังคจิตอยู่ กับนกไม่รู้สึกกล้ว กับเสือและสุนัขจิ้งจอกมันก็แค่ตัวใหญ่กว่า
นิสัยดุร้ายกว่า ก็เกิดความรู้สึกกลัวทันที เมื่อเป็นเช่นนี้ มิเท่ากับเต้าซิ่นปฏิบัติต่อสรรพชีวิตไม่เท่าเทียมกันดอกหรือ ?
หลังจากนั้น ฝ่าหยงก็พาเต้าซิ่นเข้าอาราม เต้าซิ่นจึงใช้พู่กันเขียนอักษร " พุทธะ " ตัวโตไว้ที่อาสน์ ขณะที่ฝ่าหยงจะนั่งลงนั้น พบอักษร " พุทธะ " ตัวโตเข้า ก็ไม่กล้านั่ง เอาแต่ยืนอยู่หน้าอาสน์ด้วยกิริยาสงบสำรวม
เต้าซิ่นจึงหัวเราะกล่าวว่า " อ้อ ! ที่แท้ท่านยังมีสิ่งนี้อยู่ ? "
ทั้งสองสื่อจิตถึงกันยิ้มเล็กน้อย นี่มิใช่ปัญหากล้าหรือไม่ แต่ทำไปแล้ว แสดงอาการไปแล้ว แต่ท่านทั้งสองก็มิได้นำมาใส่ใจ นี่คือผู้บรรลุธรรมอย่างแท้จริง
ฌานโดยเนื้อแท้ต้องการชักนำให้เราหลุดพ้นจากความยึดมั่นถือมั่น เรายังจะอาลัยอาวรณ์หรือมีวิภังคจิตกับสิ่งทั้งปวงบนโลกนี้อีกหรือ ?
By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment