กษัตริย์จิ่งกง( ๑ ) ตรัสถามเอี้ยนจื่อ ( ๒ ) ว่า " สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในการปกครองรัฐคืออะไร ? "
เอี้ยนจื่อทูลตอบว่า " สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหนูในศาลเจ้า "
" หมายความว่าอย่างไร ? " กษัตริย์จิ่งกงตรัวถามด้วยความสงสัย
เอี้ยนจื่อทูลตอบว่า " ศาลเจ้าซึ่งเป็นสถานที่สำหรับคนไปเซ่นไหว้บูชานั้นทำด้วยไม้แล้วฉาบด้วยดิน หนูชอบเข้าไปทำรังอยู่ข้างใน เมื่อคนคิดจะกำจัดหนู จะใช้ควันรมก็กลัวไฟจะไหม้เสาไม้ จะใช้น้ำกรอกเกรงว่าดินที่พอกจะหล่นออกมา พวกหนูจึงอาศัยได้อย่างสบาย ออกลูกสืบพันธ์กันเป็นการใหญ่ ส่วนคนนั้นหมดปัญญา ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะกลัวว่าจะก่อความเสียหายให้แก่ศาลเจ้า รัฐมีาภาพเช่นนี้เหมือนกัน คนแวดล้อมที่พระองค์ทรงไว้วางพระทัยนั้นก็ฌหมือนกับหนเหล่านี้
บันทึกใน " เอี้ยนจื่อชุนชิว "
มุมมองปรัชญา
หนูตามปกติค่อนข้างฉลาด มันมีความระมัดระวังและหาวิธีต่างๆ มารักษาชีวิตของมันให้รอดพ้นจากการถูกทำลาย นิทานเรื่องนี้มีทำนองคล้ายกับว่าหนูสามารถรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างศาลเจ้ากับคนและหนูได้เป็นอย่างดี มันจึงใช้ศาลเจ้าเป็นที่หลบภัย เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะคนเราพากันถือว่าศาลเจ้าเป็นที่ัศักดิ์สิทธิ์ ใครจะไปทำให้เสียหายหรือล่วงละเมิดไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ ถึงคนเราจะเกลียดหนู แต่ก็ถูกผูกมัดด้วยความเชื่่อที่ตนเป็นผู้สร้างขึ้นเอง จึงไม่กล้าไปแตะต้องศาลเจ้า ส่วนหนูก็อาศัยความขัดแย้งนี้ใช้ศาลเป็นที่พักอาศัยและหลบภัยของมัน
แต่เนื่องจากหนูเป็นสัตว์ที่ก่อความเสียหายแก่มนุษย์ ฉะนั้นคนเราย่อมจะหาวิธีต่างๆ มากำจัดมัน ไม่ยอมให้มันอยู่อย่างสบายๆ
(๑) กษัตริย์จิ่งกง : สิ้นพระชนม์เมื่อปี ๔๙๐ ก่อนคริสต์ศักราช เป็นกษัตริย์ของรัฐฉี
(๒) เอี้ยนจื่อ : เสียชีวิต ๕๐๐ ปีก่อนคริสต์ศักราช เป็นมหาอำมาตย์ของรัฐฉี
By ปรัชญาชีวิตในสุภาษิตจีน
No comments:
Post a Comment