ใต้ฟ้าแจ่มใสเดือนกระจ่าง เหินหาวได้ ไร้ขอบเขต
แต่แมลงเท่ากลับบินเข้าหาเปลวเทียน
ลำธารใสหญ้าเขียวขจี ดืมกินได้ตามใจชอบ
แต่นกเค้าแมวกลับชอบรสหนูเน่า
เออหนอ
คนที่ไม่เป็นแมงเม่าและนกเค้าแมวในโลก
จะมีสักกี่คน ?
นิทัศน์อุทาหรณ์
.jpg)
แมงเม่าโฉบไฟ
ฟ้าสีครามสดใสสุดสายตา ฝูงห่านป่าบินผ่านมา ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่น ไปด้วยอิสระเสรี
ดวงจันทร์สุกสกาวอยู่บนท้องฟ้า นภาราตรีส่งเสียงร้องด้วยความสำราญในท่ามกลางกระแสลมเย็นเหมือนสายฝน เบิกบานสราญใจเป็นอย่างยิ่ง
เป็นเพราะ... แผ่นฟ้าผืนดินนี้กว้างใหญ่ไพศาล มิได้พันธนาการสรรพสิ่งทั้งหลายไว้
ทว่าแมลงเม่าเหตุไฉนจึงคิดสั้น มุ่งแต่จะบินเข้าไปในเปลวไฟต้องสูญเสียชีวิตของตนเอง ?
เหมือนดังเช่นในป่าเขาลำเนาไพร น้ำใสหญ้าเขียวล้วนแต่มีรสโอชา แต่เหตุไฉนนกเค้าแมวกลับชอบกินซากหนูที่เน่าเปื่อยแล้ว ?
คนโบราณมักชอบกล่าวว่า " ฟ้าทำเวร หลี่กเลี่ยงได้ คนสร้างกรรมไม่มีรอด "
เมื่อเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ เราสามารถจะหลบหนีให้พ้นได้แต่คนเราถ้าไม่รักถนอมตัวเอง เช่นนี้แล้วไม่ว่าใครก็สามารถจะช่วยไว้ได้
" ภาษิตรากผัก " มีความเห็นว่า แมลงเม่าบินเข้ากองไฟคือการปลิดชีวิตตัวเอง ส่วนนกเค้าแมวกินหนูเน่า ก็คือการประจานตัวเอง !
เราลองมามองดูมนุษย์เรา ถ้าหากไม่สามารถจะทอดตาไปให้ไกลวุ่นวายอยู่แต่เรื่องเงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ นั่นก็เท่ากับหาความลำบากใส่ตัว เพราะการวุ่นวายอยู่กับการหาเงินหาประโยชน์ จะทำให้สูญเสียความเกษมสำราญแห่งชีวิตไปทั้งสิ้น
แม้กระนั้นก็ตาม ในโลกนี้จะมีใครบ้างที่สามารถละวางชื่อเสียงลาภยศเฉพาะหน้า หันมาแสวงหาความเกษมสำราญจากธรรมชาติอย่างเต็มที่ ?
By หงอิ้งหมิง สมัยราชวงศ์หมิง ( สายธารแห่งปัญญา )
No comments:
Post a Comment